1 Então respondeu Zofar, o naamatita, e disse:

2 Porventura não se dará resposta à multidão de palavras? E o homem falador será justificado?

3 Às tuas mentiras se hão de calar os homens? E zombarás tu sem que ninguém te envergonhe?

4 Pois dizes: A minha doutrina é pura, e limpo sou aos teus olhos.

5 Mas na verdade, quem dera que Deus falasse e abrisse os seus lábios contra ti!

6 E te fizesse saber os segredos da sabedoria, que é multíplice em eficácia; sabe, pois, que Deus exige de ti menos do que merece a tua iniqüidade.

7 Porventura alcançarás os caminhos de Deus, ou chegarás à perfeição do Todo-Poderoso?

8 Como as alturas dos céus é a sua sabedoria; que poderás tu fazer? É mais profunda do que o inferno, que poderás tu saber?

9 Mais comprida é a sua medida do que a terra, e mais larga do que o mar.

10 Se ele passar, aprisionar, ou chamar a juízo, quem o impedirá?

11 Porque ele conhece aos homens vãos, e vê o vício; e não o terá em consideração?

12 Mas o homem vão é falto de entendimento; sim, o homem nasce como a cria do jumento montês.

13 Se tu preparares o teu coração, e estenderes as tuas mãos para ele;

14 Se há iniqüidade na tua mão, lança-a para longe de ti e não deixes habitar a injustiça nas tuas tendas.

15 Porque então o teu rosto levantarás sem mácula; e estarás firme, e não temerás.

16 Porque te esquecerás do cansaço, e lembrar-te-ás dele como das águas que já passaram.

17 E a tua vida mais clara se levantará do que o meio-dia; ainda que haja trevas, será como a manhã.

18 E terás confiança, porque haverá esperança; olharás em volta e repousarás seguro.

19 E deitar-te-ás, e ninguém te espantará; muitos suplicarão o teu favor.

20 Porém os olhos dos ímpios desfalecerão, e perecerá o seu refúgio; e a sua esperança será o expirar da alma.

1 Respondens autem Sophar Naamathites dixit:

2 " Numquid illi, qui multa loquitur, non et respondetur?Aut vir verbosus iustificabitur?

3 Vaniloquium tuum viros tacere faciet,et, cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?

4 Dixisti enim: "Purus est sermo meus,et mundus sum in conspectu tuo".

5 Atque utinam Deus ipse loqueretur tecumet aperiret labia sua tibi,

6 ut ostenderet tibi secreta sapientiaeet arcana consilia eius,et intellegeres quod multo minora quaerat a te,quam meretur iniquitas tua.

7 Forsitan vestigia Dei comprehendeset usque ad perfectum Omnipotentem reperies?

8 Excelsior caelo est, et quid facies?Profundior inferno, et quid cognosces?

9 Longior terra mensura eiuset latior mari.

10 Si subverterit vel concluserit et coarctaverit,quis contradicet ei?

11 Ipse enim novit hominum vanitatem;et videns iniquitatem nonne considerat?

12 Sed et vir vacuus cordatus fit,et homo tamquam pullum onagri nascitur.

13 Tu autem, si cor tuum firmaveriset expanderis ad eum manus tuas,

14 si iniquitatem, quae est in manu tua, abstuleris a te,et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia,

15 tunc levare poteris faciem tuam absque maculaet eris stabilis et non timebis.

16 Miseriae quoque oblivisceriset quasi aquarum, quae praeterierunt, recordaberis.

17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam,et, cum te caligine tectum putaveris, orieris ut lucifer.

18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe,et defossus securus dormies.

19 Requiesces, et non erit qui te exterreat;et deprecabuntur faciem tuam plurimi.

20 Oculi autem impiorum deficient,et effugium peribit ab eis;et spes illorum exhalatio animae ".