10 Als sa(er) aba de Erschinig gsähne het, do sueche ma(mir) gli druf nohch Mazedonien z reise, gwiß, daß uns(us) Gott dohi bruefe het, ne des Evangelium z predige.

11 Do fahre ma(mir) vu Troas ab un kumme gradwägs nohch Samothrake, am nägschte Dag nohch Neapolis

12 un vu do nohch Philippi, des isch ä Schtadt vum erschte Bezirks vu Mazedonien, ä römischi Kolonie. Mir bliebe aba ä baar Däg in d Schtadt.

13 Am Sabbatdag gehn ma(mir) üsä vor d Schtadt an d Fluß, wo ma(mir) denkt hän, daß ma dert bäte doet, un ma(mir) hocke uns(us) na un schwätze mit d Wieba, de dert zsämmekumme.

14 Un ä gottesfirchtiges Wieb mit Name Lydia, ä Purpurhändlerin üs dr Schtadt Thyatira, het zue ghärt; der doet dr Herr des Herz uf, so daß sie druf achthet, was vu Paulus gsait wird.

15 Als sie aba mit ihrem Hus dauft war, bittet sie uns(us) un sait: Wenn ihr meint, daß i(ich) an d Herrn glaub, so kumme in mi Hus un bliebe do. Un sie netigt uns(us).

16 S isch bassiert aba, als ma(mir) zum Gebet gehn, do trifft uns(us) ä Magd, de het ä Wahrsagegeischt un bingt ihrem Herr viel Gwinn i mit ihrem Wahrsage.

17 De goht Paulus un uns(us) iba all nohch un brellt: De Mensche sin Knecht vum allahechschte Gott, de äich d Wäg zum Heil vukündige.