1 So vumahn i(ich) äich etze, i(ich), dr Gfangeni in däm Herrn, daß ihr dr Bruefig wert läbä, mit der ra(ihr) bruefe sin,

2 in alli Demuet un Sanftmuet, in Geduld. Ertrage eina d andere in Lebi (Liebe)

3 un sin druf üs, z wahre des Eins si im Geischt durch des Band vum Friede:

4 EI Leib (Ranze) un EI Geischt, we ihr au bruefe sin zue EINA Hoffnig äira Bruefig;

5 EI Herr, EI Glaube, EI Daufi;

6 EI Gott un Vada (Babbe) vu allene, der do isch iba alles un durch alli un in allem.

7 Jeda aba vu uns(us) isch de Gnade ge nohch rem Maß dr Gabe Chrischti.

8 Drum heißts (Psalm 68,19): "Er isch ufgfahre zue d Hechi un het Gfangeni mit sich gfihrt un het d Mensche Gabe ge."

9 Daß sa(er) aba ufgfahre isch, was heißt des andres, als daß sa(er) au nabgfahre isch in de Defi vu d Erde?

10 Der nabgfahre isch, des isch sella, der ufgfahre isch iba alli Himmel, dmit da(er) alles erfillt.

11 Un na(er) het ä baar als Aposchtel igsetzt, ä baar als Prophete, ä baar als Evangelischte, ä baar als Schäfa (Hirte) un Lehra,

12 dmit de Heilige zuegrischtet wäre zum Schaffe am Denscht. Dodurch soll dr Leib (Ranze) Chrischti bäut wäre,