25 Un do war ä Wieb, de het d Bloetfluß sit zwöelf Johr

26 un het viel glitte vu viele Dokta un all ihr Guet dofir ufgwendet; un s het dare nit ghulfe, sundern s war noh schlimma mit dere wore.

27 Als de vu Jesus ghärt het, kummt sie in dr Schar vu hine ane un berihrten an sinem Gwand (Häß).

28 Denn sie sait sich: Wenn i(ich) nur sini Kleida arihre kennt, so wer i gsund.

29 Un sofort schtopt de Quelle vu ihrem Bloet, un sie spir s am Leib, daß sie vu ihra Plag gheilt gsi isch.

30 Un Jesus het gschpirt an sich selba, daß Kraft vu nem usgange war, un drillt sich um in dr Schar un sait: Wer het mini Gleida berihrt?

31 Un sini Jinger sage zue nem: Dü sihsch, daß di de Schar drängt, un frogsch: Wer het mi brihrt?

32 Un na luegt sich um nohch dere, de des gmacht het.

33 De Wieb aba firchtet sich un het zitteret, denn sie het gwißt, was sa re gscheh isch; sie kummt un flegt vor rem ane un sait däm die ganz Wohrhet.

34 Er aba sait zue nere: Mi Töchterle, di Glaube het di gsund gmacht; gang im Friede un bi gsund vu dinere Plag!