25 Drum sag i(ich) äich: Sorgt nit um aicha Läbä, was ihr ässä un trinke den; au nit um äiri Leiba (Ranze), was ihr azege den. Isch nit des Läbä me als ses Ässä un dr Leib (Ranze) me als d Klamotte?

26 Luege d Vegel unda däm Himmel a: sie saje nit, sie ernte nit, sie sammle nit in d Schiche; un aicha himmlische Vada (Babbe) git ne z ässä. Sin ihr denn nit viel me als de?

27 Wer isch unda äich, der vu sinem Läbä ä Spanne dzue mache kennt, we arg ga(er) sich au drum sorgt?

28 Un wurum sorge ihr äich um d Klamotte? Lueg d Lilie uf fem Feld a, we sie wachse: sie schaffe nit, au schpinne sie nit.

29 Ich sag äich, daß au Salomo in alla sinere Herrlichkeit nit azogä gsi isch we eini vu nene.

30 Wenn drno Gott des Gras uf fem Feld so azeht, des doch hiit schtoht un morge in d Ofe gworfe wird: soll la(er) des nit viel me fir äich doe, ihr Kleigläubige?

31 Drum sollt ihr nit sorge un sage: Was wäre ma(mir) ässä? Was wäre ma(mir) trinke? Womit wäre ma(mir) uns(us) azege?

32 Nohch däm allem vulange d Heide. Denn aicha himmlische Vada (Babbe) weiß, daß ihr all des brucht.

33 Trachte zerscht nohch däm Rich Gottes un nohch sinere Grechtigkeit, so wird äich des alles zuefalle (ge).

34 Drum sorgt nit fir morge, denn dr morgige Dag wird firs Sine sorge. S isch gnoe, daß jeda Dag sini eigeni Plag het.