46 και ειπεν μαριαμ μεγαλυνει η ψυχη μου τον κυριον
47 και ηγαλλιασεν το πνευμα μου επι τω θεω τω σωτηρι μου
48 οτι επεβλεψεν επι την ταπεινωσιν της δουλης αυτου ιδου γαρ απο του νυν μακαριουσιν με πασαι αι γενεαι
49 οτι εποιησεν μοι μεγαλεια ο δυνατος και αγιον το ονομα αυτου
50 και το ελεος αυτου εις γενεας γενεων τοις φοβουμενοις αυτον
51 εποιησεν κρατος εν βραχιονι αυτου διεσκορπισεν υπερηφανους διανοια καρδιας αυτων
52 καθειλεν δυναστας απο θρονων και υψωσεν ταπεινους
53 πεινωντας ενεπλησεν αγαθων και πλουτουντας εξαπεστειλεν κενους
54 αντελαβετο ισραηλ παιδος αυτου μνησθηναι ελεους
55 καθως ελαλησεν προς τους πατερας ημων τω αβρααμ και τω σπερματι αυτου εις τον αιωνα
46 Disse Maria: A minha alma engrandece ao Senhor,
47 E o meu espírito alegrou-se em Deus meu Salvador,
48 Porque pôs os olhos na baixeza da sua serva. Pois de ora em diante todas as gerações me chamarão bem-aventurada,
49 Porque o Poderoso me fez grandes coisas. Santo é o seu nome,
50 E a sua misericórdia estende-se de geração em geração Sobre os que o temem.
51 Manifestou poder com o seu braço, Dissipou os que tinham pensamentos soberbos no coração;
52 Depôs os poderosos dos seus tronos E exaltou os humildes,
53 Encheu de bens os famintos E despediu vazios os ricos.
54 Socorreu a Israel, seu servo, Lembrando-se de misericórdia
55 (Como falou a nossos pais) Para com Abraão e a sua posteridade para sempre.