1 ελεγεν δε και παραβολην αυτοις προς το δειν παντοτε προσευχεσθαι και μη εκκακειν
2 λεγων κριτης τις ην εν τινι πολει τον θεον μη φοβουμενος και ανθρωπον μη εντρεπομενος
3 χηρα δε ην εν τη πολει εκεινη και ηρχετο προς αυτον λεγουσα εκδικησον με απο του αντιδικου μου
4 και ουκ ηθελησεν επι χρονον μετα δε ταυτα ειπεν εν εαυτω ει και τον θεον ου φοβουμαι και ανθρωπον ουκ εντρεπομαι
5 δια γε το παρεχειν μοι κοπον την χηραν ταυτην εκδικησω αυτην ινα μη εις τελος ερχομενη υπωπιαζη με
6 ειπεν δε ο κυριος ακουσατε τι ο κριτης της αδικιας λεγει
7 ο δε θεος ου μη ποιησει την εκδικησιν των εκλεκτων αυτου των βοωντων προς αυτον ημερας και νυκτος και μακροθυμων επ αυτοις
8 λεγω υμιν οτι ποιησει την εκδικησιν αυτων εν ταχει πλην ο υιος του ανθρωπου ελθων αρα ευρησει την πιστιν επι της γης
1 And he spake also a simile to them, that it behoveth [us] always to pray, and not to faint,
2 saying, A certain judge was in a certain city -- God he is not fearing, and man he is not regarding --
3 and a widow was in that city, and she was coming unto him, saying, Do me justice on my opponent,
4 and he would not for a time, but after these things he said in himself, Even if God I do not fear, and man do not regard,
5 yet because this widow doth give me trouble, I will do her justice, lest, perpetually coming, she may plague me.
6 And the Lord said, Hear ye what the unrighteous judge saith:
7 and shall not God execute the justice to His choice ones, who are crying unto Him day and night -- bearing long in regard to them?
8 I say to you, that He will execute the justice to them quickly; but the Son of Man having come, shall he find the faith upon the earth?