1 Ai de ti, devastador que ainda não foste devastado, salteador que ainda não foste saqueado! Quando acabares de devastar, serás devastado, quando acabares de saquear, serás saqueado.

2 Senhor, tende piedade de nós, pois esperamos em vós. Sede nosso auxílio em cada manhã e nosso socorro no tempo da tribulação.

3 Ao fragor de vosso trovão, os povos fogem; quando vós vos ergueis, as nações se dispersam.

4 Recolherão o despojo como se amontoam os gafanhotos, saltam por cima assim como se atiram os gafanhotos.

5 O Senhor é grande, porque reina no alto; ele enche Sião de retidão e de justiça.

6 Teus dias estarão em segurança. A sabedoria e o conhecimento garantem a salvação, e o temor do Senhor será o seu tesouro.

7 Eis que a gente de Ariel lamenta nas ruas, os mensageiros de paz choram amargamente.

8 Os caminhos estão desertos, não há mais transeuntes nas veredas; o inimigo violou o tratado, desprezou as testemunhas, e não teve consideração para com ninguém.

9 A terra está enlutada e abatida, o Líbano, desonrado e ressequido, Saron assemelha-se a uma estepe, Basã e o Carmelo perdem sua folhagem.

10 Agora eu me erguerei, diz o Senhor, agora eu me manifestarei em toda a minha sublimidade.

11 Vós concebestes feno e gerareis palha; meu sopro, como um fogo, vos consumirá.

12 Os povos serão calcinados como espinhos cortados que se queimam.

13 Vós, que estais longe, ouvi o que eu fiz; vós, que estais perto, conhecei o meu poder.

14 Em Sião os pecadores serão aterrados, o medo apoderar-se-á dos ímpios. Quem de nós poderá permanecer perto deste fogo devorador? Quem de nós poderá permanecer perto das chamas eternas?

15 Aquele que procede bem e diz a verdade, que não quer um benefício extorquido, que não quer tocar um presente corruptor, que fecha os ouvidos aos propósitos sanguinários e cerra os olhos para não ver o mal.

16 Semelhante homem habitará nas alturas, e terá por asilo os rochedos fortificados; seu pão lhe é dado e a água lhe é assegurada.

17 Teus olhos verão o rei no seu esplendor, e contemplarão um grande território.

18 Teu coração recordará os terrores passados: Que foi feito do cobrador? Que foi feito do fiscal? Onde está aquele que inspecionava as fortificações?

19 Tu não verás mais aquele povo insolente, aquele povo de linguagem ininteligível, de língua bárbara que ninguém compreende.

20 Olha para Sião, a cidade de nossas festas; teus olhos verão Jerusalém, habitação tranqüila, tenda bem fixada, cujas estacas jamais serão arrancadas, nem as cordas rompidas.

21 Lá, na verdade, temos o arroio do Senhor, que nos serve de rios com largos canais; aí não passa embarcação a remo e nenhum navio imponente o sulca.

22 Porque o Senhor é nosso juiz, o Senhor é nosso legislador; o Senhor é nosso rei que nos salvará.

23 {Teus cordames afrouxaram, não sustentam mais o mastro e não estendem mais a vela.} Então o próprio cego apoderar-se-á da sua parte de um grande despojo, e os próprios coxos se entregarão ao saque;

24 ninguém mais {em Jerusalém} se dirá doente: o povo dessa cidade terá seus pecados perdoados.

1 Vae, qui praedaris, cum nemo te praedatus sit;qui devastas, cum nemo te devastaverit!Cum consummaveris depraedationem, depraedaberis;cum perfeceris devastationem, te devastabunt.

2 Domine, miserere nostri,te enim exspectavimus;esto brachium nostrum in maneet salus nostra in tempore tribulationis.

3 A voce fragoris fugerunt populi,ab exaltatione tua dispersae sunt gentes.

4 Et congregabuntur spolia, sicut colligitur bruchus;sicut discurrunt locustae, ad ea discurritur.

5 Sublimis est Dominus, quoniam habitat in excelso;implet Sion iudicio et iustitia.

6 Et erit firmitas in temporibus tuis;divitiae salutis sapientia et scientia:timor Domini ipse est thesaurus eius.

7 Ecce praecones clamabunt foris,angeli pacis amare flebunt.

8 Dissipatae sunt viae, cessavit transiens per semitam;irritum fecit pactum,reiecit testes,non reputavit homines.

9 Luget et elanguescit terra,confusus est Libanus et obsorduit,et factus est Saron sicut desertum,et exaruerunt Basan et Carmelus.

10 " Nunc consurgam, dicit Dominus,nunc exaltabor, nunc sublevabor.

11 Concipietis fenum, parietis stipulam;spiritus meus ut ignis vorabit vos.

12 Et erunt populi fornaces calcis:spinae congregatae igne comburentur.

13 Audite, qui longe estis, quae fecerim,et cognoscite, vicini, fortitudinem meam ".

14 Conterriti sunt in Sion peccatores,possedit tremor impios.Quis poterit habitare de vobis cum igne devorante?Quis habitabit ex vobis cum ardoribus sempiternis?

15 Qui ambulat in iustitiis et loquitur aequitates,qui reicit lucra ex rapiniset excutit manus suas, ne munera accipiat,qui obturat aures suas, ne audiat sanguinem,et claudit oculos suos, ne videat malum:

16 iste in excelsis habitabit,munimenta saxorum refugium eius;panis ei datus est, aquae eius fideles sunt.

17 Regem in decore suo videbunt oculi tui,cernent terram longinquam.

18 Cor tuum cum timore inquiret: Ubi est scriba? Ubi ponderator?Ubi computator turrium? ".

19 Populum impudentem non videbis,populum profundi sermonis, ininterpretabilis,linguae barbarae absque intellegentia.

20 Respice Sion civitatem sollemnitatum nostrarum!Oculi tui videbunt Ierusalem,habitationem securam,tabernaculum quod nequaquam transferri poterit;nec auferentur clavi eius in sempiternum,et omnes funiculi eius non rumpentur.

21 Quia ibi potens Dominus pro nobisloco fluviorum, rivorum late patentium;non transibit ibi navis remigum,neque navis magna transgredietur eum.

22 Dominus enim iudex noster, Dominus legifer noster,Dominus rex noster: ipse salvabit nos.

23 Laxati sunt funiculi tuinec sustinent malum suum,ut dilatare velum non queant.Tunc divident caeci praedam multam;claudi diripient rapinam.

24 Nec dicet incola: " Elangui ".Populus, qui habitat in ea,auferetur ab eo iniquitas.