13 Behold, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was sixty stadia from Jerusalem. 14 They talked with each other about all of these things which had happened. 15 While they talked and questioned together, Jesus himself came near, and went with them. 16 But their eyes were kept from recognizing him. 17 He said to them, "What are you talking about as you walk, and are sad?"

18 One of them, named Cleopas, answered him, "Are you the only stranger in Jerusalem who doesn’t know the things which have happened there in these days?"

19 He said to them, "What things?"

They said to him, "The things concerning Jesus the Nazarene, who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people; 20 and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him. 21 But we were hoping that it was he who would redeem Israel. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things happened. 22 Also, certain women of our company amazed us, having arrived early at the tomb; 23 and when they didn’t find his body, they came saying that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive. 24 Some of us went to the tomb and found it just like the women had said, but they didn’t see him."

25 He said to them, "Foolish people, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken! 26 Didn’t the Christ have to suffer these things and to enter into his glory?" 27 Beginning from Moses and from all the prophets, he explained to them in all the Scriptures the things concerning himself.

28 They came near to the village where they were going, and he acted like he would go further.

29 They urged him, saying, "Stay with us, for it is almost evening, and the day is almost over."

He went in to stay with them. 30 When he had sat down at the table with them, he took the bread and gave thanks. Breaking it, he gave it to them. 31 Their eyes were opened and they recognized him; then he vanished out of their sight. 32 They said to one another, "Weren’t our hearts burning within us while he spoke to us along the way, and while he opened the Scriptures to us?"

13 Aynı gün öğrencilerden ikisi, Yeruşalimden altmış ok atımı uzaklıkta bulunan ve Emmaus denilen bir köye gitmekteydiler.

14 Bütün bu olup bitenleri kendi aralarında konuşuyorlardı.

15 Bunları konuşup tartışırlarken İsa yanlarına geldi ve onlarla birlikte yürümeye başladı.

16 Ama onların gözleri Onu tanıma gücünden yoksun bırakılmıştı.

17 İsa, ‹‹Yolda birbirinizle ne tartışıp duruyorsunuz?›› dedi. Üzgün bir halde, oldukları yerde durdular.

18 Bunlardan adı Kleopas olan Ona, ‹‹Yeruşalimde bulunup da bu günlerde orada olup bitenleri bilmeyen tek yabancı sen misin?›› diye karşılık verdi.

19 İsa onlara, ‹‹Hangi olup bitenleri?›› dedi. Ona, ‹‹Nasıralı İsayla ilgili olayları›› dediler. ‹‹O adam, Tanrının ve bütün halkın önünde gerek söz, gerek eylemde güçlü bir peygamberdi.

20 Başkâhinlerle yöneticilerimiz Onu, ölüm cezasına çarptırmak için valiye teslim ederek çarmıha gerdirdiler; oysa biz Onun, İsraili kurtaracak kişi olduğunu ummuştuk. Dahası var, bu olaylar olalı üç gün oldu ve aramızdan bazı kadınlar bizi şaşkına çevirdiler. Bu sabah erkenden mezara gittiklerinde, Onun cesedini bulamamışlar. Sonra geldiler, bir görümde, İsanın yaşamakta olduğunu bildiren melekler gördüklerini söylediler.

24 Bizimle birlikte olanlardan bazıları mezara gitmiş ve durumu, tam kadınların anlatmış olduğu gibi bulmuşlar. Ama Onu görmemişler.››

25 İsa onlara, ‹‹Sizi akılsızlar! Peygamberlerin bütün söylediklerine inanmakta ağır davranan kişiler!

26 Mesihin bu acıları çekmesi ve yüceliğine kavuşması gerekli değil miydi?›› dedi.

27 Sonra Musanın ve bütün peygamberlerin yazılarından başlayarak, Kutsal Yazıların hepsinde kendisiyle ilgili olanları onlara açıkladı.

28 Gitmekte oldukları köye yaklaştıkları sırada İsa, yoluna devam edecekmiş gibi davrandı. Ama onlar, ‹‹Bizimle kal. Neredeyse akşam olacak, gün batmak üzere›› diyerek Onu zorladılar. Böylece İsa onlarla birlikte kalmak üzere içeri girdi.

30 Onlarla sofrada otururken İsa ekmek aldı, şükretti ve ekmeği bölüp onlara verdi.

31 O zaman onların gözleri açıldı ve kendisini tanıdılar. İsa ise gözlerinin önünden kayboldu.

32 Onlar birbirine, ‹‹Yolda kendisi bizimle konuşurken ve Kutsal Yazıları bize açıklarken yüreklerimiz nasıl da sevinçle çarpıyordu, değil mi?›› dediler.