1 Não clama porventura a sabedoria, e não faz o entendimento soar a sua voz?

2 No cume das alturas, junto ao caminho, nas encruzilhadas das veredas ela se coloca.

3 Junto às portas, à entrada da cidade, e à entrada das portas está clamando:

4 A vós, ó homens, clamo; e a minha voz se dirige aos filhos dos homens.

5 Aprendei, ó simples, a prudência; entendei, ó loucos, a sabedoria.

6 Ouvi vós, porque profiro coisas excelentes; os meus lábios se abrem para a eqüidade.

7 Porque a minha boca profere a verdade, os meus lábios abominam a impiedade.

8 Justas são todas as palavras da minha boca; não há nelas nenhuma coisa tortuosa nem perversa.

9 Todas elas são retas para o que bem as entende, e justas para os que acham o conhecimento.

10 Aceitai antes a minha correção, e não a prata; e o conhecimento, antes do que o ouro escolhido.

11 Porque melhor é a sabedoria do que as jóias; e de tudo o que se deseja nada se pode comparar com ela.

12 Eu, a sabedoria, habito com a prudência, e possuo o conhecimento e a discrição.

13 O temor do Senhor é odiar o mal; a soberba, e a arrogância, e o mau caminho, e a boca perversa, eu os odeio.

14 Meu é o conselho, e a verdadeira sabedoria; eu sou o entendimento; minha é a fortaleza.

15 Por mim reinam os reis, e os príncipes decretam o que justo.

16 Por mim governam os príncipes e os nobres, sim, todos os juízes da terra.

17 Eu amo aos que me amam, e os que diligentemente me buscam me acharão.

18 Riquezas e honra estão comigo; sim, riquezas duráveis e justiça.

19 Melhor é o meu fruto do que o ouro, sim, do que o ouro refinado; e a minha renda melhor do que a prata escolhida.

20 Ando pelo caminho da retidão, no meio das veredas da justiça,

21 dotando de bens permanentes os que me amam, e enchendo os seus tesouros.

22 O Senhor me criou como a primeira das suas obras, o princípio dos seus feitos mais antigos.

23 Desde a eternidade fui constituída, desde o princípio, antes de existir a terra.

24 Antes de haver abismos, fui gerada, e antes ainda de haver fontes cheias d'água.

25 Antes que os montes fossem firmados, antes dos outeiros eu nasci,

26 quando ele ainda não tinha feito a terra com seus campos, nem sequer o princípio do pó do mundo.

27 Quando ele preparava os céus, aí estava eu; quando traçava um círculo sobre a face do abismo,

28 quando estabelecia o firmamento em cima, quando se firmavam as fontes do abismo,

29 quando ele fixava ao mar o seu termo, para que as águas não traspassassem o seu mando, quando traçava os fundamentos da terra,

30 então eu estava ao seu lado como arquiteto; e era cada dia as suas delícias, alegrando-me perante ele em todo o tempo;

31 folgando no seu mundo habitável, e achando as minhas delícias com os filhos dos homens.

32 Agora, pois, filhos, ouvi-me; porque felizes são os que guardam os meus caminhos.

33 Ouvi a correção, e sede sábios; e não a rejeiteis.

34 Feliz é o homem que me dá ouvidos, velando cada dia às minhas entradas, esperando junto às ombreiras da minha porta.

35 Porque o que me achar achará a vida, e alcançará o favor do Senhor.

36 Mas o que pecar contra mim fará mal à sua própria alma; todos os que me odeiam amam a morte.

1 Bilgelik çağırıyor, 2 Akıl sesini yükseltiyor.

2 Yol kenarındaki tepelerin başında, 2 Yolların birleştiği yerde duruyor o.

3 Kentin girişinde, kapıların yanında, 2 Sesini yükseltiyor:

4 ‹‹Ey insanlar, size sesleniyorum, 2 Çağrım insan soyunadır!

5 Ey bön kişiler, ihtiyatlı olmayı öğrenin; 2 Sağduyulu olmayı öğrenin, ey akılsızlar!

6 Söylediğim yetkin sözleri dinleyin, 2 Ağzımı doğruları söylemek için açarım.

7 Ağzım gerçeği duyurur, 2 Çünkü dudaklarım kötülükten iğrenir.

8 Ağzımdan çıkan her söz doğrudur, 2 Yoktur eğri ya da sapık olanı.

9 Apaçıktır hepsi anlayana, 2 Bilgiye erişen, doğruluğunu bilir onların.

10 Gümüş yerine terbiyeyi, 2 Saf altın yerine bilgiyi edinin.

11 Çünkü bilgelik mücevherden değerlidir, 2 Dilediğin hiçbir şey onunla kıyaslanamaz.

12 Ben bilgelik olarak ihtiyatı kendime konut edindim. 2 Bilgi ve sağgörü bendedir.

13 RABden korkmak kötülükten nefret etmek demektir. 2 Kibirden, küstahlıktan, 2 Kötü yoldan, sapık ağızdan nefret ederim.

14 Öğüt ve sağlam karar bana özgüdür. 2 Akıl ve güç kaynağı benim.

15 Krallar sayemde egemenlik sürer, 2 Hükümdarlar adil kurallar koyar.

16 Önderler, adaletle yöneten soylular 2 Sayemde yönetirler.

17 Beni sevenleri ben de severim, 2 Gayretle arayan beni bulur.

18 Zenginlik ve onur, 2 Kalıcı değerler ve bolluk bendedir.

19 Meyvem altından, saf altından, 2 Ürünüm seçme gümüşten daha iyidir.

20 Doğruluk yolunda, 2 Adaletin izinden yürürüm.

21 Böylelikle, beni sevenleri servet sahibi yapar, 2 Hazinelerini doldururum.

22 RAB yaratma işine başladığında 2 İlk beni yarattı,

23 Dünya var olmadan önce, 2 Ta başlangıçta, öncesizlikte yerimi aldım.

24 Enginler yokken, 2 Suları bol pınarlar yokken doğdum ben.

25 Dağlar daha oluşmadan, 2 Tepeler belirmeden, 2 RAB dünyayı, kırları 2 Ve dünyadaki toprağın zerresini yaratmadan doğdum.

27 RAB gökleri yerine koyduğunda oradaydım, 2 Engin denizleri ufukla çevirdiğinde,

28 Bulutları oluşturduğunda, 2 Denizin kaynaklarını güçlendirdiğinde,

29 Sular buyruğundan öte geçmesinler diye 2 Denize sınır çizdiğinde, 2 Dünyanın temellerini pekiştirdiğinde,

30 Baş mimar olarak Onun yanındaydım. 2 Gün be gün sevinçle dolup taştım, 2 Huzurunda hep coştum.

31 Onun dünyası mutluluğum, 2 İnsanları sevincimdi.

32 Çocuklarım, şimdi beni dinleyin: 2 Yolumu izleyenlere ne mutlu!

33 Uyarılarımı dinleyin ve bilge kişiler olun, 2 Görmezlikten gelmeyin onları.

34 Beni dinleyen, 2 Her gün kapımı gözleyen, 2 Kapımın eşiğinden ayrılmayan kişiye ne mutlu!

35 Çünkü beni bulan yaşam bulur 2 Ve RABbin beğenisini kazanır.

36 Beni gözardı edense kendine zarar verir, 2 Benden nefret eden, ölümü seviyor demektir.››