1 Ag, as julle my net 'n bietjie in my dwaasheid wou verdra! Verdra my tog maar!
2 Want ek is jaloers oor julle met 'n goddelike jaloersheid, want ek het julle aan een man verbind, om julle as 'n reine maagd aan Christus voor te stel.
3 Maar ek vrees dat, net soos die slang Eva deur sy listigheid bedrieg het, julle sinne so miskien bedorwe kan raak, vervreemd van die opregtheid teenoor Christus.
4 Want as iemand kom en 'n ander Jesus verkondig as wat ons verkondig het, of as julle 'n ander gees ontvang as wat julle ontvang het, of 'n ander evangelie as wat julle aangeneem het, laat julle jul dit goed geval.
5 Want ek reken dat ek niks agterstaan by die uitnemende apostels nie.
6 En al is ek ook onbedrewe in woord, dan tog nie in kennis nie; maar ons het ten volle in alle opsigte openbaar geword by julle.
7 Of het ek sonde gedoen deur my te verneder sodat julle verhoog kan word, omdat ek die evangelie van God kosteloos aan julle verkondig het?
8 Ander gemeentes het ek beroof deur vergoeding te neem om julle te bedien; en toe ek by julle teenwoordig was en gebrek gehad het, het ek niemand lastig geval nie.
9 Want in my gebrek het die broeders voorsien wat van Macedonië gekom het. En ek het my in alles in ag geneem om julle nie te beswaar nie, en ek sal my in ag neem.
10 So seker as die waarheid van Christus in my is, sal hierdie roem in die streke van Ach je my nie ontneem word nie.
11 Waarom? Omdat ek julle nie liefhet nie? God weet dit.
12 Maar wat ek doen, sal ek nog doen om die aanleiding af te sny vir die wat 'n aanleiding wil hê, sodat hulle in die saak waar hulle op roem, net soos ons bevind mag word.
13 Want sulke mense is valse apostels, bedrieglike arbeiders wat hulleself verander in apostels van Christus.
14 En geen wonder nie! Want die Satan self verander hom in 'n engel van die lig.
15 Dit is dus niks besonders wanneer sy dienaars hulle ook voordoen as dienaars van geregtigheid nie. Maar hulle einde sal wees volgens hulle werke.
16 Weer sê ek dat niemand moet dink dat ek dwaas is nie; of anders, neem my maar aan as 'n dwaas, sodat ek ook 'n bietjie kan roem.
17 Wat ek spreek, sê ek nie vanweë die Here nie, maar as in dwaasheid, in hierdie vertroue dat ek mag roem.
18 Terwyl baie na die vlees roem, sal ek ook roem.
19 Want julle verdra graag die dwase, omdat julle so verstandig is!
20 Julle verdra dit mos as iemand knegte van julle maak, as iemand julle opeet, as iemand julle beetneem, as iemand hom aanstel, as iemand julle in die gesig slaan.
21 Tot my skande moet ek erken dat ons daarvoor te swak was; maar as iemand dit aandurf -- ek spreek in dwaasheid -- ek durf ook.
22 Is hulle Hebreërs? Ek ook. Is hulle Israeliete? Ek ook. Is hulle die nakomelinge van Abraham? Ek ook.
23 Is hulle dienaars van Christus? -- ek praat in uitsinnigheid -- ek nog meer: in arbeid oorvloediger, in slae bo die maat, in gevangenskappe baie meer, in doodsgevare dikwels.
24 Vyf maal het ek van die Jode ontvang veertig houe op een na.
25 Drie maal is ek met stokke geslaan, een maal is ek gestenig, drie maal het ek skipbreuk gely, 'n nag en 'n dag het ek op die diepwater deurgebring --
26 dikwels op reis, in gevare van riviere, in gevare van rowers, in gevare van my volk, in gevare van die heidene, in gevare in die stad, in gevare in die woestyn, in gevare op see, in gevare onder valse broeders;
27 in arbeid en moeite, in slapelose nagte dikwels, in honger en dors, dikwels sonder ete, in koue en naaktheid.
28 Behalwe dit alles my daaglikse bekommernis, die sorg vir al die gemeentes.
29 Wie is swak en ek is nie swak nie? Aan wie word 'n struikelblok in die weg gelê en ek is nie aan die brand nie?
30 As daar geroem moet word, sal ek in my swakhede roem.
31 Die God en Vader van onse Here Jesus Christus, geseënd tot in ewigheid, weet dat ek nie lieg nie.
32 In Damaskus het die goewerneur van koning Ar,tas die stad van die Damask,ners laat bewaak om my te vang;
33 en ek is in 'n mandjie deur 'n venster in die muur neergelaat en het aan sy hande ontkom.
1 Puissiez-vous supporter un peu mon extravagance! et aussi me tolérer.
2 Car je suis jaloux de vous d'une jalousie de Dieu, parce que je vous ai unis à un seul Époux, pour vous présenter à Christ, comme une vierge chaste.
3 Mais je crains que, comme le serpent séduisit Eve par sa ruse, vos pensées ne se corrompent aussi en se détournant de la simplicité qui est en Christ.
4 Car, s'il venait quelqu'un qui vous prêchât un autre Jésus que celui que nous vous avons prêché, ou un autre esprit que celui que vous avez reçu, ou un autre évangile que celui que vous avez embrassé, vous le supporteriez fort bien.
5 Mais j'estime que je n'ai été en rien inférieur aux plus excellents apôtres.
6 Si, même quant au langage, je suis comme un homme du commun, je ne le suis pas quant à la connaissance; mais nous nous sommes fait connaître parmi vous à tous égards et en toutes choses.
7 Ai-je donc commis un péché en m'abaissant moi-même, afin que vous fussiez élevés, en vous annonçant gratuitement l'Évangile de Dieu?
8 J'ai dépouillé les autres Églises, en recevant d'elles de quoi m'entretenir, pour vous servir,
9 Et, lorsque je me suis trouvé dans le besoin parmi vous, je n'ai été à charge à personne; car les frères qui étaient venus de Macédoine, ont suppléé à ce qui me manquait. Et en toutes choses je me suis gardé, et je me garderai de vous être à charge.
10 J'en atteste la vérité de Christ, qui est en moi, ce sujet de gloire ne me sera point ôté dans les contrées de l'Achaïe.
11 Pourquoi? est-ce parce que je ne vous aime pas? Dieu le sait.
12 Mais je le fais, et je le ferai encore, pour ôter tout prétexte à ceux qui cherchent des prétextes, en sorte qu'ils soient trouvés tels que nous dans les choses dont ils se glorifient.
13 Car de tels hommes sont de faux apôtres, des ouvriers trompeurs qui se déguisent en apôtres de Christ.
14 Et cela n'est pas étonnant, car l’adversaire de la grâce lui-même se déguise en ange de lumière.
15 Il n'est donc pas surprenant que ses ministres de la loi se déguisent aussi en ministres de justice; mais leur fin sera selon leurs oeuvres.
16 Je le dis de nouveau: Que personne ne me regarde comme un insensé; sinon, supportez-moi comme un insensé, afin que moi aussi je me glorifie un peu.
17 Ce que je dis dans cette confiance, avec laquelle je me glorifie, je ne le dis pas selon le Seigneur, mais comme par imprudence.
18 Puisque plusieurs se glorifient selon la chair, je me glorifierai aussi.
19 Car, vous qui êtes sages, vous tolérez volontiers les imprudents.
20 En effet, si quelqu'un vous asservit, si quelqu'un vous toumente, si quelqu'un vous dérobe, si quelqu'un s'exalte, si quelqu'un vous frappe au visage, vous le tolérez.
21 J'ai honte de le dire, nous avons été faibles; cependant tout ce que quelqu'un ose, je parle en imprudent, moi je l'ose aussi.
22 Sont-ils Hébreux? je le suis aussi. Sont-ils Israélites? je le suis aussi. Sont-ils la postérité d'Abraham? je le suis aussi.
23 Sont-ils ministres de Christ? je parle en imprudent, je le suis plus encore; plus je le suis par les travaux, infiniment plus par les blessures, plus par les prisons; souvent en danger de mort;
24 Cinq fois j'ai reçu des Juifs quarante coups moins un;
25 Trois fois j'ai été battu de verges; une fois j'ai été lapidé; trois fois j'ai fait naufrage; j'ai passé un jour et une nuit dans la mer profonde;
26 J'ai été souvent en voyage; en danger sur les fleuves, en danger de la part des voleurs, en danger parmi ceux de ma nation, en danger parmi les Gentils, en danger dans les villes, en danger dans les déserts, en danger sur la mer, en danger parmi les faux frères;
27 Dans les peines, dans les travaux, dans de fréquentes veilles, dans la faim, dans la soif, souvent dans les jeûnes, dans le froid et dans la nudité.
28 Et chaque jour, sans parler des autres choses, je suis accablé par les soucis de toutes les Églises.
29 Qui est-ce qui souffre, que je ne souffre aussi? Qui est-ce qui est scandalisé, que je n'en sois aussi enflammé?
30 S'il faut se glorifier, je me glorifierai de mes infirmités.
31 Le seul Dieu et Père, notre Seigneur Jésus-Christ, qui est béni éternellement, sait que je ne mens point.
32 A Damas, le gouverneur pour le roi Arétas avait fait garder la ville des Damascéniens, dans l'intention de se saisir de moi;
33 Mais on me descendit de la muraille par une fenêtre, dans une corbeille, et j'échappai de ses mains.