1 Maar die slang was listiger as al die diere van die veld wat die HERE God gemaak het. En hy sê vir die vrou: Is dit ook so dat God gesê het: Julle mag nie eet van al die bome van die tuin nie?

2 En die vrou antwoord die slang: Van die vrugte van die bome in die tuin mag ons eet,

3 maar van die vrugte van die boom wat in die middel van die tuin is, het God gesê: Julle mag daarvan nie eet nie en dit nie aanroer nie, anders sal julle sterwe.

4 Toe sê die slang vir die vrou: Julle sal gewis nie sterwe nie;

5 maar God weet dat as julle daarvan eet, julle oë sal oopgaan, sodat julle soos God sal wees deur goed en kwaad te ken.

6 Toe sien die vrou dat die boom goed was om van te eet en dat hy 'n lus was vir die oë, ja, 'n boom wat 'n mens kan begeer om verstand te verkry; en sy neem van sy vrugte en eet en gee ook aan haar man by haar, en hy het geëet.

7 Toe gaan altwee se oë oop, en hulle word gewaar dat hulle naak is; en hulle het vyeblare aanmekaargewerk en vir hulle skorte gemaak.

8 En hulle het die stem van die HERE God gehoor terwyl Hy wandel in die tuin in die aandwindjie; en die mens en sy vrou het hulle verberg vir die aangesig van die HERE God tussen die bome van die tuin.

9 Toe roep die HERE God na die mens en sê vir hom: Waar is jy?

10 En hy antwoord: Ek het u geruis gehoor in die tuin en gevrees, want ek is naak; daarom het ek my verberg.

11 En Hy sê: Wie het jou te kenne gegee dat jy naak is? Het jy geëet van die boom waarvan Ek jou beveel het om nie te eet nie?

12 En die mens antwoord: Die vrou wat U gegee het om by my te wees, sy het my van die boom gegee, en ek het geëet.

13 Daarop sê die HERE God aan die vrou: Wat het jy nou gedoen? En die vrou antwoord: Die slang het my bedrieg, en ek het geëet.

14 Toe sê die HERE God aan die slang: Omdat jy dit gedoen het, is jy vervloek onder al die vee en al die diere van die veld. Op jou buik moet jy seil, en stof moet jy eet al die dae van jou lewe.

15 En Ek sal vyandskap stel tussen jou en die vrou, en tussen jou saad en haar saad. Hy sal jou die kop vermorsel, en jy sal hom in die hakskeen byt.

16 Aan die vrou het Hy gesê: Ek sal grootliks vermeerder jou moeite en jou swangerskap; met smart sal jy kinders baar; en na jou man sal jou begeerte wees, en hy sal oor jou heers.

17 En aan die mens het Hy gesê: Omdat jy geluister het na die stem van jou vrou en van die boom geëet het waarvan Ek jou beveel het om nie te eet nie -- vervloek is die aarde om jou ontwil; met moeite sal jy daarvan eet al die dae van jou lewe.

18 Ook sal dit vir jou dorings en distels voortbring; en jy sal die plante van die veld eet.

19 In die sweet van jou aangesig sal jy brood eet totdat jy terugkeer na die aarde, want daaruit is jy geneem. Want stof is jy, en tot stof sal jy terugkeer.

20 En die mens het sy vrou Eva genoem, omdat sy moeder geword het van alles wat lewe.

21 En die HERE God het vir die mens en sy vrou rokke van vel gemaak en hulle dit aangetrek.

22 Toe sê die HERE God: Nou het die mens geword soos een van Ons deur goed en kwaad te ken. As hy nou maar nie sy hand uitsteek en ook van die boom van die lewe neem en eet en lewe in ewigheid nie!

23 Toe stuur die HERE God hom weg uit die tuin van Eden om die grond te bewerk waaruit hy geneem is.

24 So het Hy dan die mens weggedrywe en g,rubs aan die oostekant van die tuin van Eden laat woon, met die swaard wat vlam en flikker, om die toegang tot die boom van die lewe te bewaak.

1 Or, ce raisonnement rusé était extrêmement subtil dans tous les êtres vivants en expansion d’existence que l'Éternel Dieu avait faits; et il dit en la femme: Quoi! Dieu aurait-il dit: Vous ne possèderez point de toutes les assurances de l’Enceinte?

2 Et la femme répliqua à ce raisonnement rusé: Nous recevons la grâce des assurances de l’Enceinte;

3 Mais quant à l’avantage de l’assurance de l’indépendance qui est au milieu de l'Enceinte, Dieu a dit: Vous n’en possèderez point, et vous n’en saisirez point, de peur que vous ne mouriez.

4 Alors le raisonnement dit en la femme: Vous ne mourrez nullement;

5 Mais Dieu sait qu'au jour où vous en possèderez, vos yeux s'ouvriront, et vous serez comme des dieux, connaissant le bien et le mal.

6 Et la femme vit que l’avantage de cette assurance était favorable à la réception de son existence, et qu'elle était gracieuse à la perception, et que cette assurance était désirable pour devenir intelligent; et elle prit de son avantage et le reçu, et en donna aussi à son mari auprès d'elle, et il l’accepta.

7 Et les yeux de tous deux s'ouvrirent; et ils connurent qu'ils étaient découverts; et ils lièrent les élévations de l’outrage ensemble, et se firent des restrictions.

8 Et ils entendirent l’appel irrésistible de l'Éternel Dieu, qui vint dans l’Esprit chaleureux de l’Enceinte de sa Grâce. Et Adam et sa femme se cachèrent de devant la face de l'Éternel Dieu, au milieu des assurances de l’Enceinte.

9 Et l'Éternel Dieu appela Adam, et lui dit: Où es-tu?

10 Et il répondit: J'ai entendu ton appel dans l'Enceinte de la grâce, et j'ai craint, parce que je suis rusé; et je me suis caché.

11 Et Dieu dit: Qui t'a montré que tu es rusé? N’as-tu pas saisi l’assurance dont je t'avais ordonné de ne pas te procurer?

12 Et Adam répondit: La femme que tu as mise auprès de moi, m'a donné de l’avantage de l’assurance de l’indépendance, et je l’ai accepté.

13 Et l'Éternel Dieu dit à la femme: Pourquoi as-tu fait cela? Et la femme répondit: : Le raisonnement de ma chair m'a séduite, et je m’en suis procuré.

14 Alors l'Éternel Dieu dit à l’esprit de raisonnement: Puisque tu as fait cela, tu seras maudit entre tous les Voyants, et entre tous les êtres vivants dans l’expansion de leur existence; ta source déclinera ainsi, et tu te nourriras de tes erreurs tous les jours de ta vie.

15 Et je mettrai de l’hostilité entre toi et l’Épouse, entre ta postérité et son GERME: Celui-ci écrasera ton agitation, et toi tu contrarieras ses pas.

16 Il dit à la femme: J'augmenterai grandement l’indisposition de ta grossesse; dans le sang tu enfanteras des enfants avec douleur, et tu voudras exercer le contrôle sur ton mari, mais il dominera sur toi.

17 Et il dit à Adam: Puisque tu as obéi à la voix de ta femme, et que tu t’es procuré de l’assurance de l’indépendance au sujet duquel je t'avais donné cet ordre: Tu n’en recevras point! le fondement de l'Enceinte sera maudit à cause de toi; tu réaliseras ses avantages avec peine tous les jours de ta vie.

18 Et il te produira des épines et des chardons; et tu te ruineras en réfléchissant grandement.

19 Tu mangeras le pain à la sueur de ton visage, jusqu'à ce que tu retournes dans la terre, d'où tu as été pris; car tu es poussière, et tu retourneras dans la poussière.

20 Or, Adam appela sa femme, Ève (vie), parce que la vie fut la mère de tous les vivants.

21 Et l'Éternel Dieu fit à Adam et à sa femme de sévères réprimandes, et les endossa.

22 Et l'Éternel Dieu dit: Voici, l'homme est devenu comme l'un de nous, pour la connaissance du bien et du mal. Et maintenant prenons garde qu'il n'avance sa main, et ne prenne aussi de l’assurance de la vie, et qu'il n'en reçoive, et ne vive à toujours.

23 Et l'Éternel Dieu le fit sortir de l'Enceinte de Grâce, pour maîtriser la terre d'où il avait été pris.

24 Il chassa donc l'homme; et il plaça au devant de l'Enceinte de sa Grâce des Voyants, et une désolation qui renversa l’être pour la conversion, dans le but de préserver l’assurance de la vie.