1 En Jesus het ses dae voor die pasga na Bet nië gekom waar Lasarus was, wat dood gewees het en wat Hy uit die dode opgewek het.

2 Hulle het toe vir Hom daar 'n maaltyd berei, en Martha het bedien; en Lasarus was een van die wat saam met Hom aan tafel was.

3 En Maria het 'n pond egte, baie kosbare nardussalf geneem en die voete van Jesus gesalf en sy voete afgedroog met haar hare. En die huis is vervul met die reuk van die salf.

4 Toe sê een van sy dissipels, Judas Isk riot, die seun van Simon, wat Hom sou verraai:

5 Waarom is hierdie salf nie vir drie honderd pennings verkoop en die geld aan die armes gegee nie?

6 En dit het hy gesê, nie omdat hy oor die armes besorg was nie, maar omdat hy 'n dief was en die beurs gehad het en die bydraes geneem het.

7 Toe sê Jesus: Laat haar staan; sy het dit bewaar vir die dag van my begrafnis.

8 Want die armes het julle altyd by julle, maar My het julle nie altyd nie.

9 En 'n groot menigte uit die Jode het verneem dat Hy daar was, en het gekom, nie alleen ter wille van Jesus nie, maar ook om Lasarus te sien, wat Hy uit die dode opgewek het.

10 En die owerpriesters het besluit om Lasarus ook om die lewe te bring,

11 omdat baie van die Jode deur hom weggegaan en in Jesus geglo het.

12 Die volgende dag het 'n groot menigte feesgangers, toe hulle hoor dat Jesus na Jerusalem kom,

13 palmtakke geneem en uitgegaan Hom tegemoet en geroep: Hosanna! Geseënd is Hy wat kom in die Naam van die Here, die Koning van Israel.

14 En Jesus het 'n jong esel gevind en daarop gaan sit, soos geskrywe is:

15 Moenie vrees nie, dogter van Sion! Kyk, jou Koning kom en Hy sit op die vul van 'n esel.

16 Dit het sy dissipels egter eers nie verstaan nie; maar nadat Jesus verheerlik is, toe het dit hulle bygeval dat hierdie dinge van Hom geskrywe was en dat hulle dit aan Hom gedoen het.

17 En die skare wat by Hom was toe Hy Lasarus uit die graf geroep en hom uit die dode opgewek het, het daarvan getuig.

18 Daarom het die skare Hom ook tegemoetgegaan, omdat hulle gehoor het dat Hy hierdie teken gedoen het.

19 En die Fariseërs het vir mekaar gesê: Sien julle dat julle niks vorder nie? Kyk, die hele wêreld loop agter Hom aan.

20 En daar was sommige Grieke onder die wat opgekom het om op die fees te aanbid;

21 hulle het na Filippus gegaan wat van Bets ida in Galil,a was, en hom gevra en gesê: My heer, ons wil Jesus graag sien.

22 Filippus kom en sê dit vir Andr,as, en Andr,as en Filippus vertel dit weer aan Jesus.

23 Maar Jesus antwoord hulle en sê: Die uur het gekom dat die Seun van die mens verheerlik moet word.

24 Voorwaar, voorwaar Ek sê vir julle, as die koringkorrel nie in die grond val en sterf nie, bly dit alleen; maar as dit sterf, dra dit veel vrug.

25 Wie sy lewe liefhet, sal dit verloor; maar wie sy lewe haat in hierdie wêreld, sal dit bewaar vir die ewige lewe.

26 As iemand My dien, laat hom My volg; en waar Ek is, daar sal my dienaar ook wees; en as iemand My dien, sal die Vader hom eer.

27 Nou is my siel ontsteld, en wat sal Ek sê? Vader, red My uit hierdie uur? Maar hierom het Ek in hierdie uur gekom.

28 Vader, verheerlik u Naam! Daar het toe 'n stem uit die hemel gekom: Ek h,t dit verheerlik, en Ek sal dit weer verheerlik.

29 En die skare wat daar gestaan en dit gehoor het, het gesê dat daar 'n donderslag gewees het. Ander het gesê: 'n Engel het met Hom gespreek.

30 Jesus antwoord en sê: Hierdie stem het nie om My ontwil gekom nie, maar om julle ontwil.

31 Nou is dit die oordeel van hierdie wêreld, nou sal die owerste van hierdie wêreld buitentoe gedryf word.

32 En Ek, as Ek van die aarde verhoog word, sal almal na My toe trek.

33 En dit het Hy gesê om aan te dui hoedanige dood Hy sou sterwe.

34 Die skare antwoord Hom: Ons het uit die wet gehoor dat die Christus tot in ewigheid bly; en hoe sê U dat die Seun van die mens verhoog moet word? Wie is hierdie Seun van die mens?

35 En Jesus sê vir hulle: Nog 'n klein tydjie is die lig by julle. Wandel so lank as julle die lig het, sodat die duisternis julle nie oorval nie. En wie in die duisternis wandel, weet nie waar hy gaan nie.

36 So lank as julle die lig het, glo in die lig, sodat julle kinders van die lig kan word. Dit het Jesus gespreek, en Hy het weggegaan en Hom vir hulle verberg.

37 En alhoewel Hy so baie tekens voor hulle gedoen het, het hulle nie in Hom geglo nie;

38 sodat die woord van die profeet Jesaja vervul sou word wat hy gesê het: Here, wie het ons prediking geglo, en aan wie is die arm van die Here geopenbaar?

39 Daarom kon hulle nie glo nie, omdat Jesaja ook gesê het:

40 Hy het hulle oë verblind en hulle hart verhard, sodat hulle nie met die oë sou sien en met die hart verstaan en hulle bekeer en Ek hulle genees nie.

41 Dit het Jesaja gesê toe hy sy heerlikheid gesien en van Hom gespreek het.

42 Maar tog het selfs baie van die owerstes in Hom geglo; maar ter wille van die Fariseërs het hulle dit nie bely nie, om nie uit die sinagoge geban te word nie.

43 Want hulle het die eer van die mense meer liefgehad as die eer van God.

44 En Jesus het uitgeroep en gesê: Wie in My glo, glo nie in My nie, maar in Hom wat My gestuur het.

45 En wie My aanskou, aanskou Hom wat My gestuur het.

46 Ek het as 'n lig in die wêreld gekom, sodat elkeen wat in My glo, nie in die duisternis sou bly nie.

47 En as iemand na my woorde luister en nie glo nie, Ek oordeel hom nie; want Ek het nie gekom om die wêreld te oordeel nie, maar om die wêreld te red.

48 Wie My verwerp en my woorde nie aanneem nie, het een wat hom oordeel: die woord wat Ek gespreek het, dit sal hom oordeel in die laaste dag.

49 Want Ek het nie uit Myself gespreek nie; maar die Vader wat My gestuur het, Hy het My 'n gebod gegee wat Ek moet sê en wat Ek moet spreek.

50 En Ek weet dat sy gebod die ewige lewe is. Wat Ek dan spreek -- net soos die Vader vir My gesê het, so spreek Ek.

1 Six jours avant la Pâque, Jésus vint à Béthanie, où était Lazare qui avait été mort, et qu'il avait ressuscité.

2 On lui fit là un souper, et Marthe servait, et Lazare était un de ceux qui étaient à table avec lui.

3 Alors Marie ayant pris une livre de parfum de nard pur, d'un grand prix, en oignit les pieds de Jésus, et les essuya avec ses cheveux; et la maison fut remplie de l'odeur du parfum.

4 Alors Judas l'Iscariote, fils de Simon, l'un de ses disciples, celui qui devait le trahir, dit:

5 Pourquoi n'a-t-on pas vendu ce parfum trois cents deniers, pour les donner aux pauvres?

6 Il disait cela, non qu'il se souciât des pauvres, mais parce qu'il était larron, et qu'ayant la bourse, il prenait ce qu'on y mettait.

7 Jésus lui dit donc: Laisse-la faire; elle a gardé ce parfum pour le jour de ma sépulture.

8 Car vous aurez toujours des pauvres avec vous; mais vous ne m'aurez pas toujours.

9 Alors une grande multitude de Juifs, ayant su que Jésus était là, y vinrent, non seulement à cause de Jésus, mais aussi pour voir Lazare, qu'il avait ressuscité des morts.

10 Et les principaux sacrificateurs délibérèrent de faire aussi mourir Lazare,

11 Parce que plusieurs Juifs, à cause de lui, s'en allaient et croyaient en Jésus.

12 Le lendemain, une grande troupe qui était venue pour la fête, apprenant que Jésus venait à Jérusalem,

13 Prit des rameaux de palmiers, et sortit au-devant de lui, en criant: Hosanna! béni soit LE ROI D’ISRAEL, qui vient au nom du Seigneur!

14 Et Jésus ayant trouvé un ânon, y monta dessus, selon qu'il est écrit:

15 Ne crains point, fille de Sion; voici, ton Roi vient, monté sur le poulain d'une ânesse.

16 Ses disciples ne comprirent pas cela d'abord; mais quand Jésus fut glorifié, alors ils se souvinrent que ces choses avaient été écrites de lui, et qu'elles lui étaient arrivées.

17 Et la troupe qui était avec lui quand il avait appelé Lazare du sépulcre, et qu'il l'avait ressuscité des morts, lui rendait témoignage.

18 Et c'est aussi parce que le peuple avait appris qu'il avait fait ce miracle, qu'il était allé au-devant de lui.

19 Les pharisiens dirent donc entre eux: Vous voyez que vous ne gagnez rien; voilà que tout le monde court après lui.

20 Or, il y avait quelques Grecs parmi ceux qui étaient montés pour adorer pendant la fête.

21 Ils vinrent vers Philippe, qui était de Bethsaïda en Galilée; et le priant, ils lui dirent: Seigneur, nous voudrions voir Jésus.

22 Philippe vint et le dit à André, et André et Philippe le dirent à Jésus;

23 Et Jésus leur répondit: L'heure est venue que le Fils de l'homme doit être glorifié.

24 En vérité, en vérité je vous le dis: Si le grain de froment ne meurt après qu'on l'a jeté dans la terre, il demeure seul; mais s'il meurt, il porte beaucoup de fruit.

25 Celui qui aime sa vie la perdra; et celui qui hait sa vie en cette disposition la conservera pour la vie éternelle.

26 Si quelqu'un me sert, qu'il me suive; et où je serai, là sera aussi mon serviteur; et si quelqu'un me sert, le Père l'honorera.

27 Maintenant mon âme est troublée; et que dirai-je? Père, délivre-moi de cette heure! mais c'est pour cela que JE SUIS venu à cette heure.

28 Père, glorifie ton nom. Alors il vint une voix du ciel, qui dit: Et je l'ai glorifié, et je le glorifierai encore.

29 Et la foule qui était là, et qui avait entendu, disait que c'était le tonnerre; d'autres disaient: Un ange lui a parlé.

30 Jésus prit la parole et dit: Cette voix n'est pas pour moi, mais pour vous.

31 Maintenant se fait le jugement de cette disposition; maintenant le prince de cette disposition sera jeté dehors.

32 Et moi, quand j'aurai été élevé de la terre, j'attirerai tous les élus à moi.

33 Or, il disait cela pour marquer de quelle mort il devait mourir.

34 Le peuple lui répondit: Nous avons appris par la loi que le Christ doit demeurer éternellement; comment donc dis-tu qu'il faut que le Fils de l'homme soit élevé? Qui est ce Fils de l'homme?

35 Jésus leur dit: La lumière est encore avec vous pour un peu de temps; marchez pendant que vous avez la lumière, de peur que les ténèbres ne vous surprennent; car celui qui marche dans les ténèbres ne sait où il va.

36 Pendant que vous avez la lumière, croyez en la lumière, afin que vous soyez des enfants de lumière. Jésus dit ces choses, puis il s'en alla et se retira d'eux.

37 Et bien qu'il eût fait tant de miracles devant eux, ils ne crurent point en lui.

38 Afin que la parole qu'Ésaïe le prophète avait dite fût accomplie: Seigneur, qui a cru à notre prédication, et à qui le bras du Seigneur a-t-il été révélé?

39 Aussi ne pouvaient-ils croire, parce qu'Ésaïe a dit encore:

40 Il a aveuglé leurs yeux, et endurci leur cœur, de peur qu'ils ne voient des yeux, qu'ils ne comprennent du cœur, qu'ils ne se convertissent, et que je ne les guérisse.

41 Ésaïe dit ces choses, lorsqu'il vit sa gloire, et qu'il parla de lui.

42 Cependant plusieurs, des principaux même, crurent en lui; mais ils ne le confessaient point, à cause des pharisiens, de peur d'être chassés de la synagogue.

43 Car ils aimèrent plus la gloire qui vient des hommes, que la gloire de Dieu.

44 Or, Jésus s'écria et dit: Celui qui croit en moi, ne croit pas en moi, mais en celui qui m'a envoyé.

45 Et celui qui me voit, voit celui qui m'a envoyé.

46 JE SUIS venu parmi les disposés, moi qui suis la lumière, afin que chacun d’eux croit en moi ne demeure point dans les ténèbres.

47 Et si quelqu'un entend mes paroles et ne croit pas, je ne le juge point, car je ne suis pas venu pour juger les conciliés, mais pour sauver les disposés.

48 Celui qui me rejette et ne reçoit point mes paroles, a son juge; la Parole que j'ai annoncée, c'est elle qui le jugera au dernier jour.

49 Car je n'ai point parlé par moi-même, mais le Père, qui m'a envoyé, m'a prescrit ce que je devais dire et annoncer. Et je sais que son commandement est la vie éternelle.

50 Les choses donc que je dis, je les dis comme mon Père me les a dites.