1 Toe het Moses en die kinders van Israel hierdie lied tot eer van die HERE gesing; en dit is wat hulle gesê het: Ek wil sing tot eer van die HERE, want Hy is hoog verhewe. Die perd en sy ruiter het Hy in die see gewerp.
2 Die HERE is my krag en my psalm, en Hy het my tot heil geword. Hy is my God, Hom sal ek roem; die God van my vader, Hom sal ek verhef.
3 Die HERE is 'n krygsman; HERE is sy naam.
4 Hy het Farao se strydwaens en sy leërmag in die see gewerp. En sy beste vegsmanne het in die Skelfsee gesink.
5 Die watervloede het hulle oordek. Hulle het in die kolke gesink soos 'n klip.
6 o HERE, u regterhand is verheerlik deur krag. U regterhand, o HERE, verpletter die vyand.
7 En in u grote hoogheid werp U diegene neer wat teen U opstaan. U stuur u toorngloed uit: dit verteer hulle soos 'n stoppel.
8 En deur die geblaas van u neus het die waters hulle opgestapel, die strome het bly staan soos 'n wal, die watervloede het styf geword in die hart van die see.
9 Die vyand het gesê: Ek sal agtervolg, inhaal, buit verdeel, my begeerte sal versadig word van hulle; ek sal my swaard trek, my hand sal hulle uitroei.
10 U het met u asem geblaas: die see het hulle oordek; soos lood het hulle gesink in die geweldige waters.
11 o HERE, wie is soos U onder die gode? Wie is soos U, verheerlik in heiligheid, gedug in roemryke dade, een wat wonders doen?
12 U het u regterhand uitgestrek, die aarde het hulle verslind.
13 U het deur u guns die volk gelei wat U verlos het; U het hulle deur u krag na u heilige woning gevoer.
14 Die volke het dit gehoor, hulle het gesidder; weë het die inwoners van Filist,a aangegryp.
15 Toe is die stamhoofde van Edom verskrik, bewing het die magtiges van Moab aangegryp. Al die inwoners van Kana„n het gebewe.
16 Verskrikking en vrees het op hulle geval; deur die grootheid van u arm was hulle stom soos 'n klip, terwyl u volk deurtrek, HERE, terwyl die volk deurtrek wat U verwerf het.
17 U bring hulle in en plant hulle op die bergland van u erfenis, die plek, o HERE, wat U as vaste woonplek vir U berei het, die heiligdom wat u hande gestig het, o Here!
18 Die HERE sal regeer vir ewig en altoos.
19 Want Farao se perd, met sy strydwaens en sy ruiters, het in die see ingegaan, en die HERE het die waters van die see oor hulle laat terugkom. Maar die kinders van Israel het binne-in die see op droë grond getrek.
20 En Mirjam, die profetes, die suster van A„ron, het 'n tamboeryn in haar hand geneem; en al die vroue het uitgegaan agter haar aan, met tamboeryne en in koordanse.
21 En Mirjam het hulle al singende geantwoord: Sing tot eer van die HERE, want Hy is hoog verhewe. Hy het die perd met sy ruiter in die see gewerp.
22 Daarop het Moses die Israeliete laat wegtrek van die Skelfsee af, en hulle het uitgetrek na die woestyn Sur. Hulle het toe drie dae lank in die woestyn getrek en geen water gekry nie.
23 En hulle het in Mara gekom, maar kon die water van Mara nie drink nie, want dit was bitter. Daarom heet die plek Mara.
24 Toe murmureer die volk teen Moses en sê: Wat moet ons drink?
25 En hy het die HERE aangeroep, en die HERE het hom 'n stuk hout gewys; dit het hy in die water gegooi, en die water het soet geword. Daar het Hy vir hulle 'n insetting en verordening vasgestel en hulle daar beproef
26 en gesê: As jy getrou na die stem van die HERE jou God luister en doen wat reg is in sy oë, en luister na sy gebooie en al sy insettinge hou, dan sal Ek geeneen van die siektes op jou lê wat Ek op Egipteland gelê het nie; want Ek is die HERE wat jou gesond maak.
27 Daarop het hulle by Elim gekom, waar twaalf waterfonteine en sewentig palmbome was. En hulle het daar by die water laer opgeslaan.
1 Then sang Moses and the children of Israel this song unto Jehovah, and spake, saying,
I will sing unto Jehovah, for he hath triumphed gloriously:
The horse and his rider hath he thrown into the sea.
2 Jehovah is my strength and song,
And he is become my salvation:
This is my God, and I will praise him;
My father’s God, and I will exalt him.
3 Jehovah is a man of war:
Jehovah is his name.
4 Pharaoh’s chariots and his host hath he cast into the sea;
And his chosen captains are sunk in the Red Sea.
5 The deeps cover them:
They went down into the depths like a stone.
6 Thy right hand, O Jehovah, is glorious in power,
Thy right hand, O Jehovah, dasheth in pieces the enemy.
7 And in the greatness of thine excellency thou overthrowest them that rise up against thee: Thou sendest forth thy wrath, it consumeth them as stubble.
8 And with the blast of thy nostrils the waters were piled up,
The floods stood upright as a heap;
The deeps were congealed in the heart of the sea.
9 The enemy said, I will pursue, I will overtake, I will divide the spoil;
My desire shall be satisfied upon them;
I will draw my sword, my hand shall destroy them.
10 Thou didst blow with thy wind, the sea covered them:
They sank as lead in the mighty waters.
11 Who is like unto thee, O Jehovah, among the gods?
Who is like thee, glorious in holiness,
Fearful in praises, doing wonders?
12 Thou stretchedst out thy right hand,
The earth swallowed them.
13 Thou in thy lovingkindness hast led the people that thou hast redeemed:
Thou hast guided them in thy strength to thy holy habitation.
14 The peoples have heard, they tremble:
Pangs have taken hold on the inhabitants of Philistia.
15 Then were the chiefs of Edom dismayed;
The mighty men of Moab, trembling taketh hold upon them:
All the inhabitants of Canaan are melted away.
16 Terror and dread falleth upon them;
By the greatness of thine arm they are as still as a stone;
Till thy people pass over, O Jehovah,
Till the people pass over that thou hast purchased.
17 Thou wilt bring them in, and plant them in the mountain of thine inheritance,
The place, O Jehovah, which thou hast made for thee to dwell in,
The sanctuary, O Lord, which thy hands have established.
18 Jehovah shall reign for ever and ever.
19 For the horses of Pharaoh went in with his chariots and with his horsemen into the sea, and Jehovah brought back the waters of the sea upon them; but the children of Israel walked on dry land in the midst of the sea. 20 And Miriam the prophetess, the sister of Aaron, took a timbrel in her hand; and all the women went out after her with timbrels and with dances. 21 And Miriam answered them,
Sing ye to Jehovah, for he hath triumphed gloriously;
The horse and his rider hath he thrown into the sea.
22 And Moses led Israel onward from the Red Sea, and they went out into the wilderness of Shur; and they went three days in the wilderness, and found no water. 23 And when they came to Marah, they could not drink of the waters of Marah, for they were bitter: therefore the name of it was called Marah. 24 And the people murmured against Moses, saying, What shall we drink? 25 And he cried unto Jehovah; And Jehovah showed him a tree, and he cast it into the waters, and the waters were made sweet. There he made for them a statute and an ordinance, and there he proved them; 26 and he said, If thou wilt diligently hearken to the voice of Jehovah thy God, and wilt do that which is right in his eyes, and wilt give ear to his commandments, and keep all his statutes, I will put none of the diseases upon thee, which I have put upon the Egyptians: for I am Jehovah that healeth thee. 27 And they came to Elim, where were twelve springs of water, and threescore and ten palm-trees: and they encamped there by the waters.