1 'n Gebed van H bakuk, die profeet, op die wysie van Sjigjonot.

2 HERE, ek het die tyding aangaande U verneem, ek het gevrees! HERE, roep u werk in die lewe in die midde van die jare; in die midde van die jare laat dit bekend word. In toorn, dink aan ontferming.

3 God kom van Teman en die Heilige van die berg Paran. Sela. Sy majesteit bedek die hemel, en die aarde is vol van sy lof.

4 En glans soos sonlig is daar, ligstrale aan sy sy; en d r is die omhulsel van sy krag.

5 Voor Hom uit loop die pes, en 'n koorsgloed trek uit agter Hom aan.

6 Hy tree op en laat die aarde wankel, Hy kyk en laat nasies opskrik; verpletterd lê die ewige berge, en neergesink die ou, ou heuwels -- paaie van die ou tyd vir Hom.

7 Ek sien die tente van Kusan met onheil oordek, en die tentdoeke van die land M¡dian bewe.

8 Is dit teen riviere, o HERE, teen die riviere, dat u toorn ontvlam het? Of geld u grimmigheid die see dat U ry met u perde, u oorwinningswaens?

9 Heeltemal ontbloot is u boog; besweer is die pyle deur die woord. Sela. Tot riviere splyt U die aarde.

10 Die berge sien U en bewe van angs, 'n wolkbreuk storm verby, die wêreldvloed verhef sy stem, steek sy hande omhoog.

11 Die son, die maan bly in hulle woonplek by die lig van u pyle wat verbyskiet, by die glans van flikkerende spies.

12 In grimmigheid betree U die aarde, in toorn dors U die nasies.

13 U trek uit tot redding van u volk, tot redding van u Gesalfde. U verbrysel die kop van die huis van die goddelose en ontbloot die fondament tot by die nek. Sela.

14 U deurboor met sy eie pyle die hoof van sy leiers wat storm om my te verstrooi; wie se gejuig is asof hulle die ellendige in die skuilhoek wil verslind.

15 U betree die see met u perde, 'n hoop magtige waters.

16 Toe ek dit hoor, het my ingewande gebewe; my lippe het getril by die geluid, bederf het gekom in my gebeente, ja, ek het gebewe waar ek staan, omdat ek rustig moes wag op die dag van benoudheid dat dit aanbreek vir die volk wat op ons 'n aanval maak.

17 Alhoewel die vyeboom nie sal bloei en aan die wingerdstokke geen vrug sal wees nie, die drag van die olyfboom sal teleurstel en die saailande geen voedsel oplewer nie, die kleinvee uit die kraal verdwyn en geen beeste in die stalle sal wees nie --

18 nogtans sal ek jubel in die HERE, ek sal juig in die God van my heil.

19 Die HERE Here is my sterkte, en Hy maak my voete soos die van herte, en Hy laat my tree op my hoogtes. Vir die musiekleier op snaarinstrumente.

1 A prayer of Habakkuk the prophet, set to Shigionoth.

2 O Jehovah, I have heard the report of thee, and am afraid:

O Jehovah, revive thy work in the midst of the years;

In the midst of the years make it known;

In wrath remember mercy.

3 God came from Teman,

And the Holy One from mount Paran. [Selah.

His glory covered the heavens,

And the earth was full of his praise.

4 And his brightness was as the light;

He had rays coming forth from his hand;

And there was the hiding of his power.

5 Before him went the pestilence,

And fiery bolts went forth at his feet.

6 He stood, and measured the earth;

He beheld, and drove asunder the nations;

And the eternal mountains were scattered;

The everlasting hills did bow;

His goings were as of old.

7 I saw the tents of Cushan in affliction;

The curtains of the land of Midian did tremble.

8 Was Jehovah displeased with the rivers?

Was thine anger against the rivers,

Or thy wrath against the sea,

That thou didst ride upon thy horses,

Upon thy chariots of salvation?

9 Thy bow was made quite bare;

The oaths to the tribes were a sure word. [Selah.

Thou didst cleave the earth with rivers.

10 The mountains saw thee, and were afraid;

The tempest of waters passed by;

The deep uttered its voice,

And lifted up its hands on high.

11 The sun and moon stood still in their habitation,

At the light of thine arrows as they went,

At the shining of thy glittering spear.

12 Thou didst march though the land in indignation;

Thou didst thresh the nations in anger.

13 Thou wentest forth for the salvation of thy people,

For the salvation of thine anointed;

Thou woundest the head out of the house of the wicked man,

Laying bare the foundation even unto the neck. [Selah.

14 Thou didst pierce with his own staves the head of his warriors:

They came as a whirlwind to scatter me;

Their rejoicing was as to devour the poor secretly.

15 Thou didst tread the sea with thy horses,

The heap of mighty waters.

16 I heard, and my body trembled,

My lips quivered at the voice;

Rottenness entereth into my bones, and I tremble in my place;

Because I must wait quietly for the day of trouble,

For the coming up of the people that invadeth us.

17 For though the fig-tree shall not flourish,

Neither shall fruit be in the vines;

The labor of the olive shall fail,

And the fields shall yield no food;

The flock shall be cut off from the fold,

And there shall be no herd in the stalls:

18 Yet I will rejoice in Jehovah,

I will joy in the God of my salvation.

19 Jehovah, the Lord, is my strength;

And he maketh my feet like hinds’ feet,

And will make me to walk upon my high places.