1 Op die dag het Debora en Barak, die seun van Abinoam, gesing en gesê:

2 Omdat aanvoerders aangevoer het in Israel, omdat die volk hom gewillig getoon het -- prys die HERE!

3 Hoor, o konings! Luister, o vorste! Ek, tot eer van die HERE wil ek sing, tot eer van die HERE, die God van Israel, wil ek psalmsing.

4 HERE, toe U uitgetrek het uit Se‹r, toe U voortgestap het uit die veld van Edom, het die aarde gebeef, ook het die hemel gedrup, ook het die wolke water gedrup.

5 Berge het gewankel voor die aangesig van die HERE uit, hierdie Sinai voor die aangesig van die HERE, die God van Israel.

6 In die dae van Samgar, die seun van Anat, in die dae van Jael, was die paaie verlate, en die reisigers het langs sypaaie gegaan.

7 Leiers het ontbreek in Israel, ontbreek; totdat ek, Debora, opgestaan het, ek, 'n moeder in Israel, opgestaan het.

8 Kies hulle nuwe gode, dan is daar oorlog in die poorte; was daar skild of spies te sien onder veertig duisend in Israel?

9 My hart is vir die aanvoerders van Israel wat hulle gewillig betoon het onder die volk -- prys die HERE!

10 Julle wat op wit eselinne ry, wat op tapyte sit, wandelaars langs die paaie, dink na!

11 Vanweë die stem van die boogskutters tussen die drinkplekke, besing hulle daar die regverdige dade van die HERE, die regverdige dade van sy leiding in Israel. Toe het die volk van die HERE afgetrek na die poorte toe.

12 Word wakker, word wakker, Debora! Word wakker, word wakker, hef 'n lied aan! Staan op, Barak! en voer jou gevangenes weg, seun van Abinoam!

13 Toe het die oorblyfsel van die vername manne van die volk afgetrek, toe het die HERE vir my afgetrek onder die helde.

14 Uit Efraim, die wat hulle wortel in Amalek het; Benjamin, agter jou aan onder jou manskappe; uit Magir trek die aanvoerders af, en uit S,bulon die wat met die werwerstaf uittrek;

15 en vorste in Issaskar met Debora saam; en Issaskar soos Barak: in die dal storm hulle op sy voetspore. In die afdelings van Ruben was die voornemens van die hart groot.

16 Waarom het jy tussen die veekrale bly sit en luister na die fluitspel by die troppe vee? In die afdelings van Ruben was die voornemens van die hart groot.

17 G¡lead het rustig oorkant die Jordaan gebly; en Dan, waarom vertoef hy by die skepe? Aser het bly sit aan die seekus en aan sy baaie rustig gebly.

18 S,bulon is 'n volk wat sy siel gering ag tot die dood toe; ook N ftali op die hoogvlaktes.

19 Konings het gekom, geveg; toe het die konings van Kana„n geveg by T änag, by die waters van Meg¡ddo -- geen stuk silwer het hulle geneem nie.

20 Uit die hemel het die sterre geveg, uit hulle bane het hulle teen S¡sera geveg;

21 die spruit Kison het hulle afgedrywe, die spruit van ontmoeting, die spruit Kison! Tree op, my siel, met mag!

22 Toe het die perdepote geklap van die gejaag, die gejaag van hulle geweldiges.

23 Vloek Meros, sê die Engel van die HERE; ja, vervloek sy inwoners, omdat hulle die HERE nie tot hulp gekom het nie, die HERE tot hulp onder die helde.

24 Mag bo die vroue geseënd wees Jael, die vrou van Heber, die Keniet; geseënd wees bo die vroue in die tent!

25 Water het hy gevra, melk het sy gegee, in 'n sierlike skottel het sy dikmelk gebring.

26 Haar hand steek sy uit na die tentpen en haar regterhand na die werksman se hamer; en sy hamer S¡sera, verpletter sy kop en verbrysel en deurboor die slaap van sy hoof.

27 Tussen haar voete sak hy inmekaar, val, lê daar! Tussen haar voete sak hy inmekaar, val; waar hy inmekaarsak, daar lê hy -- morsdood.

28 Deur die venster kyk die moeder van S¡sera uit, en sy roep deur die venstertralie: Waarom vertoef sy wa om te kom? Waarom versuim die passe van sy wa-span?

29 Die skranderste van haar vorstinne antwoord haar, ja, sy self antwoord op haar woorde:

30 Hulle het seker buit gevind en verdeel dit: een slavin, twee slavinne vir elke man; 'n buit van bont klere vir S¡sera, 'n buit van bont klere, veelkleurige; 'n bont doek, twee veelkleuriges as buit vir my hals.

31 So moet al u vyande, HERE, omkom! Maar die wat Hom liefhet, is soos die opgang van die son in sy krag. En die land het veertig jaar lank gerus.

1 Then sang Deborah and Barak the son of Abinoam on that day, saying,

2 For that the leaders took the lead in Israel,

For that the people offered themselves willingly,

Bless ye Jehovah.

3 Hear, O ye kings; give ear, O ye princes;

I, even I, will sing unto Jehovah;

I will sing praise to Jehovah, the God of Israel.

4 Jehovah, when thou wentest forth out of Seir,

When thou marchedst out of the field of Edom,

The earth trembled, the heavens also dropped,

Yea, the clouds dropped water.

5 The mountains quaked at the presence of Jehovah,

Even yon Sinai at the presence of Jehovah, the God of Israel.

6 In the days of Shamgar the son of Anath,

In the days of Jael, the highways were unoccupied,

And the travellers walked through byways.

7 The rulers ceased in Israel, they ceased,

Until that I Deborah arose,

That I arose a mother in Israel.

8 They chose new gods;

Then was war in the gates:

Was there a shield or spear seen

Among forty thousand in Israel?

9 My heart is toward the governors of Israel,

That offered themselves willingly among the people:

Bless ye Jehovah.

10 Tell of it, ye that ride on white asses,

Ye that sit on rich carpets,

And ye that walk by the way.

11 Far from the noise of archers, in the places of drawing water,

There shall they rehearse the righteous acts of Jehovah,

Even the righteous acts of his rule in Israel.

Then the people of Jehovah went down to the gates.

12 Awake, awake, Deborah;

Awake, awake, utter a song:

Arise, Barak, and lead away thy captives, thou son of Abinoam.

13 Then came down a remnant of the nobles and the people;

Jehovah came down for me against the mighty.

14 Out of Ephraim came down they whose root is in Amalek;

After thee, Benjamin, among thy peoples;

Out of Machir came down governors,

And out of Zebulun they that handle the marshal’s staff.

15 And the princes of Issachar were with Deborah;

As was Issachar, so was Barak;

Into the valley they rushed forth at his feet.

By the watercourses of Reuben

There were great resolves of heart.

16 Why sattest thou among the sheepfolds,

To hear the pipings for the flocks?

At the watercourses of Reuben

There were great searchings of heart.

17 Gilead abode beyond the Jordan:

And Dan, why did he remain in ships?

Asher sat still at the haven of the sea,

And abode by his creeks.

18 Zebulun was a people that jeoparded their lives unto the death,

And Naphtali, upon the high places of the field.

19 The kings came and fought;

Then fought the kings of Canaan,

In Taanach by the waters of Megiddo:

They took no gain of money.

20 From heaven fought the stars,

From their courses they fought against Sisera.

21 The river Kishon swept them away,

That ancient river, the river Kishon.

O my soul, march on with strength.

22 Then did the horsehoofs stamp

By reason of the prancings, the prancings of their strong ones.

23 Curse ye Meroz, said the angel of Jehovah.

Curse ye bitterly the inhabitants thereof,

Because they came not to the help of Jehovah,

To the help of Jehovah against the mighty.

24 Blessed above women shall Jael be,

The wife of Heber the Kenite;

Blessed shall she be above women in the tent.

25 He asked water, and she gave him milk;

She brought him butter in a lordly dish.

26 She put her hand to the tent-pin,

And her right hand to the workmen’s hammer;

And with the hammer she smote Sisera, she smote through his head;

Yea, she pierced and struck through his temples.

27 At her feet he bowed, he fell, he lay;

At her feet he bowed, he fell:

Where he bowed, there he fell down dead.

28 Through the window she looked forth, and cried,

The mother of Sisera cried through the lattice,

Why is his chariot so long in coming?

Why tarry the wheels of his chariots?

29 Her wise ladies answered her,

Yea, she returned answer to herself,

30 Have they not found, have they not divided the spoil?

A damsel, two damsels to every man;

To Sisera a spoil of dyed garments,

A spoil of dyed garments embroidered,

Of dyed garments embroidered on both sides, on the necks of the spoil?

31 So let all thine enemies perish, O Jehovah:

But let them that love him be as the sun when he goeth forth in his might.

And the land had rest forty years.