1 RABbin Petuel oğlu Yoele bildirdikleri.

2 Ey yaşlılar, dinleyin, 2 Ülkede yaşayan herkes, kulak verin: Sizin zamanınızda ya da atalarınızın zamanında 2 Hiç böyle bir şey oldu mu?

3 Bunu çocuklarınıza anlatın; 2 Çocuklarınız kendi çocuklarına, Onların çocukları da bir sonraki kuşağa anlatsınlar.

4 Genç çekirgeden artakalan ürünü olgunlaşmış çekirge yedi, 2 Ondan artakalanı yumurtadan yeni çıkan çekirge yedi; Ondan artakalanı da yavru çekirgeler yedi.

5 Ey sarhoşlar, ayılın ve ağlayın. 2 Ey şarap düşkünleri, tatlı şarap için ağıt yakın. Çünkü şarabınızı ağzınızdan kaptılar.

6 Güçlü ve sayılamayacak kadar büyük bir çekirge ordusu saldırdı ülkeme. 2 Aslan dişine benzer, Dişi aslanın kesici dişlerine benzer dişleri var.

7 Asmalarımı harap ettiler, 2 İncir ağaçlarımı mahvettiler, Kabuklarını soyup yere attılar. 2 Soyulan dallar bembeyaz.

8 Sözlüsünü yitirip çul kuşanan bir genç kız gibi yas tutun.

9 RABbin Tapınağına götürülecek 2 Tahıl ve şarap sunusu yok artık. RABbe hizmet eden kâhinler yas tutuyorlar.

10 Tarlalar harap oldu, toprak acılı. 2 Çünkü tahıl mahvoldu, Yeni şarap tükendi, zeytinyağı kesildi.

11 Arpa, buğday için dövünün, ey ırgatlar, 2 Ağıt yakın, ey bağcılar, Çünkü tarlaların ürünü yok oldu.

12 Asmalar kurudu, incir ağaçları soldu; 2 Nar, hurma, elma, bütün meyve ağaçları kurudu. İnsanoğlunun sevinci yok oldu.

13 Ey kâhinler, çul kuşanıp yas tutun. 2 Ey sunakta hizmet edenler, ağıt yakın, Ey Tanrımın hizmetkârları, tapınağa gelin, 2 Çul içinde geceleyin. Çünkü Tanrınızın Tapınağı için 2 Tahıl ve şarap sunusu kalmadı.

14 Oruç için gün belirleyin, özel bir toplantı yapın; 2 Yaşlıları ve ülkede yaşayanların tümünü Tanrınız RABbin Tapınağına toplayıp RABbe yakarın.

15 Eyvahlar olsun! Çünkü RABbin günü yakındır. 2 Her Şeye Gücü Yetenin göndereceği yıkım gibi geliyor o gün.

16 Yiyeceğimiz gözümüzün önünde yok edildi. 2 Tanrımızın Tapınağında sevinç ve coşku sona erdi.

17 Tohumlar keseklerin altında çürüdü, 2 Tahıl yok oldu, Ambarlar boş kaldı, depolar yıkıldı.

18 Hayvanlar nasıl da inliyor! 2 Sığır sürüleri çaresiz. Çünkü otlaklar kurudu. 2 Koyun sürüleri perişan oldu.

19 Ya RAB, sana yakarıyorum. 2 Çünkü ateş otlakları yok etti, Bütün ağaçları kavurdu.

20 Yabanıl hayvanlar bile sana sesleniyor. 2 Çünkü akarsular kurudu, Ateş otlakları yok etti.

1 Palavra do Senhor, que foi dirigida a Joel, filho de Petuel.

2 Ouvi isto, vós anciãos, e escutai, todos os moradores da terra: Aconteceu isto em vossos dias, ou nos dias de vossos pais?

3 Fazei sobre isto uma narração a vossos filhos, e vossos filhos a transmitam a seus filhos, e os filhos destes à geração seguinte.

4 O que a locusta cortadora deixou, a voadora o comeu; e o que a voadora deixou, a devoradora o comeu; e o que a devoradora deixou, a destruidora o comeu.

5 Despertai, bêbedos, e chorai; gemei, todos os que bebeis vinho, por causa do mosto; porque tirado é da vossa boca.

6 Porque sobre a minha terra é vinda uma nação poderosa e inumerável. os seus dentes são dentes de leão, e têm queixadas de uma leoa.

7 Fez da minha vide uma assolação, e tirou a casca à minha figueira; despiu-a toda, e a lançou por terra; os seus sarmentos se embranqueceram.

8 Lamenta como a virgem que está cingida de saco, pelo marido da sua mocidade.

9 Está cortada da casa do Senhor a oferta de cereais e a libação; os sacerdotes, ministros do Senhor, estão entristecidos.

10 O campo está assolado, e a terra chora; porque o trigo está destruído, o mosto se secou, o azeite falta.

11 Envergonhai-vos, lavradores, uivai, vinhateiros, sobre o trigo e a cevada; porque a colheita do campo pereceu.

12 A vide se secou, a figueira se murchou; a romeira também, e a palmeira e a macieira, sim, todas as árvores do campo se secaram; e a alegria esmoreceu entre os filhos dos homens.

13 Cingi-vos de saco e lamentai-vos, sacerdotes; uivai, ministros do altar; entrai e passai a noite vestidos de saco, ministros do meu Deus; porque foi cortada da casa do vosso Deus a oferta de cereais e a libação.

14 Santificai um jejum, convocai uma assembléia solene, congregai os anciãos, e todos os moradores da terra, na casa do Senhor vosso Deus, e clamai ao Senhor.

15 Ai do dia! pois o dia do senhor está perto, e vem como assolação da parte do Todo-Poderoso.

16 Porventura não está cortado o mantimento de diante de nossos olhos? a alegria e o regozijo da casa do nosso Deus?

17 A semente mirrou debaixo dos seus torrões; os celeiros estão desolados, os armazéns arruinados; porque falharam os cereais.

18 Como geme o gado! As manadas de vacas estão confusas, porque não têm pasto; também os rebanhos de ovelhas estão desolados.

19 A ti clamo, ó Senhor; porque o fogo consumiu os pastos do deserto, e a chama abrasou todas as árvores do campo.

20 Até os animais do campo suspiram por ti; porque as correntes d'água se secaram, e o fogo consumiu os pastos do deserto.