1 O günlerde yine büyük bir kalabalık toplanmıştı. Yiyecek bir şeyleri olmadığı için İsa öğrencilerini yanına çağırıp, ‹‹Halka acıyorum›› dedi. ‹‹Üç gündür yanımdalar, yiyecek hiçbir şeyleri yok.

3 Onları aç aç evlerine gönderirsem, yolda bayılırlar. Hem bazıları uzak yoldan geliyor.››

4 Öğrencileri buna karşılık, ‹‹Böyle ıssız bir yerde bu kadar kişiyi doyuracak ekmeği insan nereden bulabilir?›› dediler.

5 İsa, ‹‹Kaç ekmeğiniz var?›› diye sordu. ‹‹Yedi tane›› dediler.

6 Bunun üzerine İsa, halka yere oturmalarını buyurdu. Sonra yedi ekmeği aldı, şükredip bunları böldü, dağıtmaları için öğrencilerine verdi. Onlar da halka dağıttılar.

7 Birkaç küçük balıkları da vardı. İsa şükredip bunları da dağıtmalarını söyledi.

8 Herkes yiyip doydu. Artakalan parçalardan yedi küfe dolusu topladılar.

9 Orada yaklaşık dört bin kişi vardı. İsa onları evlerine gönderdikten sonra öğrencileriyle birlikte hemen tekneye binip Dalmanuta bölgesine geçti.

11 Ferisiler gelip İsayla tartışmaya başladılar. Onu denemek amacıyla gökten bir belirti göstermesini istediler.

12 İsa içten bir ah çekerek, ‹‹Bu kuşak neden bir belirti istiyor?›› dedi. ‹‹Size doğrusunu söyleyeyim, bu kuşağa hiçbir belirti gösterilmeyecek.››

13 Sonra onları orada bırakıp yine tekneye bindi ve karşı yakaya yöneldi.

14 Öğrenciler ekmek almayı unutmuşlardı. Teknede, yanlarında yalnız bir ekmek vardı.

15 İsa onlara şu uyarıda bulundu: ‹‹Dikkatli olun, Ferisilerin mayasından ve Hirodesin mayasından sakının!››

16 Onlar ise kendi aralarında, ‹‹Ekmeğimiz olmadığı için böyle diyor›› şeklinde tartıştılar.

17 Bunun farkında olan İsa, ‹‹Ekmeğiniz yok diye niçin tartışıyorsunuz?›› dedi. ‹‹Hâlâ akıl erdiremiyor, anlamıyor musunuz? Zihniniz köreldi mi?

18 Gözleriniz olduğu halde görmüyor musunuz? Kulaklarınız olduğu halde işitmiyor musunuz? Hatırlamıyor musunuz, beş ekmeği beş bin kişiye bölüştürdüğümde kaç sepet dolusu yemek fazlası topladınız?›› ‹‹On iki›› dediler.

20 ‹‹Yedi ekmeği dört bin kişiye bölüştürdüğümde kaç küfe dolusu yemek fazlası topladınız?›› ‹‹Yedi›› dediler.

21 İsa onlara, ‹‹Hâlâ anlamıyor musunuz?›› dedi.

22 İsa ile öğrencileri Beytsaydaya geldiler. Orada bazı kişiler İsaya kör bir adam getirip ona dokunması için yalvardılar.

23 İsa körün elinden tutarak onu köyün dışına çıkardı. Gözlerine tükürüp ellerini üzerine koydu ve, ‹‹Bir şey görüyor musun?›› diye sordu.

24 Adam başını kaldırıp, ‹‹İnsanlar görüyorum›› dedi, ‹‹Ağaçlara benziyorlar, ama yürüyorlar.››

25 Sonra İsa ellerini yeniden adamın gözleri üzerine koydu. Adam gözlerini açtı, baktı; iyileşmiş ve her şeyi açık seçik görmeye başlamıştı.

26 İsa, ‹‹Köye bile girme!›› diyerek onu evine gönderdi.

27 İsa, öğrencileriyle birlikte Filipus Sezariyesine bağlı köylere gitti. Yolda öğrencilerine, ‹‹Halk benim kim olduğumu söylüyor?›› diye sordu.

28 Öğrencileri Ona şu karşılığı verdiler: ‹‹Vaftizci Yahya diyorlar. Ama kimi İlyas, kimi de peygamberlerden biri olduğunu söylüyor.››

29 O da onlara, ‹‹Siz ne dersiniz, sizce ben kimim?›› diye sordu. Petrus, ‹‹Sen Mesihsin›› yanıtını verdi.

30 Bunun üzerine İsa bu konuda kimseye bir şey söylememeleri için onları uyardı.

31 İsa, İnsanoğlunun çok acı çekmesi, ileri gelenler, başkâhinler ve din bilginlerince reddedilmesi, öldürülmesi ve üç gün sonra dirilmesi gerektiğini onlara anlatmaya başladı.

32 Bunları açıkça söylüyordu. Bunun üzerine Petrus Onu bir kenara çekip azarlamaya başladı.

33 İsa dönüp öteki öğrencilerine baktı; Petrusu azarlayarak, ‹‹Çekil önümden, Şeytan!›› dedi. ‹‹Düşüncelerin Tanrıya değil, insana özgüdür.››

34 Öğrencileriyle birlikte halkı da yanına çağırıp şöyle konuştu: ‹‹Ardımdan gelmek isteyen kendini inkâr etsin, çarmıhını yüklenip beni izlesin.

35 Canını kurtarmak isteyen onu yitirecek, canını benim ve Müjdenin uğruna yitiren ise onu kurtaracaktır.

36 İnsan bütün dünyayı kazanıp da canından olursa, bunun kendisine ne yararı olur?

37 İnsan kendi canına karşılık ne verebilir?

38 Bu vefasız ve günahkâr kuşağın ortasında, kim benden ve benim sözlerimden utanırsa, İnsanoğlu da, Babası'nın görkemi içinde kutsal meleklerle birlikte geldiğinde o kişiden utanacaktır.››

1 那些日子， 又有一大群人聚集， 他们没有什么东西吃。耶稣叫门徒来， 对他们说：

2 "我怜悯这一群人， 因为他们和我在一起已经有三天， 没有什么吃的了。

3 如果我叫他们散开， 饿着肚子回家去， 他们会在路上晕倒， 因为有人是从很远的地方来的。"

4 门徒回答： "在这旷野地方， 从哪里能找食物叫这些人吃饱呢？"

5 他问他们： "你们有多少饼？"他们说： "七个。"

6 耶稣吩咐群众坐在地上； 拿起那七个饼， 祝谢了， 擘开递给门徒， 叫他们摆开； 门徒就摆在众人面前，

7 他们还有几条小鱼， 耶稣祝了福， 就吩咐把这些也摆开。

8 众人都吃了， 并吃饱了。他们把剩下的零碎收拾起来， 装满了七个大篮子。

9 当时人数约有四千。耶稣解散了群众，

10 就立刻和门徒上了船， 来到大玛努他地区。

11 法利赛人出来， 跟耶稣辩论； 他们想试探他， 求他显个从天上来的神迹。

12 耶稣灵里深深地叹息， 说： "这世代为什么总是寻求神迹？我实在告诉你们， 决不会有神迹显给这个世代的！ "

13 于是他离开他们， 又上船往对岸去了。

14 门徒忘了带饼， 船上除了一个饼， 身边没有别的了。

15 耶稣嘱咐他们说： "你们要小心， 提防法利赛人的酵和希律的酵！ "

16 门徒彼此议论说： "这是因为我们没有饼吧？"

17 耶稣知道了， 就说： "为什么议论没有饼这件事呢？你们还不知道， 还不明白吗？你们的心还是这么迟钝吗？

18 你们有眼不能看， 有耳不能听吗？你们不记得吗？

19 我擘开那五个饼给五千人吃， 你们收拾的零碎装满了几个篮子呢？"他们说： "十二个。"

20 "那七个饼分给四千人吃， 你们收拾的零碎装满了几个大篮子呢？"他们说： "七个。"

21 耶稣说： "你们还不明白吗？"

22 后来他们到了伯赛大， 有人带了一个瞎眼的人到他跟前， 求耶稣摸他。

23 耶稣拉着他的手， 领他到村外， 吐唾沫在他的眼睛上， 又用双手按在他的身上， 问他： "你看见什么没有？"

24 他往上一看， 说： "我看见人了！ 看见他们好像树走来走去。"

25 于是耶稣再按手在他的眼睛上， 他定睛一看， 就复原了， 样样都看得清楚了。

26 耶稣叫他回家去， 说： "连这村子你也不要进去。"

27 耶稣和门徒出去， 要到该撒利亚．腓立比附近的村庄。在路上他问门徒说： "人说我是谁？"

28 他们回答： "有人说是施洗的约翰； 有人说是以利亚； 还有人说是先知里的一位。"

29 他又问他们说： "那么你们呢？你们说我是谁？"彼得回答： "你就是基督。"

30 耶稣郑重地嘱咐他们， 不要把他的事告诉人。

31 于是他教导他们， 人子必须受许多苦， 被长老、祭司长和经学家弃绝、杀害， 三天后复活。

32 耶稣坦白地说了这话， 彼得就把他拉到一边， 责怪他。

33 耶稣转过身来， 望着门徒， 斥责彼得说： "撒但， 退到我后面去！ 因为你不思念 神的事， 只思念人的事。"

34 于是把众人和门徒都叫过来， 对他们说： "如果有人愿意跟从我， 就应当舍己， 背起他的十字架来跟从我。

35 凡是想救自己生命的， 必丧掉生命； 但为我和福音牺牲生命的， 必救了生命。

36 人就是赚得全世界， 却赔上自己的生命， 有什么好处呢？

37 人还能用什么换回自己的生命呢？

38 在淫乱罪恶的世代， 凡把我和我的道当作可耻的， 人子在他父的荣耀里， 和圣天使一起降临的时候， 也必把他当作可耻的。"