1 RAB diyor ki, ‹‹Susun karşımda, ey kıyı halkları! 2 Halklar güçlerini tazelesin, 2 Öne çıkıp konuşsunlar. 2 Yargı için bir araya gelelim.

2 ‹‹Doğudan adaleti harekete geçiren, 2 Hizmete koşan kim? 2 Ulusları önüne katıyor, krallara baş eğdiriyor. 2 Kılıcıyla toz ediyor onları, 2 Yayıyla savrulan samana çeviriyor. simgeliyor (bkz. 45:1).

3 Kovalıyor onları, 2 Ayak basmadığı bir yoldan esenlikle geçiyor.

4 Bunları yapıp gerçekleştiren, 2 Kuşakları başlangıçtan beri çağıran kim? 2 Ben RAB, ilkim; sonuncularla da yine Ben olacağım.››

5 Kıyı halkları bunu görüp korktu. 2 Dünyanın dört bucağı titriyor. 2 Yaklaşıyor, geliyorlar.

6 Herkes komşusuna yardım ediyor, 2 Kardeşine, ‹‹Güçlü ol›› diyor.

7 Zanaatçı kuyumcuyu yüreklendiriyor, 2 Madeni çekiçle düzleyen, 2 ‹‹Lehim iyi oldu›› diyerek örse vuranı yüreklendiriyor. 2 Kımıldamasın diye putu yerine çiviliyor.

8 ‹‹Ama sen, ey kulum İsrail, 2 Seçtiğim Yakup soyu, 2 Dostum İbrahimin torunları!

9 Sizleri dünyanın dört bucağından topladım, 2 En uzak yerlerden çağırdım. 2 Dedim ki, ‹Sen kulumsun, seni seçtim, 2 Seni reddetmedim.›

10 Korkma, çünkü ben seninleyim, 2 Yılma, çünkü Tanrın benim. 2 Seni güçlendireceğim, evet, sana yardım edeceğim; 2 Zafer kazanan sağ elimle sana destek olacağım.

11 ‹‹Sana öfkelenenlerin hepsi utanacak, rezil olacak. 2 Sana karşı çıkanlar hiçe sayılıp yok olacak.

12 Seninle çekişenleri arasan da bulamayacaksın. 2 Seninle savaşanlar hiçten beter olacak.

13 Çünkü sağ elinden tutan, 2 ‹Korkma, sana yardım edeceğim› diyen Tanrın RAB benim.

14 ‹‹Ey Yakup soyu, toprak kurdu, 2 Ey İsrail halkı, korkma! 2 Sana yardım edeceğim›› diyor RAB, 2 Seni kurtaran İsrailin Kutsalı.

15 ‹‹İşte, seni dişli, keskin, yepyeni bir harman döveni yaptım. 2 Harman edip ufalayacaksın dağları, 2 Tepeleri samana çevireceksin.

16 Onları savurduğunda rüzgar alıp götürecek, 2 Darmadağın edecek hepsini kasırga. 2 Sense RABde sevinç bulacak, 2 İsrailin Kutsalıyla övüneceksin.

17 ‹‹Düşkünlerle yoksullar su arıyor, ama yok. 2 Dilleri kurumuş susuzluktan. 2 Ben RAB, onları yanıtlayacağım, 2 Ben, İsrailin Tanrısı, onları bırakmayacağım.

18 Çıplak tepeler üzerinde ırmaklar, 2 Vadilerde su kaynakları yapacağım. 2 Çölü havuza, 2 Kurak toprağı pınara çevireceğim.

19 Çölü sedir, akasya, 2 Mersin ve iğde ağaçlarına kavuşturacağım. 2 Bozkıra çam, köknar 2 Ve selviyi bir arada dikeceğim.

20 Öyle ki, insanlar görüp bilsinler, 2 Hep birlikte düşünüp anlasınlar ki, 2 Bütün bunları RABbin eli yapmış, 2 İsrailin Kutsalı yaratmıştır.››

21 ‹‹Davanızı sunun›› diyor RAB, 2 ‹‹Kanıtlarınızı ortaya koyun›› diyor Yakupun Kralı,

22 ‹‹Putlarınızı getirin de olacakları bildirsinler bize. 2 Olup bitenleri bildirsinler ki düşünelim, 2 Sonuçlarını bilelim. 2 Ya da gelecekte olacakları duyursunlar bize.

23 Ey putlar, bundan sonra olacakları bize bildirin de, 2 İlah olduğunuzu bilelim! 2 Haydi bir iyilik ya da kötülük edin de, 2 Hepimiz korkup dehşete düşelim.

24 Siz de yaptıklarınız da hiçten betersiniz, 2 Sizi yeğleyen iğrençtir.

25 ‹‹Kuzeyden birini harekete geçirdim, geliyor, 2 Gün doğusundan beni adımla çağıran biri. 2 Çömlekçinin balçığı çiğnediği gibi, 2 Önderleri çamur gibi çiğneyecek ayağıyla.

26 Hanginiz bunu başlangıçtan bildirdi ki, bilelim, 2 Kim önceden bildirdi ki, ‹Haklısın› diyelim? 2 Konuştuğunuzu bildiren de 2 Duyuran da 2 Duyan da olmadı hiç.

27 Siyona ilk, ‹İşte, geldiler› diyen benim. 2 Yeruşalime müjdeci gönderdim.

28 Bakıyorum, aralarında öğüt verebilecek kimse yok ki, 2 Onlara danışayım, onlar da yanıtlasınlar.

29 Hepsi bomboş, yaptıkları da bir hiç. 2 Halkın putları yalnızca yeldir, sıfırdır.››

1 Silentu antaŭ Mi, ho insuloj, kaj la popoloj refortiĝu; ili alproksimiĝu kaj parolu; ni kune iru al juĝo.

2 Kiu vekis el la oriento la justulon, vokis lin, ke li iru? Li transdonis al li naciojn kaj detronigis reĝojn, transdonis kiel polvon al lia glavo, kiel disflugantajn pajlerojn al lia pafarko.

3 Li persekutas ilin, transiras en paco la vojon, sur kiu liaj piedoj ne haltas.

4 Kiu tion faris kaj estigis? kiu vokis la generaciojn de la komenco? Mi, la Eternulo, la unua, kaj kun la lastaj Mi estas la sama.

5 Vidis tion la insuloj kaj ektimis; la finoj de la tero ektremis; ili alproksimiĝis kaj alvenis.

6 Ĉiu helpas sian proksimulon, kaj diras al sia frato:Estu kuraĝa!

7 Kaj la skulptisto kuraĝigas la fandiston, la ladfaristo la forĝiston, kaj li diras:La kuniĝo estas bona; kaj li fortikigas tion per najloj, ke ĝi ne ŝanceliĝu.

8 Sed vi, ho Mia servanto Izrael, ho Jakob, kiun Mi elektis, ho idaro de Abraham, Mia amato,

9 vi, kiun Mi prenis de la finoj de la tero kaj vokis de ĝiaj randoj, kaj al kiu Mi diris:Vi estas Mia servanto, Mi vin elektis kaj ne forpuŝis-

10 ne timu, ĉar Mi estas kun vi; ne maltrankviliĝu, ĉar Mi estas via Dio; Mi vin fortigos, Mi vin helpos, Mi vin subtenos per Mia justa dekstra mano.

11 Jen hontiĝos kaj malhonoriĝos ĉiuj, kiuj koleras kontraŭ vi; viaj kontraŭuloj fariĝos neniaĵo kaj pereos.

12 Vi serĉos ilin, sed vi ilin ne trovos, la homojn, kiuj kverelas kontraŭ vi; la homoj, kiuj batalas kontraŭ vi, fariĝos neniaĵo kaj neekzistaĵo.

13 Ĉar Mi, la Eternulo, via Dio, fortigas vian dekstran manon, dirante al vi:Ne timu, Mi vin helpos.

14 Ne timu, vermo Jakob, malmultulo Izrael! Mi vin helpos, diras la Eternulo; kaj via Liberiganto estas la Sanktulo de Izrael.

15 Jen Mi faros vin draŝilo akra, nova, dentohava; vi draŝos montojn kaj disfrotos, kaj montetojn vi faros kiel grenventumaĵo.

16 Vi disĵetos ilin, kaj la vento ilin disportos, kaj la ventego ilin disblovos; sed vi ĝojos en la Eternulo, vi havos gloron en la Sanktulo de Izrael.

17 La malriĉuloj kaj senhavuloj serĉas akvon, sed ĝi ne troviĝas; ilia lango sekiĝas de soifo. Mi, la Eternulo, aŭskultos ilin; Mi, la Dio de Izrael, ne forlasos ilin.

18 Sur nudaj montetoj Mi malfermos riverojn kaj meze de valoj fontojn, dezerton Mi faros lago da akvo kaj sensukan teron fontoj de akvo.

19 En dezerto Mi aperigos cedron, akacion, mirton, kaj olivarbon; Mi starigos en stepo cipreson, abion, kaj bukson kune;

20 por ke ĉiuj vidu kaj eksciu kaj rimarku kaj komprenu, ke la mano de la Eternulo tion faris kaj la Sanktulo de Izrael tion kreis.

21 Prezentu vian juĝaferon, diras la Eternulo; antaŭmetu viajn argumentojn, diras la Reĝo de Jakob.

22 Ili alvenu, kaj diru al ni, kio fariĝos; diru al ni, kion signifas tio, kio estis en la komenco, tiam ni pripensos kaj ekscios la finon; aŭ sciigu al ni tion, kio estos.

23 Diru al ni tion, kio venos poste, por ke ni eksciu, ke vi estas dioj; ĉu vi faros bonon, ĉu malbonon, ni miros kaj vidos kune.

24 Sed jen vi estas neniaĵo, kaj via agado estas neniaĵo; abomenindaĵon oni elektas en vi.

25 Iun Mi vekis el nordo, kaj li venis; de la leviĝejo de la suno li proklamas Mian nomon; li paŝas sur potenculoj kiel sur koto, kaj kiel potfaristo piedpremas argilon.

26 Kiu tion diris antaŭe, por ke ni sciu? kaj antaŭlonge, por ke ni diru:Li estas prava? Sed neniu diris, kaj neniu sciigis, kaj neniu aŭdis viajn vortojn.

27 Mi la unua diris al Cion:Jen ili estas; kaj al Jerusalem Mi donis sciiganton.

28 Mi rigardis, kaj neniu estis; inter ili estis neniu konsilanto, ke Mi povu demandi kaj ili respondu.

29 Jen ili ĉiuj estas vantaĵo, neniaĵo estas ilia faro, vento kaj senenhavaĵo estas iliaj fanditaj idoloj.