1 ‹‹Çocukluğunda sevdim İsraili, 2 Oğlumu Mısırdan çağırdım.

2 Peygamberler İsraili çağırdıkça, 2 İsrail uzaklaştı onlardan. 2 Kurban kestiler Baallara, 2 Buhur yaktılar putlara.

3 Efrayime yürümeyi ben öğrettim, 2 Kollarıma aldım onları. 2 Ama kendilerine şifa verenin ben olduğumu anlamadılar.

4 Onları insancıl iplerle, 2 Sevgi bağlarıyla kendime çektim; 2 Boyunduruklarını kaldıran biri gibi oldum, 2 Eğilip yiyeceklerini verdim.

5 ‹‹Mısıra dönmeyecekler, 2 Asur kral olacak başlarına, 2 Çünkü bana dönmek istemediler.

6 Fırıl fırıl kılıç dönecek kentlerinde, 2 Kapı sürgülerini yok edecek, 2 Tüketecek onları düzenleri yüzünden.

7 Halkım benden uzaklaşmaya kararlı. 2 Beni, Yüce Olanı çağırsalar bile, 2 Asla yüceltmeyeceğim onları.

8 ‹‹Nasıl vazgeçerim senden, ey Efrayim? 2 Nasıl teslim ederim seni, ey İsrail? 2 Admaya yaptığımı nasıl sana yaparım? 2 Seni nasıl Sevoyime çeviririm? 2 Yüreğim değişti içimde, 2 Alevlendi acıma duygularım.

9 Kızgın öfkemi başınıza yağdırmayacağım, 2 Efrayimi yeniden yok etmeyeceğim. 2 Çünkü ben insan değil, Tanrıyım, 2 Kutsal Olanım aranızda, 2 Artık öfkeyle üzerinize varmayacağım.

10 Aslan gibi kükreyen 2 RABbin ardınca yürüyecekler; 2 O kükreyince titreyerek gelecek çocukları batıdan.

11 Mısırdan kuşlar gibi, 2 Asurdan güvercinler gibi 2 Titreyerek gelecekler. 2 Evlerine oturtacağım onları›› 2 Diyor RAB.

12 Efrayim yalanla, 2 İsrail halkı hileyle çevremi sardı. 2 Yahuda'ysa hâlâ dizginsiz, 2 Tanrı'ya, Kutsal ve Sadık Olan'a karşı.

1 QUANDO Israele era fanciullo, io l’amai, e chiamai il mio figliuolo fuor di Egitto.

2 Al pari che sono stati chiamati, se ne sono iti d’innanzi a quelli che li chiamavano; hanno sacrificato a’ Baali, ed han fatti profumi alle sculture.

3 Ed io ho insegnato ad Efraim a camminare, prendendolo per le braccia; ma essi non han conosciuto che io li ho sanati.

4 Io li ho tratti con corde umane, con funi di amorevolezza; e sono loro stato a guisa di chi levasse loro il giogo d’in su le mascelle, ed ho loro porto da mangiare.

5 Egli non ritornerà nel paese di Egitto, anzi l’Assiro sarà suo re; perciocchè han ricusato di convertirsi.

6 E la spada si fermerà sopra le sue città, e consumerà le sue sbarre, e le divorerà, per cagion de’ lor consigli.

7 Or il mio popolo è dedito a sviarsi da me; ed egli è richiamato all’Altissimo; ma non vi è niuno, di quanti sono, che lo esalti

8 O Efraim, come ti darò; o Israele, come ti metterò in man de’ tuoi nemici? come ti renderò simile ad Adma, e ti ridurrò nello stato di Seboim? il mio cuore si rivolta sottosopra in me, tutte le mie compassioni si commuovono.

9 Io non eseguirò l’ardor della mia ira, io non tornerò a distruggere Efraim; perciocchè io sono Dio, e non uomo; io sono il Santo in mezzo di te; io non verrò più contro alla città.

10 Andranno dietro al Signore, il qual ruggirà come un leone; quando egli ruggirà, i figliuoli accorreranno con timore dal mare.

11 Accorreranno con timore di Egitto, come uccelletti; e dal paese di Assiria, come colombe; ed io li farò abitare nelle lor case, dice il Signore.

12 EFRAIM mi ha intorniato di menzogna, e la casa d’Israele di frode; ma Giuda signoreggia ancora, congiunto con Dio; ed è fedele, congiunto co’ santi