1 Güneşin altında yapılan baskılara bir daha baktım, 2 Ezilenlerin gözyaşlarını gördüm; 2 Avutanları yok, 2 Güç ezenlerden yana, 2 Avutanları yok.

2 Çoktan ölmüş ölüleri, 2 Hâlâ sağ olan yaşayanlardan daha mutlu gördüm.

3 Ama henüz doğmamış, 2 Güneşin altında yapılan kötülükleri görmemiş olan 2 İkisinden de mutludur.

4 Harcanan her emeğin, yapılan her ustaca işin ardında kıskançlık olduğunu gördüm. Bu da boş ve rüzgarı kovalamaya kalkışmakmış.

5 Akılsız ellerini kavuşturup kendi kendini yer.

6 Rahat kazanılan bir avuç dolusu 2 Zahmetle, rüzgarı kovalamaya kalkışarak kazanılan 2 İki avuç dolusundan daha iyidir.

7 Güneşin altında bir boş şey daha gördüm:

8 Yalnız bir adam vardı, 2 Oğlu da kardeşi de yoktu. 2 Çabaları dinmek nedir bilmezdi, 2 Gözü zenginliğe doymazdı. 2 ‹‹Kimin için çalışıyorum, 2 Neden kendimi zevkten yoksun bırakıyorum?›› diye sormazdı. 2 Bu da boş ve çetin bir zahmettir.

9 İki kişi bir kişiden iyidir, 2 Çünkü emeklerine iyi karşılık alırlar.

10 Biri düşerse, öteki kaldırır. 2 Ama yalnız olup da düşenin vay haline! 2 Onu kaldıran olmaz.

11 Ayrıca iki kişi birlikte yatarsa, birbirini ısıtır. 2 Ama tek başına yatan nasıl ısınabilir?

12 Yalnız biri yenik düşer, 2 Ama iki kişi direnebilir. 2 Üç kat iplik kolay kolay kopmaz.

13 Yoksul ama bilge bir genç artık öğüt almayı bilmeyen kocamış akılsız kraldan iyidir.

14 Çünkü genç, ülkesinde yoksulluk içinde doğsa bile cezaevinden krallığa yükselebilir.

15 Güneşin altında yaşayan herkesin kralın yerine geçen genci izlediğini gördüm.

16 Yeni kralın yönettiği halk sayısız olabilir. Yine de sonrakiler ondan hoşnut olmayabilir. Gerçekten bu da boş ve rüzgarı kovalamaya kalkışmaktır.

1 So I returned, and considered all the oppressions that are done under the sun: and behold the tears of such as were oppressed, and they had no comforter; and on the side of their oppressors there was power; but they had no comforter. 2 Wherefore I praised the dead which are already dead more than the living which are yet alive. 3 Yea, better is he than both they, which hath not yet been, who hath not seen the evil work that is done under the sun.

4 Again, I considered all travail, and every right work, that for this a man is envied of his neighbour. This is also vanity and vexation of spirit. 5 The fool foldeth his hands together, and eateth his own flesh. 6 Better is an handful with quietness, than both the hands full with travail and vexation of spirit.

7 Then I returned, and I saw vanity under the sun. 8 There is one alone, and there is not a second; yea, he hath neither child nor brother: yet is there no end of all his labour; neither is his eye satisfied with riches; neither saith he, For whom do I labour, and bereave my soul of good? This is also vanity, yea, it is a sore travail.

9 Two are better than one; because they have a good reward for their labour. 10 For if they fall, the one will lift up his fellow: but woe to him that is alone when he falleth; for he hath not another to help him up. 11 Again, if two lie together, then they have heat: but how can one be warm alone? 12 And if one prevail against him, two shall withstand him; and a threefold cord is not quickly broken.

13 Better is a poor and a wise child than an old and foolish king, who will no more be admonished. 14 For out of prison he cometh to reign; whereas also he that is born in his kingdom becometh poor. 15 I considered all the living which walk under the sun, with the second child that shall stand up in his stead. 16 There is no end of all the people, even of all that have been before them: they also that come after shall not rejoice in him. Surely this also is vanity and vexation of spirit.