1 ‹‹Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar 2 Benimle alay etmekte, 2 Oysa babalarını sürümün köpeklerinin 2 Yanına koymaya tenezzül etmezdim.

2 Çünkü güçleri tükenmişti, 2 Bileklerinin gücü ne işime yarardı?

3 Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, 2 Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.

4 Çalılıklarda karapazı topluyor, 2 Retem kökü yiyorlardı.

5 Toplumdan kovuluyorlardı, 2 İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.

6 Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, 2 Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.

7 Çalıların arasında anırır, 2 Çalı altında birbirine sokulurlardı.

8 Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, 2 Ülkeden kovulmuşlardı.

9 ‹‹Şimdiyse destan oldum dillerine, 2 Ağızlarına doladılar beni.

10 Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, 2 Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.

11 Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için 2 Dizginsiz davranmaya başladılar bana.

12 Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, 2 Ayaklarımı kaydırıyor, 2 Bana karşı rampalar kuruyorlar.

13 Yolumu kesiyor, 2 Kimseden yardım görmeden 2 Beni yok etmeye çalışıyorlar.

14 Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, 2 Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.

15 Dehşet çöktü üzerime, 2 Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, 2 Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.

16 ‹‹Şimdi tükeniyorum, 2 Acı günler beni ele geçirdi.

17 Geceleri kemiklerim sızlıyor, 2 Beni kemiren acılar hiç durmuyor.

18 Tanrının şiddeti 2 Üzerimdeki giysiye dönüştü, 2 Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.

19 Beni çamura fırlattı, 2 Toza, küle döndüm.

20 ‹‹Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, 2 Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.

21 Bana acımasız davranıyor, 2 Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.

22 Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, 2 Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.

23 Biliyorum, beni ölüme, 2 Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

24 ‹‹Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, 2 Felakete uğrayıp yardım istediğinde.

25 Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? 2 Yoksullar için üzülmez miydim?

26 Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, 2 Işık umarken karanlık geldi.

27 İçim kaynıyor, rahatım yok, 2 Önümde acı günler var.

28 Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, 2 Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.

29 Çakallarla kardeş, 2 Baykuşlarla arkadaş oldum.

30 Derim karardı, soyuluyor, 2 Kemiklerim ateşten yanıyor.

31 Lirimin sesi yas feryadına, 2 Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.

1 But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to have set with the dogs of my flock. 2 Yea, whereto might the strength of their hands profit me, in whom old age was perished? 3 For want and famine they were solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste. 4 Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots for their meat. 5 They were driven forth from among men, (they cried after them as after a thief;) 6 To dwell in the clifts of the valleys, in caves of the earth, and in the rocks. 7 Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together. 8 They were children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth. 9 And now am I their song, yea, I am their byword. 10 They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face. 11 Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me. 12 Upon my right hand rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction. 13 They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper. 14 They came upon me as a wide breaking in of waters: in the desolation they rolled themselves upon me.

15 Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud. 16 And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me. 17 My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest. 18 By the great force of my disease is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat. 19 He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes. 20 I cry unto thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me not. 21 Thou art become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me. 22 Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride upon it, and dissolvest my substance. 23 For I know that thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living. 24 Howbeit he will not stretch out his hand to the grave, though they cry in his destruction. 25 Did not I weep for him that was in trouble? was not my soul grieved for the poor? 26 When I looked for good, then evil came unto me: and when I waited for light, there came darkness. 27 My bowels boiled, and rested not: the days of affliction prevented me. 28 I went mourning without the sun: I stood up, and I cried in the congregation. 29 I am a brother to dragons, and a companion to owls. 30 My skin is black upon me, and my bones are burned with heat. 31 My harp also is turned to mourning, and my organ into the voice of them that weep.