1 Debora ile Avinoam oğlu Barak o gün şu ezgiyi söylediler:
2 ‹‹İsrailin önderleri başı çekince, 2 Halk gönüllü olarak savaşınca 2 RABbe övgüler sunun.
3 Dinleyin, ey krallar! 2 Ey yönetenler, kulak verin! 2 RABbe ezgiler söyleyip 2 İsrailin Tanrısı RABbi ilahilerle öveceğim.
4 Seirden çıktığında, ya RAB, 2 Edom kırlarından geçtiğinde, 2 Yer sarsıldı, göklerden yağmur boşandı, 2 Evet, bulutlar yağmur yağdırdı.
5 Sina Dağında olan RABbin, 2 İsrailin Tanrısı RABbin önünde 2 Dağlar sarsıldı.
6 Anat oğlu Şamgar zamanında, 2 Yael zamanında kervanların ardı kesildi. 2 Yolcular sapa yollardan gider oldu.
7 Bomboştu İsrailin köyleri, 2 Ben İsrailde ana olarak ortaya çıkıncaya dek, 2 Ben Debora ortaya çıkıncaya dek 2 İsrailin köyleri bomboştu.
8 Yeni ilahlar seçtikleri zaman 2 Savaş kentin kapılarına dayandı. 2 İsraildeki kırk bin askerin elinde 2 Ne kalkan ne de mızrak vardı.
9 Yüreğim İsraili yönetenlerle 2 Ve halkın arasındaki gönüllülerledir. 2 RABbe övgüler sunun!
10 Ey semerleri pahalı boz eşeklere binenler, 2 Ey yoldan yaya gidenler, dinleyin!
11 Kuyu başındaki kalabalıklar 2 RABbin zaferlerini, 2 İsrail savaşçılarının zaferlerini anlatıyorlar. 2 Ardından RABbin halkı kent kapılarına 2 Akın etmeye başladı.
12 Uyan, uyan Debora, uyan uyan! 2 Söyle, ezgiler söyle! 2 Ey Avinoam oğlu Barak, 2 Kalk, götür tutsaklarını.
13 Geriye kalanlar soyluların yanına geldi, 2 RABbin halkı yiğitleriyle bana geldi.
14 Amalek kökünden olanlar Efrayimden geldi, 2 Benyaminliler de seni izleyenlerin arasındaydı. 2 Yöneticiler Makirden, 2 Başbuğ asasını taşıyanlar Zevulundan geldi.
15 Deborayla birlikteydi İssakarın beyleri. 2 Evet, İssakaroğulları da Barakın ardından 2 Hızla ovaya indi. 2 Ama Ruben oymağının bölükleri 2 Büyük bir kararsızlık içindeydi.
16 Sürülerine kaval çalan çobanları 2 Dinlemek için neden ağıllarda kaldılar? 2 Evet, Ruben oymağının bölükleri 2 Büyük bir kararsızlık içindeydi.
17 Gilatlılar Şeria Irmağının ötesinde kaldı, 2 Dan oymağıysa gemilerde oyalandı. 2 Aşer oymağı deniz kıyısında dinlendi, 2 Koylarda yan gelip oturdu.
18 Ama Zevulun ve Naftali halkları 2 Tehlikeye attılar canlarını savaş alanında.
19 Taanakta ve Megiddo sularının kıyısında 2 Krallar gelip savaştılar. 2 Kenan kralları da savaştı. 2 Ancak ne gümüş ne ganimet aldılar.
20 Yıldızlar göklerden savaşa katıldı. 2 Göğü bir baştan öbür başa geçerken, 2 Siseraya karşı savaştı.
21 Kişon Irmağı, o eski ırmak, 2 Süpürüp götürdü onları. 2 Yürü, ey ruhum, üzerlerine güçle yürü!
22 O zaman atlar dörtnala koştu. 2 Güçlü atların toynakları 2 Yerde izler bıraktı.
23 RABbin meleği, ‹Meroz Kentini lanetleyin› dedi, 2 ‹Halkına lanetler yağdırın. 2 Çünkü RABbin yardımına, 2 Zorbalara karşı RABbin yardımına koşmadılar.›
24 Kenlilerden Heverin karısı Yael 2 Kadınlar arasında alabildiğine kutsansın. 2 Çadırlarda yaşayan kadınlar arasında 2 Alabildiğine kutsansın.
25 Sisera su istedi, Yael ona süt verdi. 2 Soylulara yaraşır bir çanakla ayran sundu.
26 Sol eline çadır kazığını, 2 Sağ eline işçi tokmağını aldı. 2 Vurdu, Siseranın başını ezdi. 2 Şakağına çaktı kazığı, deldi geçirdi.
27 Ayaklarının dibine çöktü, 2 Yere serildi Sisera. 2 Düşüp yığıldı Yaelin ayakları dibine, 2 Yığıldığı yerde cansız kaldı.
28 Siseranın annesi parmaklıkların ardından, 2 Pencereden bakıp feryat etti: 2 ‹Oğlumun savaş arabası 2 Neden bu kadar gecikti, 2 Nal sesleri neden duyulmuyor?›
29 Bilge kadınlar onu yanıtladılar. 2 O da şöyle düşündü:
30 ‹Ganimeti bulmuş, paylaşıyor olmalılar. 2 Her yiğide bir ya da iki kız, 2 Siseraya ganimet olarak rengarenk giysiler, 2 Evet, işlemeli, rengarenk giysiler. 2 Yağmacıların boyunları için 2 İki yanı işlemeli renkli giysiler, 2 Hepsi ganimet.›
31 Ya RAB, bütün düşmanların böyle yok olsun. 2 Seni sevenlerse, 2 Bütün gücüyle doğan güneş gibi olsunlar.››
1 Da sang Debora und Barak der Sohn Abinoams, zu der Zeit und sprachen:
2 Lobet den HErrn, daß Israel wieder frei ist worden, und das Volk willig dazu gewesen ist.
3 Höret zu, ihr Könige, und merket auf ihr Fürsten! Ich will, dem HErrn will ich singen, dem HErrn, dem GOtt Israels, will ich spielen.
4 HErr, da du von Seir auszogest und einhergingest vom Felde Edoms, da erzitterte die Erde, der Himmel troff, und die Wolken troffen mit Wasser.
5 Die Berge ergossen sich vor dem HErrn, der Sinai vor dem HErrn, dem GOtt Israels.
6 Zu den Zeiten Samgars, des Sohns Anaths, zu den Zeiten Jaels, waren vergangen die Wege; und die da auf Pfaden gehen sollten, die wandelten durch krumme Wege.
7 Es gebrach, an Bauern gebrach‘s in Israel, bis daß ich, Debora, aufkam, bis ich aufkam, eine Mutter in Israel.
8 Ein Neues hat GOtt erwählet, er hat die Tore bestritten. Es war kein Schild noch Spieß unter vierzigtausend in Israel zu sehen.
9 Mein Herz ist wohl an den Regenten Israels, die freiwillig sind unter dem Volk. Lobet den HErrn,
10 die ihr auf schönen Eselinnen reitet, die ihr am Gericht sitzet und singet, die ihr auf dem Wege gehet.
11 Da die Schützen schrieen zwischen den Schöpfern, da sage man von der Gerechtigkeit des HErrn, von der Gerechtigkeit seiner Bauern in Israel; da zog des HErrn Volk herab zu den Toren.
12 Wohlauf, wohlauf, Debora, wohlauf, wohlauf, und singe ein Liedlein! Mache dich auf, Barak, und fange deine Fänger, du Sohn Abinoams!
13 Da herrschten die Verlassenen über die mächtigen Leute; der HErr hat geherrschet durch mich über die Gewaltigen.
14 Aus Ephraim war ihre Wurzel wider Amalek und nach dir, Benjamin, in deinem Volk. Von Machir sind Regenten kommen, und von Sebulon sind Regierer worden durch die Schreibfeder.
15 Und Fürsten zu Isaschar waren mit Debora. Und Isaschar war wie Barak im Grunde, gesandt mit seinem Fußvolk. Ruben hielt hoch von ihm und sonderte sich von uns.
16 Warum bleibest du zwischen den Hürden, zu hören das Blöken der Herde, und hältst groß von dir und sonderst dich von uns?
17 Gilead blieb jenseit des Jordans. Und warum wohnete Dan unter den Schiffen? Asser saß an der Anfurt des Meers und blieb in seinen zerrissenen Flecken.
18 Sebulons Volk aber wagte seine Seele in den Tod; Naphthali auch, in der Höhe des Feldes.
19 Die Könige kamen und stritten; da stritten die Könige der Kanaaniter zu Thaanach, am Wasser Megiddo; aber sie brachten keinen Gewinn davon.
20 Vom Himmel ward wider sie gestritten, die Sterne in ihren Läufen stritten wider Sissera.
21 Der Bach Kison wälzte sie, der Bach Kedumim, der Bach Kison. Tritt, meine Seele, auf die Starken!
22 Da rasselten der Pferde Füße vor dem Zagen ihrer mächtigen Reiter.
23 Fluchet der Stadt Meros, sprach der Engel des HErrn; fluchet ihren Bürgern, daß sie nicht kamen dem HErrn zu Hilfe, zu Hilfe dem HErrn zu den Helden!
24 Gesegnet sei unter den Weibern Jael, das Weib Hebers, des Keniters; gesegnet sei sie in der Hütte unter den Weibern.
25 Milch gab sie, da er Wasser forderte, und Butter brachte sie dar in einer herrlichen Schale.
26 Sie griff mit ihrer Hand den Nagel und mit ihrer Rechten den Schmiedehammer; und schlug Sissera durch sein Haupt und zerquetschte und durchbohrte seinen Schlaf.
27 Zu ihren Füßen krümmete er sich, fiel nieder und legte sich; er krümmete sich, fiel nieder zu ihren Füßen; wie er sich krümmete, so lag er verderbet.
28 Die Mutter Sisseras sah zum Fenster aus und heulete durchs Gitter: Warum verzeucht sein Wagen, daß er nicht kommt? Wie bleiben die Räder seiner Wagen so dahinten?
29 Die weisesten unter seinen Frauen antworteten, da sie ihre Klageworte immer wiederholte:
30 Sollen sie denn nicht finden und austeilen den Raub, einem jeglichen Mann eine Metze oder zwo zur Ausbeute, und Sissera bunte gestickte Kleider zur Ausbeute, gestickte bunte Kleider um den Hals zur Ausbeute?
31 Also müssen umkommen, HErr, alle deine Feinde! Die ihn aber liebhaben, müssen sein, wie die Sonne aufgehet in ihrer Macht! Und das Land war stille vierzig Jahre.