1 Elihu konuşmasına şöyle devam etti:

2 ‹‹ ‹Tanrının önünde haklıyım› diyorsun. 2 Doğru buluyor musun bunu?

3 Ama hâlâ, ‹Günah işlemezsem 2 Yararım ne, kazancım ne?› diye soruyorsun.

4 ‹‹Ben yanıtlayayım seni 2 Ve arkadaşlarını.

5 Göklere bak da gör, 2 Üzerinde yükselen bulutlara göz gezdir.

6 Günah işlersen, Tanrıya ne zararı olur? 2 İsyanların çoksa ne olur Ona?

7 Doğruysan, Ona verdiğin nedir, 2 Ya da ne alır O senin elinden?

8 Kötülüğün ancak senin gibi birine zarar verir, 2 Doğruluğun ise yalnız insanoğlu içindir.

9 ‹‹İnsanlar ağır baskı altında feryat ediyor, 2 Güçlülere karşı yardım istiyor.

10 Ama kimse, ‹Nerede Yaratıcım Tanrı?› demiyor; 2 O Tanrı ki, gece bize ezgiler verir,

11 Yeryüzündeki hayvanlardan çok bize öğretir 2 Ve bizi gökteki kuşlardan daha bilge kılar.

12 Kötülerin gururu yüzünden insanlar feryat ediyor, 2 Ama yanıtlayan yok.

13 Gerçek şu ki, Tanrı boş feryadı dinlemez, 2 Her Şeye Gücü Yeten bunu önemsemez.

14 Onu görmediğini söylediğin zaman bile 2 Davan Onun önündedir, bekle;

15 Madem bu öfkeyle şimdi cezalandırmadı, 2 İsyana da pek aldırmaz diyorsun.

16 Bu yüzden Eyüp ağzını boş yere açıyor, 2 Bilgisizce konuştukça konuşuyor.››

1 Und es hob an Elihu und sprach:

2 Achtest du das für Recht, daß du sprichst: "Ich bin gerechter denn Gott"?

3 Denn du sprichst: "Wer gilt bei dir etwas? Was hilft es, ob ich nicht sündige?"

4 Ich will dir antworten ein Wort und deinen Freunden mit dir.

5 Schaue gen Himmel und siehe; und schau an die Wolken, daß sie dir zu hoch sind.

6 Sündigst du, was kannst du ihm Schaden? Und ob deiner Missetaten viel ist, was kannst du ihm tun?

7 Und ob du gerecht seist, was kannst du ihm geben, oder was wird er von deinen Händen nehmen?

8 Einem Menschen, wie du bist, mag wohl etwas tun deine Bosheit, und einem Menschenkind deine Gerechtigkeit.

9 Man schreit, daß viel Gewalt geschieht, und ruft über den Arm der Großen;

10 aber man fragt nicht: "Wo ist Gott, mein Schöpfer, der Lobgesänge gibt in der Nacht,

11 der uns klüger macht denn das Vieh auf Erden und weiser denn die Vögel unter dem Himmel?"

12 Da schreien sie über den Hochmut der Bösen, und er wird sie nicht erhören.

13 Denn Gott wird das Eitle nicht erhören, und der Allmächtige wird es nicht ansehen.

14 Nun sprichst du gar, du wirst ihn nicht sehen. Aber es ist ein Gericht vor ihm, harre sein nur!

15 ob auch sein Zorn so bald nicht heimsucht und er sich's nicht annimmt, daß so viel Laster da sind.

16 Darum hat Hiob seinen Mund umsonst aufgesperrt und gibt stolzes Gerede vor mit Unverstand.