1 O kent ki, insan doluydu, 2 Nasıl da tek başına kaldı şimdi! 2 Büyüktü uluslar arasında, 2 Dul kadına döndü! 2 Soyluydu iller arasında, 2 Angarya altına düştü!
2 Geceleyin acı acı ağlıyor, 2 Yanaklarında gözyaşı; 2 Avutan tek kişi bile yok 2 Bunca oynaşı arasında. 2 Dostları ona hainlik etti, 2 Düşman oldu.
3 Yahuda acı çekip ağır kölelik ettikten sonra 2 Sürgün edildi, 2 Ulusların arasında oturuyor, 2 Ama rahat bulamıyor. 2 O sıkıntıdayken ardına düşenler ona yetişti.
4 Siyona giden yollar yas tutuyor, 2 Çünkü bayramlara gelen yok. 2 Bütün kapıları ıssız, kâhinleri inliyor, 2 Erden kızları sıkıntıda, kendisi de acı çekiyor.
5 Hasımları başa geçti, düşmanları rahat içinde. 2 Çok isyan ettiği için RAB ona acı çektiriyor, 2 Yavruları hasımlarının gözü önünde sürgüne gitti.
6 Siyon kızının bütün güzelliği uçtu, 2 Önderleri otlak bulamayan geyiklere döndü, 2 Dermanları kesildi 2 Kendilerini kovalayanların önünde.
7 Yeruşalim sıkıntı içinde başıboş dolaşırken 2 Eski günlerdeki varlığını anımsıyor. 2 Halkı hasmının eline düşüp de 2 Yardımına koşan çıkmayınca, 2 Hasımları haline bakıp 2 Yıkılışına güldüler.
8 Yeruşalim büyük günah işledi, 2 Bu yüzden kirlendi. 2 Ona saygı duyanların hepsi 2 Şimdi onu hor görüyor, 2 Çünkü onu çıplak gördüler. 2 O da inleyip öbür yana dönüyor.
9 Kirliliği eteklerindeydi, 2 Sonunu düşünmedi; 2 Bu yüzden düşüşü korkunç oldu, 2 Avutanı yok. 2 ‹‹Ya RAB, düşkün halimi gör, 2 Çünkü düşmanım kazandı!››
10 Değerli her şeyine düşman el uzattı. 2 Tapınağına başka ulusların girdiğini gördü, 2 Topluluğuna girmesini yasakladığın uluslar.
11 Halkı inleyip ekmek arıyor, 2 Yeniden güçlerine kavuşmak için 2 Değerli neleri varsa ekmekle değiştiler; 2 ‹‹Bak da gör, ya RAB, ne kadar sefil oldum.››
12 ‹‹Ey sizler, yoldan geçenler, 2 Sizin için önemi yok mu bunun? 2 Bakın da görün, başıma gelen dert gibisi var mı? 2 Öyle bir dert ki, RAB öfkesinin alevlendiği gün 2 Başıma yağdırdı onu. başınıza da gelmesin.››
13 Ateş saldı yukarıdan, 2 Kemiklerimin içine işledi ateş; 2 Ağ serdi ayaklarıma, 2 Geri çevirdi beni; 2 Mahvetti, baygın kaldım bütün gün.
14 İsyanlarım boyunduruğa döndü, 2 RABbin eliyle birbirine tutturulup 2 Boynuma geçirildi, gücüm tükendi. 2 Rab karşı duramadığım 2 İnsanların eline verdi beni.
15 Hiçe saydı beni savunan yiğitleri, 2 Gençlerimi kırıp geçirmek için çağrı yaptı ordulara, 2 Rab erden Yahuda kızını 2 Üzüm sıkma çukurunda çiğnedi adeta.
16 ‹‹Ağlıyorum bunlara, 2 Gözlerimden yaşlar boşanıyor; 2 Çünkü beni avutan, 2 Canımı tazeleyen benden uzak. 2 Çocuklarım şaşkına döndü, 2 Çünkü düşmanım üstün çıktı.››
17 Siyon ellerini açmış, 2 Ama onu avutan yok. 2 RAB Yakup soyuna karşı buyruk verdi, 2 Komşuları ona hasım olsun, dedi. 2 Yeruşalim aralarında paçavraya döndü.
18 ‹‹RAB haklıdır, çünkü buyruğuna karşı geldim. 2 Şimdi dinleyin, ey halklar, çektiğim acıyı görün; 2 Erden kızlarım, gençlerim sürgüne gitti.
19 Oynaşlarımı çağırdım, 2 Ama aldattılar beni. 2 Yeniden güçlerine kavuşmak için yiyecek ararken 2 Kâhinlerimle önderlerim kentte can verdi.
20 Gör, ya RAB, ne sıkıntılar çektiğimi, 2 İçim kanıyor, yüreğim buruk, 2 Çünkü çok asilik ettim; 2 Dışarıda kılıç beni çocuklarımdan ayırmakta, 2 İçerdeyse ölüm kol gezmekte.
21 İnlediğimi duydular, 2 Beni avutan olmadı. 2 Bütün düşmanlarım başıma gelen felaketi duydu, 2 Sen yaptın diye sevinçten coştular. 2 İlan ettiğin günü getir, 2 Onlar da benim gibi olsunlar.
22 Yaptıkları her kötülüğü anımsa, 2 İsyanlarımdan ötürü bana ne yaptınsa onlara da yap; 2 Çünkü sürekli inliyor, baygınlık geçiriyorum.››
1 Voi! Miten yksin onkaan nyt kaupunki, ennen niin täynnä väkeä! Kansojen valtiatar on kuin leski. Maitten ruhtinatar tekee orjan työtä.
2 Hän itkee katkerasti yössä, kyyneleet vierivät hänen poskillaan. Yksikään hänen ystävistään ei ole lohduttamassa. Kaikki ovat hänet pettäneet, kääntyneet vihollisiksi.
3 Kauan sai Juuda jo kärsiä vaivaa ja kurjuutta, nyt se on vielä viety pois maastaan, se asuu vieraiden kansojen seassa eikä lepoa löydä. Vainoojat saavuttivat Juudan, pakotietä ei ollut.
4 Siionin tiet surevat, kukaan ei tule juhliin. Kaikki hänen porttinsa ovat autioina, hänen pappinsa huokaavat, neidot valittavat. Katkera on Siionin kohtalo.
5 Hänen vihamiehensä ovat ottaneet vallan, hänen vihollisillaan ei ole hätää. Herra itse antaa Siionin kärsiä sen monien syntien tähden. Lapsetkin otettiin vangiksi, vihollinen vei heidät pois.
6 Kadottanut on tytär Siion kaiken loistonsa. Hänen ruhtinaansa ovat kuin peurat, jotka eivät laidunta löydä, jotka voimattomina yrittävät paeta metsästäjä kintereillään.
7 Kurjuutensa ja kodittomuutensa päivinä Jerusalem muistaa kaiken sen hyvän, mitä hänellä oli ollut muinaisista ajoista asti. Nyt, kun hänen väkensä kaatui vihollisen käsiin, kukaan ei tullut avuksi. Viholliset vain pilkaten nauroivat nähdessään hänen loppunsa.
8 Raskaasti on Jerusalem rikkonut, kaikki surkuttelevat hänen kohtaloaan. Kaikki, jotka ennen kunnioittivat häntä, nyt halveksivat, kun näkevät hänet alastomana. Itsekin hän huokaa ja kääntää kasvonsa pois.
10 Vihollinen kävi käsiksi hänen aarteisiinsa. Hän joutui näkemään, kuinka muukalaiset tunkeutuivat pyhäkköön, vaikka sinä, Herra, olit säätänyt, ettei yksikään muukalainen saa astua seurakuntasi keskelle.
16 Kaiken tämän tähden minä itken, silmäni vuotavat vettä. Ei ole ketään, joka lohduttaisi, ei ketään, joka sieluni virvoittaisi. Kaikki poikani on lyöty maahan, niin väkevä oli vihollinen.
17 Anoen ojentaa Siion käsiään, mutta kukaan ei auta häntä. Herra käski naapurikansat Jaakobin kimppuun. Jerusalem on tullut saastaksi niiden silmissä.
22 Tulkoon kaikki heidän pahuutensa sinun tietoosi! Tee sinä heille, niin kuin teit minulle syntieni tähden. Lakkaamatta minä huokaan, sydämeni on sairas.