1 Yatarken fesat ve kötülük tasarlayanların vay haline! 2 Ortalık ağarınca tasarladıklarını yaparlar. 2 Çünkü güçleri buna yeter.

2 Göz diktikleri tarlaları zorla alır, evlere el koyarlar. 2 Birini evinden, bir başkasını mirasından ederler.

3 Bu nedenle RAB bu halka şöyle diyor: 2 ‹‹Bakın, size öyle bir bela hazırlıyorum ki, 2 Bundan yakanızı kurtaramayacaksınız. 2 Öyle amansız bir zaman gelecek ki, 2 Başınız dik yürüyemeyeceksiniz.

4 O gün sizinle alay edecekler. 2 Sizin için şu acıklı ezgiyi söyleyecekler: 2 ‹Büsbütün mahvolduk! 2 RAB halkımızın varını yoğunu başkalarına bölüştürüyor, 2 Topraklarımızı hainlere dağıtıyor.› ››

5 Bu nedenle, ülkeyi kurayla bölüştürme zamanı gelince 2 RABbin topluluğunda sizden kimse bulunmayacak.

6 İnsanlar, ‹‹Peygamberlik etmeyin›› diyorlar, 2 ‹‹Bu konularda peygamberlik etmemeli. 2 Utandırılmayacağız.››

7 Ey Yakupoğulları, böyle konuşulur mu? 2 ‹‹RABbin sabrı mı tükendi acaba? 2 O böyle şeyler yapar mı? 2 Benim sözlerim doğru yolda yürüyenin yararına değil mi?›› diyor RAB,

8 ‹‹Daha dün halkım düşman gibi ayaklandı. 2 Savaştan dönenlerin, kaygısızca önünüzden geçenlerin sırtından 2 Güzel giysilerini sıyırıp alırsınız.

9 Halkımın kadınlarını rahat evlerinden kovar, 2 Çocuklarını yüce huzurumdan yoksun bırakırsınız.

10 Kalkıp gidin, dinlenme yeriniz değil burası! 2 Murdarlığınız yüzünden bu yer korkunç biçimde yıkılacak.

11 Yalancı, aldatıcı biri gelip, 2 ‹Size şarap ve içkiden söz edeyim› dese, 2 Bu halk onu peygamber kabul edecek.››

12 ‹‹Ey Yakupoğulları, 2 Elbette hepinizi bir araya getireceğim. 2 İsrailin geride kalanlarını elbette toplayacağım. 2 Ağıldaki davar gibi, 2 Otlaktaki sürü gibi bir araya getireceğim sizleri. 2 Topraklarınız insanlarla dolacak.››

13 Tanrı yolu açıp halkın önünden gidecek. 2 Kent kapılarını kırıp dışarı çıkacaklar. 2 Kralları olan RAB önlerinden gidecek.

1 AY de los que piensan iniquidad, y de los que fabrican el mal en sus camas! Cuando viene la mañana lo ponen en obra, porque tienen en su mano el poder.

2 Y codiciaron las heredades, y robáronlas: y casas, y las tomaron: oprimieron al hombre y á su casa, al hombre y á su heredad.

3 Por tanto, así ha dicho Jehová: He aquí, yo pienso sobre esta familia un mal, del cual no sacaréis vuestros cuellos, ni andaréis erguidos; porque el tiempo será malo.

4 En aquel tiempo se levantará sobre vosotros refrán, y se endechará endecha de lametación, diciendo: Del todo fuimos destruídos; ha cambiado la parte de mi pueblo. ­Cómo nos quitó nuestros campos! dió, repartiólos á otros.

5 Por tanto, no tendrás quien eche cordel para suerte en la congregación de Jehová.

6 No profeticéis, dicen á los que profetizan; no les profeticen que los ha de comprender vergüenza.

7 La que te dices casa de Jacob, ¿hase acortado el espíritu de Jehová? ¿son éstas sus obras? ¿Mis palabras no hacen bien al que camina derechamente?

8 El que ayer era mi pueblo, se ha levantado como enemigo: tras las vestiduras quitasteis las capas atrevidamente á los que pasaban, como los que vuelven de la guerra.

9 A las mujeres de mi pueblo echasteis fuera de las casas de sus delicias: á sus niños quitasteis mi perpetua alabanza.

10 Levantaos, y andad, que no es ésta la holganza; porque está contaminada, corrompióse, y de grande corrupción.

11 Si hubiere alguno que ande con el viento, y finja mentiras diciendo: Yo te profetizaré de vino y de sidra; este tal será profeta á este pueblo.

12 De cierto te reuniré todo, oh Jacob: recogeré ciertamente el resto de Israel: pondrélo junto como ovejas de Bosra, como rebaño en mitad de su majada: harán estruendo por la multitud de los hombres.

13 Subirá rompedor delante de ellos; romperán y pasarán la puerta, y saldrán por ella: y su rey pasará delante de ellos, y á la cabeza de ellos Jehová.