1 Davamı önüne getirsem, 2 Haklı çıkarsın, ya RAB. 2 Ama adalet konusunda 2 Seninle tartışmak istiyorum. 2 Neden kötülerin işi iyi gidiyor? 2 Neden hainler tasasızca yaşıyor?
2 Onları sen diktin, kök saldılar, 2 Büyüyüp ürün verdiler. 2 Adın ağızlarından düşmüyor, 2 Yürekleriyse senden uzak.
3 Beni tanırsın, ya RAB, 2 Beni görür, yüreğimin seninle olduğunu bilirsin. 2 Kasaplık koyun gibi ayır onları, 2 Kesim gününe hazırla!
4 İçinde yaşayanların kötülüğü yüzünden, 2 Ülke ne zamana dek yas tutacak, 2 Otlar ne zamana dek sararıp solacak? 2 Hayvanlarla kuşlar yok oldu. 2 Çünkü bu halk, 2 ‹‹O başımıza neler geleceğini görmüyor›› dedi.
5 ‹‹Ey Yeremya, 2 İnsanlarla yarışa girip yoruldunsa, 2 Atlarla nasıl yarışacaksın? 2 Güvenli bir ülkede sendelersen, 2 Şeria çalılıklarıyla nasıl başa çıkacaksın?
6 Kardeşlerin, öz ailen bile sana ihanet etti, 2 Arkandan seslerini yükselttiler. 2 Yüzüne karşı olumlu konuşsalar bile onlara güvenme.
7 Evimi terk ettim, 2 Mirasımı reddettim, 2 Sevgilimi düşmanlarının eline verdim.
8 Mirasım karşımda 2 Ormandaki aslan gibi oldu; 2 Kükreyip üzerime saldırdı. 2 Bu yüzden ondan nefret ediyorum.
9 Mirasım sırtlan ya da yırtıcı kuş mu oldu karşımda? 2 Çevresindeki yırtıcı kuşlar saldırıyor ona. 2 Gidin, bütün yabanıl hayvanları toplayıp getirin, 2 Yiyip bitirsinler onu.
10 Pek çok çoban bağımı bozdu, 2 Tarlamı çiğnedi, 2 Güzelim tarlamı ıssız çöle döndürdü.
11 Onu viraneye çevirdiler, 2 Önümde viran olmuş ağlıyor; 2 Bütün ülke viran olmuş, 2 Yine de aldıran yok.
12 Çöldeki çıplak tepelere 2 Yıkıcılar geldi. 2 RABbin kılıcı ülkeyi 2 Bir uçtan bir uca yiyip bitiriyor. 2 Kimse kavuşmayacak esenliğe.
13 Halkım buğday ekip diken biçti, 2 Emek verip yarar görmedi. 2 RABbin kızgın öfkesi yüzünden 2 Ürününüzden utanacaksınız.››
14 RAB diyor ki, ‹‹Halkım İsraile verdiğim mülke el koyan bütün kötü komşularımı ülkelerinden söküp atacak, Yahuda halkını da atacağım.
15 Hepsini söküp attıktan sonra Yahudaya yine acıyacak, her birini kendi mülküne, kendi ülkesine geri getireceğim.
16 Halkıma Baalın adıyla ant içmeyi öğrettiler. Bunun gibi, halkımın yolunda yürümeyi ve ‹RABbin varlığı hakkı için› diyerek benim adımla ant içmeyi de iyice öğrenirlerse, halkımın arasında sağlam yerleri olacak.
17 Ama kulak asmayan her ulusu kökünden söküp atacak, yok edeceğim›› diyor RAB.
1 You are righteous, Yahweh,
when I contend with you;
yet I would like to plead a case with you.
Why does the way of the wicked prosper?
Why are they all at ease who deal very treacherously?
2 You have planted them. Yes, they have taken root.
They grow. Yes, they produce fruit.
You are near in their mouth,
and far from their heart.
3 But you, Yahweh, know me.
You see me, and test my heart toward you.
Pull them out like sheep for the slaughter,
and prepare them for the day of slaughter.
4 How long will the land mourn,
and the herbs of the whole country wither?
Because of the wickedness of those who dwell therein,
the animals and birds are consumed;
because they said,
"He won’t see our latter end."
5 "If you have run with the footmen,
and they have wearied you,
then how can you contend with horses?
Though in a land of peace you are secure,
yet how will you do in the pride of the Jordan?
6 For even your brothers, and the house of your father,
even they have dealt treacherously with you!
Even they have cried aloud after you!
Don’t believe them,
though they speak beautiful words to you.
7 "I have forsaken my house.
I have cast off my heritage.
I have given the dearly beloved of my soul into the hand of her enemies.
8 My heritage has become to me as a lion in the forest.
She has uttered her voice against me.
Therefore I have hated her.
9 Is my heritage to me as a speckled bird of prey?
Are the birds of prey against her all around?
Go, assemble all the animals of the field.
Bring them to devour.
10 Many shepherds have destroyed my vineyard.
They have trodden my portion under foot.
They have made my pleasant portion a desolate wilderness.
11 They have made it a desolation.
It mourns to me, being desolate.
The whole land is made desolate,
because no one cares.
12 Destroyers have come on all the bare heights in the wilderness;
for the sword of Yahweh devours from the one end of the land even to the other end of the land.
No flesh has peace.
13 They have sown wheat,
and have reaped thorns.
They have exhausted themselves,
and profit nothing.
You will be ashamed of your fruits,
because of Yahweh’s fierce anger."
14 Yahweh says, "Concerning all my evil neighbors, who touch the inheritance which I have caused my people Israel to inherit: Behold, I will pluck them up from off their land, and will pluck up the house of Judah from among them. 15 It will happen that after I have plucked them up, I will return and have compassion on them. I will bring them again, every man to his heritage, and every man to his land. 16 It will happen, if they will diligently learn the ways of my people, to swear by my name, ‘As Yahweh lives;’ even as they taught my people to swear by Baal, then they will be built up in the middle of my people. 17 But if they will not hear, then I will pluck up that nation, plucking up and destroying it," says Yahweh.