1 Now after the death of Saul, when David, having come back from the destruction of the Amalekites, had been in Ziklag for two days;
2 On the third day a man came from Saul's tents, with his clothing out of order and earth on his head: and when he came to David, he went down on the earth and gave him honour.
3 And David said to him, Where have you come from? And he said, I have come in flight from the tents of Israel.
4 And David said to him, How did things go? Give me the news. And in answer he said, The people have gone in flight from the fight, and a great number of them are dead; and Saul and his son Jonathan are dead.
5 And David said to the young man who gave him the news, Why are you certain that Saul and his son Jonathan are dead?
6 And the young man said, I came by chance to Mount Gilboa, and I saw Saul supporting himself on his spear; and the war-carriages and horsemen overtook him.
7 And looking back, he saw me and gave a cry to me. And answering him I said, Here am I.
8 And he said to me, Who are you? And I said, I am an Amalekite.
9 Then he said to me, Come here to my side, and put me to death, for the pain of death has me in its grip but my life is still strong in me.
10 So I put my foot on him and gave him his death-blow, because I was certain that he would not go on living after his fall: and I took the crown from his head and the band from his arm, and I have them here for my lord.
11 Then David gave way to bitter grief, and so did all the men who were with him:
12 And till evening they gave themselves to sorrow and weeping, and took no food, weeping for Saul and for Jonathan, his son, and for the people of the Lord and for the men of Israel; because they had come to their end by the sword.
13 And David said to the young man who had given him the news, Where do you come from? And he said, I am the son of a man from a strange land; I am an Amalekite.
14 And David said to him, Had you no fear of stretching out your hand to put to death the one marked with the holy oil?
15 And David sent for one of his young men and said, Go near and put an end to him. And he put him to death.
16 And David said to him, May your blood be on your head; for your mouth has given witness against you, saying, I have put to death the man marked with the holy oil.
17 Then David made this song of grief for Saul and Jonathan, his son:
18 (It is recorded in the book of Jashar for teaching to the sons of Judah) and he said:
19 The glory, O Israel, is dead on your high places! How have the great ones been made low!
20 Give no news of it in Gath, let it not be said in the streets of Ashkelon; or the daughters of the Philistines will be glad, the daughters of men without circumcision will be uplifted in joy.
21 O mountains of Gilboa, let there be no dew or rain on you, you fields of death: for there the arms of the strong have been shamed, the arms of Saul, as if he had not been marked with the holy oil.
22 From the blood of the dead, from the fat of the strong, the bow of Jonathan was not turned back, the sword of Saul did not come back unused.
23 Saul and Jonathan were loved and pleasing; in their lives and in their death they were not parted; they went more quickly than eagles, they were stronger than lions.
24 O daughters of Israel, have sorrow for Saul, by whom you were delicately clothed in robes of red, with ornaments of gold on your dresses.
25 How have the great ones been made low in the fight! Jonathan is dead on your high places.
26 I am full of grief for you, my brother Jonathan: very dear have you been to me: your love for me was a wonder, greater than the love of women.
27 How have the great ones been made low, and the arms of war broken!
1 Saulun ölümünden sonra Amaleklilere karşı kazandığı zaferden dönen Davut Ziklakta iki gün kaldı.
2 Üçüncü gün, Saulun ordugahından giysileri yırtılmış, başı toz toprak içinde bir adam geldi. Adam Davuta yaklaşınca önünde yere kapandı.
3 Davut, ‹‹Nereden geliyorsun?›› diye sordu. Adam, ‹‹İsrail ordugahından kaçıp kurtuldum›› dedi.
4 Davut, ‹‹Ne oldu? Bana anlat›› dedi. Adam askerlerin savaş alanından kaçtığını, birçoğunun düşüp öldüğünü, Saulla oğlu Yonatanın da ölüler arasında olduğunu anlattı.
5 Davut, kendisine haberi veren genç adama, ‹‹Saulla oğlu Yonatanın öldüğünü nereden biliyorsun?›› diye sordu.
6 Genç adam şöyle yanıtladı: ‹‹Bir rastlantı sonucu Gilboa Dağındaydım. Saul mızrağına dayanmıştı. Atlılarla savaş arabaları ona doğru yaklaşıyordu.
7 Saul arkasına dönüp beni görünce seslendi. Ben de, ‹Buyrun, buradayım› dedim.
8 ‹‹Saul, ‹Sen kimsin?› diye sordu. ‹‹ ‹Ben bir Amalekliyim› diye yanıtladım.
9 ‹‹Saul, ‹Ne olur üstüme var ve beni öldür!› dedi, ‹Çünkü çektiğim acılardan kurtulmak istiyorum.›
10 Bu yüzden varıp onu öldürdüm. Çünkü yere düştükten sonra yaşayamayacağını biliyordum. Başındaki taçla kolundaki bileziği aldım ve onları buraya, efendime getirdim.››
11 Bunun üzerine Davutla yanındakiler giysilerini yırttılar.
12 Kılıçtan geçirilen Saul, oğlu Yonatan ve RABbin halkı olan İsrailliler için akşama dek yas tutup ağladılar, oruç tuttular.
13 Davut, kendisine haber getiren genç adama, ‹‹Nerelisin?›› diye sordu. Adam, ‹‹Ben yabancıyım, bir Amaleklinin oğluyum›› dedi.
14 Davut, ‹‹RABbin meshettiği kişiye el kaldırıp onu yok etmekten korkmadın mı?›› diye sordu.
15 Sonra adamlarından birini çağırıp, ‹‹Git, öldür onu!›› diye buyurdu. Böylece adam Amalekliyi vurup öldürdü.
16 Davut Amalekliye, ‹‹Kanından sen kendin sorumlusun›› demişti, ‹‹Çünkü ‹RABbin meshettiği kişiyi ben öldürdüm› demekle kendine karşı ağzınla tanıklıkta bulundun.››
17 Davut Saulla oğlu Yonatan için ağıt yaktı.
18 Sonra Yaşar Kitabında yazılan Yay adındaki ağıtın Yahuda halkına öğretilmesini buyurdu:
19 ‹‹Ey İsrail, senin yüceliğin yüksek tepelerinde yok oldu! 2 Güçlüler nasıl da yere serildi!
20 Haberi ne Gata duyurun, 2 Ne de Aşkelon sokaklarında yayın. 2 Öyle ki, ne Filistlilerin kızları sevinsin, 2 Ne de sünnetsizlerin kızları coşsun.
21 Ey Gilboa dağları, 2 Üzerinize ne çiy ne de yağmur düşsün. 2 Ürün veren tarlalarınız olmasın. 2 Çünkü güçlünün kalkanı, 2 Bir daha yağ sürülmeyecek olan Saulun kalkanı 2 Orada bir yana atıldı!
22 Yonatanın yayı yere serilmişlerin kanından, 2 Yiğitlerin bedenlerinden hiç geri çekilmedi. 2 Saulun kılıcı hiç boşa savrulmadı.
23 Saulla Yonatan tatlı ve sevimliydiler, 2 Yaşamda da ölümde de ayrılmadılar. 2 Kartallardan daha çevik, 2 Aslanlardan daha güçlüydüler.
24 Ey İsrail kızları! 2 Sizi al renkli, süslü giysilerle donatan, 2 Giysinizi altın süslerle bezeyen Saul için ağlayın!
25 Güçlüler nasıl da yere serildi savaşta! 2 Yonatan senin yüksek tepelerinde ölü yatıyor.
26 Senin için üzgünüm, kardeşim Yonatan. 2 Benim için çok değerliydin. 2 Sevgin kadın sevgisinden daha üstündü.
27 Güçlüler nasıl da yere serildi! 2 Savaş silahları yok oldu!››