1 I am the man who has seen trouble by the rod of his wrath.
2 By him I have been made to go in the dark where there is no light.
3 Truly against me his hand has been turned again and again all the day.
4 My flesh and my skin have been used up by him and my bones broken.
5 He has put up a wall against me, shutting me in with bitter sorrow.
6 He has kept me in dark places, like those who have been long dead.
7 He has put a wall round me, so that I am not able to go out; he has made great the weight of my chain.
8 Even when I send up a cry for help, he keeps my prayer shut out.
9 He has put up a wall of cut stones about my ways, he has made my roads twisted.
10 He is like a bear waiting for me, like a lion in secret places.
11 By him my ways have been turned on one side and I have been pulled in bits; he has made me waste.
12 With his bow bent, he has made me the mark for his arrows.
13 He has let loose his arrows into the inmost parts of my body.
14 I have become the sport of all the peoples; I am their song all the day.
15 He has made my life nothing but pain, he has given me the bitter root in full measure.
16 By him my teeth have been broken with crushed stones, and I am bent low in the dust.
17 My soul is sent far away from peace, I have no more memory of good.
18 And I said, My strength is cut off, and my hope from the Lord.
19 Keep in mind my trouble and my wandering, the bitter root and the poison.
20 My soul still keeps the memory of them; and is bent down in me.
21 This I keep in mind, and because of this I have hope.
22 It is through the Lord's love that we have not come to destruction, because his mercies have no limit.
23 They are new every morning; great is your good faith.
24 I said to myself, The Lord is my heritage; and because of this I will have hope in him.
25 The Lord is good to those who are waiting for him, to the soul which is looking for him.
26 It is good to go on hoping and quietly waiting for the salvation of the Lord.
27 It is good for a man to undergo the yoke when he is young.
28 Let him be seated by himself, saying nothing, because he has put it on him.
29 Let him put his mouth in the dust, if by chance there may be hope.
30 Let his face be turned to him who gives him blows; let him be full of shame.
31 For the Lord does not give a man up for ever.
32 For though he sends grief, still he will have pity in the full measure of his love.
33 For he has no pleasure in troubling and causing grief to the children of men.
34 In a man's crushing under his feet all the prisoners of the earth,
35 In his turning away the right of a man before the face of the Most High.
36 In his doing wrong to a man in his cause, the Lord has no pleasure.
37 Who is able to say a thing, and give effect to it, if it has not been ordered by the Lord?
38 Do not evil and good come from the mouth of the Most High?
39 What protest may a living man make, even a man about the punishment of his sin?
40 Let us make search and put our ways to the test, turning again to the Lord;
41 Lifting up our hearts with our hands to God in the heavens.
42 We have done wrong and gone against your law; we have not had your forgiveness.
43 Covering yourself with wrath you have gone after us, cutting us off without pity;
44 Covering yourself with a cloud, so that prayer may not get through.
45 You have made us like waste and that for which there is no use, among the peoples.
46 The mouths of all our haters are open wide against us.
47 Fear and deep waters have come on us, wasting and destruction.
48 Rivers of water are running down from my eyes, for the destruction of the daughter of my people.
49 My eyes are streaming without stopping, they have no rest,
50 Till the Lord's eye is turned on me, till he sees my trouble from heaven.
51 The Lord is unkind to my soul, more than all the daughters of my town.
52 They who are against me without cause have gone hard after me as if I was a bird;
53 They have put an end to my life in the prison, stoning me with stones.
54 Waters were flowing over my head; I said, I am cut off.
55 I was making prayer to your name, O Lord, out of the lowest prison.
56 My voice came to you; let not your ear be shut to my breathing, to my cry.
57 You came near in the day when I made my prayer to you: you said, Have no fear.
58 O Lord, you have taken up the cause of my soul, you have made my life safe.
59 O Lord, you have seen my wrong; be judge in my cause.
60 You have seen all the evil rewards they have sent on me, and all their designs against me.
61 Their bitter words have come to your ears, O Lord, and all their designs against me;
62 The lips of those who came up against me, and their thoughts against me all the day.
63 Take note of them when they are seated, and when they get up; I am their song.
64 You will give them their reward, O Lord, answering to the work of their hands.
65 You will let their hearts be covered over with your curse on them.
66 You will go after them in wrath, and put an end to them from under the heavens of the Lord.
1 RABbin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
2 Beni güttü, 2 Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
3 Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
4 Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
5 Beni kuşattı, 2 Acı ve zahmetle sardı çevremi.
6 Çoktan ölmüş ölüler gibi 2 Beni karanlıkta yaşattı.
7 Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, 2 Zincirimi ağırlaştırdı.
8 Feryat edip yardım isteyince de 2 Duama set çekiyor.
9 Yontma taşlarla yollarımı kesti, 2 Dolaştırdı yollarımı.
10 Benim için O pusuya yatmış bir ayı, 2 Gizlenmiş bir aslandır.
11 Yollarımı saptırdı, paraladı, 2 Mahvetti beni.
12 Yayını gerdi, okunu savurmak için 2 Beni nişangah olarak dikti.
13 Oklarını böbreklerime sapladı.
14 Halkımın önünde gülünç düştüm, 2 Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
15 Beni acıya doyurdu, 2 Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
16 Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, 2 Kül içinde diz çöktürdü bana.
17 Esenlik yüzü görmedi canım, 2 Mutluluğu unuttum.
18 Bu yüzden diyorum ki, 2 ‹‹Dermanım tükendi, 2 RABden umudum kesildi.››
19 Acımı, başıboşluğumu, 2 Pelinotuyla ödü anımsa!
20 Hâlâ onları düşünmekte 2 Ve sıkılmaktayım.
21 Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
22 RABbin sevgisi hiç tükenmez, 2 Merhameti asla son bulmaz; sayesinde yok olmadık.››
23 Her sabah tazelenir onlar, 2 Sadakatin büyüktür.
24 ‹‹Benim payıma düşen RABdir›› diyor canım, 2 ‹‹Bu yüzden Ona umut bağlıyorum.››
25 RAB kendisini bekleyenler, 2 Onu arayan canlar için iyidir.
26 RABbin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
27 İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
28 RAB insana boyunduruk takınca, 2 İnsan tek başına oturup susmalı;
29 Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
30 Kendisine vurana yanağını dönüp 2 Utanca doymalı;
31 Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
32 Dert verse de, 2 Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
33 Çünkü isteyerek acı çektirmez, 2 İnsanları üzmez.
34 Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
35 Yüceler Yücesinin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
36 Davasında insana haksızlık etmeyi 2 Rab doğru görmez.
37 Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
38 İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesinin ağzından çıkmıyor mu?
39 İnsan, yaşayan insan 2 Niçin günahlarının cezasından yakınır?
40 Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, 2 Yine RABbe dönelim.
41 Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrıya açalım:
42 ‹‹Biz karşı çıkıp başkaldırdık, 2 Sen bağışlamadın.
43 Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, 2 Acımadan öldürdün.
44 Dualar sana erişmesin diye 2 Bulutları örtündün.
45 Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
46 Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
47 Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.››
48 Kırılan halkım yüzünden 2 Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
49 Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
50 RAB göklerden bakıp görünceye dek.
51 Kentimdeki kızların halini gördükçe 2 Yüreğim sızlıyor.
52 Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
53 Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, 2 Üzerime taş attılar.
54 Sular başımdan aştı, ‹‹Tükendim›› dedim.
55 Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
56 Sesimi, ‹‹Ahıma, çağrıma kulağını kapama!›› dediğimi duydun.
57 Seni çağırınca yaklaşıp, ‹‹Korkma!›› dedin.
58 Davamı sen savundun, ya Rab, 2 Canımı kurtardın.
59 Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, 2 Davamı sen gör.
60 Benden nasıl öç aldıklarını, 2 Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
61 Aşağılamalarını, ya RAB, 2 Çevirdikleri bütün dolapları, 2 Bana saldıranların dediklerini, 2 Gün boyu söylendiklerini duydun.
63 Oturup kalkışlarına bak, 2 Alay konusu oldum türkülerine.
64 Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
65 İnat etmelerini sağla, 2 Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
66 Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.