Mateus 13 - Bíblia Online

On that day Jesus went out of the house and was seated by the seaside. 
And great numbers of people came together to him, so that he got into a boat; and the people took up their position by the sea. 
And he gave them teaching in the form of a story, saying, A man went out to put seed in the earth; 
And while he did so, some seeds were dropped by the wayside, and the birds came and took them for food: 
And some of the seed went among the stones, where it had not much earth, and straight away it came up because the earth was not deep: 
And when the sun was high, it was burned; and because it had no root it became dry and dead. 
And some seeds went among thorns, and the thorns came up and they had no room for growth: 
And some, falling on good earth, gave fruit, some a hundred, some sixty, some thirty times as much. 
He who has ears, let him give ear. 
And the disciples came and said to him, Why do you say things to them in the form of stories? 
And he said to them in answer, To you is given the knowledge of the secrets of the kingdom of heaven, but to them it is not given. 
Because whoever has, to him will be given, and he will have more; but from him who has not, even what he has will be taken away. 
For this reason I put things into the form of stories; because they see without seeing, and give ear without hearing, and the sense is not clear to them. 
And for them the words of Isaiah have come true, Though you give ear, you will not get knowledge; and seeing, you will see, but the sense will not be clear to you: 
For the heart of this people has become fat and their ears are slow in hearing and their eyes are shut; for fear that they might see with their eyes and give hearing with their ears and become wise in their hearts and be turned again to me, so that I might make them well. 
But a blessing be on your eyes, because they see; and on your ears, because they are open. 
For truly, I say to you that prophets and upright men had a desire to see the things which you see, and saw them not; and to have knowledge of the words which have come to your ears, and they had it not. 
Give ear, then, to the story of the man who put the seed in the earth. 
When the word of the kingdom comes to anyone, and the sense of it is not clear to him, then the Evil One comes, and quickly takes away that which was put in his heart. He is the seed dropped by the wayside. 
And that which went on the stones, this is he who, hearing the word, straight away takes it with joy; 
But having no root in himself, he goes on for a time; and when trouble comes or pain, because of the word, he quickly becomes full of doubts. 
And that which was dropped among the thorns, this is he who has the word; and the cares of this life, and the deceits of wealth, put a stop to the growth of the word and it gives no fruit. 
And the seed which was put in good earth, this is he who gives ear to the word, and gets the sense of it; who gives fruit, some a hundred, some sixty, some thirty times as much. 
And he gave them another story, saying, The kingdom of heaven is like a man who put good seed in his field: 
But while men were sleeping, one who had hate for him came and put evil seeds among the grain, and went away. 
But when the green stem came up and gave fruit, the evil plants were seen at the same time. 
And the servants of the master of the house came and said to him, Sir, did you not put good seed in your field? how then has it evil plants? 
And he said, Someone has done this in hate. And the servants say to him, Is it your pleasure that we go and take them up? 
But he says, No, for fear that by chance while you take up the evil plants, you may be rooting up the grain with them. 
Let them come up together till the getting in of the grain; and then I will say to the workers, Take up first the evil plants, and put them together for burning: but put the grain into my store-house. 
He put another story before them, saying, The kingdom of heaven is like a grain of mustard seed which a man took and put in his field: 
Which is smaller than all seeds; but when it has come up it is greater than the plants, and becomes a tree, so that the birds of heaven come and make their resting-places in its branches. 
Another story he gave to them: The kingdom of heaven is like leaven, which a woman took, and put in three measures of meal, till it was all leavened. 
All these things Jesus said to the people in the form of stories; and without a story he said nothing to them: 
That it might come true which was said by the prophet, Opening my mouth, I will give out stories; I will give knowledge of things kept secret from before all time. 
Then he went away from the people, and went into the house; and his disciples came to him, saying, Make clear to us the story of the evil plants in the field. 
And he made answer and said, He who puts the good seed in the earth is the Son of man; 
And the field is the world; and the good seed is the sons of the kingdom; and the evil seeds are the sons of the Evil One; 
And he who put them in the earth is Satan; and the getting in of the grain is the end of the world; and those who get it in are the angels. 
As then the evil plants are got together and burned with fire, so will it be in the end of the world. 
The Son of man will send out his angels, and they will take out of his kingdom everything which is a cause of error, and all those who do wrong, 
And will put them into the fire; there will be weeping and cries of sorrow. 
Then will the upright be shining as the sun in the kingdom of their Father. He who has ears, let him give ear. 
The kingdom of heaven is like a secret store of wealth in a field, which a man came across and put back again; and in his joy he goes and gives all he has, to get that field. 
Again, the kingdom of heaven is like a trader searching for beautiful jewels. 
And having come across one jewel of great price, he went and gave all he had in exchange for it. 
Again, the kingdom of heaven is like a net, which was put into the sea and took in every sort of fish: 
When it was full, they took it up on the sands; and seated there they put the good into vessels, but the bad they put away. 
So will it be in the end of the world: the angels will come and take out the bad from the good, 
And will put them into the fire: there will be weeping and cries of sorrow. 
Are all these things now clear to you? They say to him, Yes. 
And he said to them, For this reason every scribe who has become a disciple of the kingdom of heaven is like the owner of a house, who gives out from his store things new and old. 
And when Jesus had come to the end of these stories he went away from there. 
And coming into his country, he gave them teaching in their Synagogue, so that they were greatly surprised and said, Where did this man get this wisdom and these works of power? 
Is not this the woodworker's son? is not his mother named Mary? and his brothers James and Joseph and Simon and Judas? 
And his sisters, are they not all with us? from where, then, has he all these things? 
And they were bitter against him. But Jesus said to them, A prophet is nowhere without honour but in his country and among his family. 
And the works of power which he did there were small in number because they had no faith. 

En te dien dage Jezus, uit het huis gegaan zijnde, zat bij de zee. 
En tot Hem vergaderden vele scharen, zodat Hij in een schip ging en nederzat, en al de schare stond op den oever. 
En Hij sprak tot hen vele dingen door gelijkenissen, zeggende: Ziet, een zaaier ging uit om te zaaien. 
En als hij zaaide, viel een deel van het zaad bij den weg; en de vogelen kwamen en aten datzelve op. 
En een ander deel viel op steenachtige plaatsen, waar het niet veel aarde had; en het ging terstond op, omdat het geen diepte van aarde had. 
Maar als de zon opgegaan was, zo is het verbrand geworden; en omdat het geen wortel had, is het verdord. 
En een ander deel viel in de doornen; en de doornen wiesen op, en verstikten hetzelve. 
En een ander deel viel in de goede aarde, en gaf vrucht, het een honderd-, het ander zestig-, en het ander dertig voud. 
Wie oren heeft om te horen, die hore. 
En de discipelen tot Hem komende, zeiden tot Hem: Waarom spreekt Gij tot hen door gelijkenissen? 
En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Omdat het u gegeven is, de verborgenheden van het Koninkrijk der hemelen te weten, maar dien is het niet gegeven. 
Want wie heeft, dien zal gegeven worden, en hij zal overvloediglijk hebben; maar wie niet heeft, van dien zal genomen worden, ook dat hij heeft. 
Daarom spreek Ik tot hen door gelijkenissen, omdat zij ziende niet zien, en horende niet horen, noch ook verstaan. 
En in hen wordt de profetie van Jesaja vervuld, die zegt: Met het gehoor zult gij horen, en geenszins verstaan; en ziende zult gij zien, en geenszins bemerken. 
Want het hart dezes volks is dik geworden, en zij hebben met de oren zwaarlijk gehoord, en hun ogen hebben zij toegedaan; opdat zij niet te eniger tijd met de ogen zouden zien, en met de oren horen, en met het hart verstaan, en zich bekeren, en Ik hen geneze. 
Doch uw ogen zijn zalig, omdat zij zien, en uw oren, omdat zij horen. 
Want voorwaar zeg Ik u, dat vele profeten en rechtvaardigen hebben begeerd te zien de dingen, die gij ziet, en hebben ze niet gezien; en te horen de dingen, die gij hoort, en hebben ze niet gehoord. 
Gij dan, hoort de gelijkenis van den zaaier. 
Als iemand dat Woord des Koninkrijks hoort, en niet verstaat, zo komt de boze, en rukt weg, hetgeen in zijn hart gezaaid was; deze is degene, die bij den weg bezaaid is. 
Maar die in steenachtige plaatsen bezaaid is, deze is degene, die het Woord hoort, en dat terstond met vreugde ontvangt; 
Doch hij heeft geen wortel in zichzelven, maar is voor een tijd; en als verdrukking of vervolging komt, om des Woords wil, zo wordt hij terstond geergerd. 
En die in de doornen bezaaid is, deze is degene, die het Woord hoort; en de zorgvuldigheid dezer wereld, en de verleiding des rijkdoms verstikt het Woord, en het wordt onvruchtbaar. 
Die nu in de goede aarde bezaaid is, deze is degene, die het Woord hoort en verstaat, die ook vrucht draagt en voortbrengt, de een honderd-, de ander zestig-, en de ander dertig voud. 
Een andere gelijkenis heeft Hij hun voorgesteld, zeggende: Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een mens, die goed zaad zaaide in zijn akker. 
En als de mensen sliepen, kwam zijn vijand, en zaaide onkruid midden in de tarwe, en ging weg. 
Toen het nu tot kruid opgeschoten was, en vrucht voortbracht, toen openbaarde zich ook het onkruid. 
En de dienstknechten van den heer des huizes gingen en zeiden tot hem: Heere! hebt gij niet goed zaad in uw akker gezaaid? Van waar heeft hij dan dit onkruid? 
En hij zeide tot hen: Een vijandig mens heeft dat gedaan. En de dienstknechten zeiden tot hem: Wilt gij dan, dat wij heengaan en datzelve vergaderen? 
Maar hij zeide: Neen, opdat gij, het onkruid vergaderende, ook mogelijk met hetzelve de tarwe niet uittrekt. 
Laat ze beiden te zamen opwassen tot den oogst, en in den tijd des oogstes zal ik tot de maaiers zeggen: Vergadert eerst dat onkruid, en bindt het in busselen, om hetzelve te verbranden; maar brengt de tarwe samen in mijn schuur. 
Een andere gelijkenis heeft Hij hun voorgesteld, zeggende: Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan het mosterdzaad, hetwelk een mens heeft genomen en in zijn akker gezaaid; 
Hetwelk wel het minste is onder al de zaden, maar wanneer het opgewassen is, dan is 't het meeste van de moeskruiden, en het wordt een boom, alzo dat de vogelen des hemels komen en nestelen in zijn takken. 
Een andere gelijkenis sprak Hij tot hen, zeggende: Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een zuurdesem, welken een vrouw nam en verborg in drie maten meels, totdat het geheel gezuurd was. 
Al deze dingen heeft Jezus tot de scharen gesproken door gelijkenissen, en zonder gelijkenis sprak Hij tot hen niet. 
Opdat vervuld zou worden, wat gesproken is door den profeet, zeggende: Ik zal Mijn mond opendoen door gelijkenissen; Ik zal voortbrengen dingen, die verborgen waren van de grondlegging der wereld. 
Toen nu Jezus de scharen van Zich gelaten had, ging Hij naar huis. En Zijn discipelen kwamen tot Hem, zeggende: Verklaar ons de gelijkenis van het onkruid des akkers. 
En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Die het goede zaad zaait, is de Zoon des mensen; 
En de akker is de wereld; en het goede zaad zijn de kinderen des Koninkrijks; en het onkruid zijn de kinderen des bozen; 
En de vijand, die hetzelve gezaaid heeft, is de duivel; en de oogst is de voleinding der wereld; en de maaiers zijn de engelen. 
Gelijkerwijs dan het onkruid vergaderd, en met vuur verbrand wordt, alzo zal het ook zijn in de voleinding dezer wereld. 
De Zoon des mensen zal Zijn engelen uitzenden, en zij zullen uit Zijn Koninkrijk vergaderen al de ergernissen, en degenen, die de ongerechtigheid doen; 
En zullen dezelve in den vurigen oven werpen; daar zal wening zijn en knersing der tanden. 
Dan zullen de rechtvaardigen blinken, gelijk de zon, in het Koninkrijk huns Vaders. Die oren heeft om te horen, die hore. 
Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een schat, in den akker verborgen, welken een mens gevonden hebbende, verborg dien, en van blijdschap over denzelven, gaat hij heen en verkoopt al wat hij heeft, en koopt dienzelven akker. 
Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman, die schone parelen zoekt; 
Dewelke, hebbende een parel van grote waarde gevonden, ging heen en verkocht al wat hij had, en kocht dezelve. 
Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een net, geworpen in de zee, en dat allerlei soorten van vissen samenbrengt; 
Hetwelk, wanneer het vol geworden is, de vissers aan den oever optrekken, en nederzittende, lezen het goede uit in hun vaten, maar het kwade werpen zij weg. 
Alzo zal het in de voleinding der eeuwen wezen; de engelen zullen uitgaan, en de bozen uit het midden der rechtvaardigen afscheiden; 
En zullen dezelve in den vurigen oven werpen; daar zal zijn wening en knersing der tanden. 
En Jezus zeide tot hen: Hebt gij dit alles verstaan? Zij zeiden tot Hem: Ja, Heere! 
En Hij zeide tot hen: Daarom, een iegelijk Schriftgeleerde, in het Koninkrijk der hemelen onderwezen, is gelijk aan een heer des huizes, die uit zijn schat nieuwe en oude dingen voortbrengt. 
En het is geschied, als Jezus deze gelijkenissen geeindigd had, vertrok Hij van daar. 
En gekomen zijnde in Zijn vaderland, leerde Hij hen in hun synagoge, zodat zij zich ontzetten, en zeiden: Van waar komt Dezen die wijsheid en die krachten? 
Is Deze niet de Zoon des timmermans? en is Zijn moeder niet genaamd Maria, en Zijn broeders Jakobus en Joses, en Simon en Judas? 
En Zijn zusters, zijn zij niet allen bij ons? Van waar komt dan Dezen dit alles? 
En zij werden aan Hem geergerd. Maar Jezus zeide tot hen: Een profeet is niet ongeeerd, dan in zijn vaderland, en in zijn huis. 
En Hij heeft aldaar niet vele krachten gedaan, vanwege hun ongeloof. 

Mateus 14

Veja também

Como Jesus Cristo expressava o Seu amor?

O que é e o que foi Emaús?