1 Proverbs of Solomon, son of David, king of Israel:
2 to know wisdom and instruction; to discern the words of understanding;
3 to receive the instruction of wisdom, righteousness and judgment, and equity;
4 to give prudence to the simple, to the young man knowledge and discretion.
5 He that is wise will hear, and will increase learning; and the intelligent will gain wise counsels:
6 to understand a proverb and an allegory, the words of the wise and their enigmas.
7 The fear of Jehovah is the beginning of knowledge: fools despise wisdom and instruction.
8 Hear, my son, the instruction of thy father, and forsake not the teaching of thy mother;
9 for they shall be a garland of grace unto thy head, and chains about thy neck.
10 My son, if sinners entice thee, consent not.
11 If they say, Come with us, let us lay wait for blood, let us lurk secretly for the innocent without cause;
12 let us swallow them up alive as Sheol, and whole, as those that go down into the pit;
13 we shall find all precious substance, we shall fill our houses with spoil:
14 cast in thy lot among us; we will all have one purse:
15 -my son, walk not in the way with them, keep back thy foot from their path;
16 for their feet run to evil, and they make haste to shed blood.
17 For in vain the net is spread in the sight of anything which hath wings.
18 And these lay wait for their own blood; they lurk secretly for their own lives.
19 So are the paths of every one that is greedy of gain: it taketh away the life of its possessors.
20 Wisdom crieth without; she raiseth her voice in the broadways;
21 she calleth in the chief {place} of concourse, in the entry of the gates; in the city she uttereth her words:
22 How long, simple ones, will ye love simpleness, and scorners take pleasure in their scorning, and the foolish hate knowledge?
23 Turn you at my reproof: behold, I will pour forth my spirit unto you, I will make known to you my words.
24 Because I have called, and ye refused; I have stretched out my hand, and no one regarded;
25 and ye have rejected all my counsel, and would none of my reproof:
26 I also will laugh in your calamity, I will mock when your fear cometh;
27 when your fear cometh as sudden destruction, and your calamity cometh as a whirlwind; when distress and anguish come upon you:
28 -then will they call upon me, but I will not answer; they will seek me early, and shall not find me.
29 Because they hated knowledge, and did not choose the fear of Jehovah;
30 they would none of my counsel, they despised all my reproof:
31 therefore shall they eat of the fruit of their way, and be filled with their own devices.
32 For the turning away of the simple shall slay them, and the prosperity of the foolish shall cause them to perish.
33 But whoso hearkeneth unto me shall dwell safely, and shall be at rest from fear of evil.
1 De spreuken van Salomo, den zoon van David, den koning van Israel,
2 Om wijsheid en tucht te weten; om te verstaan redenen des verstands;
3 Om aan te nemen onderwijs van goed verstand, gerechtigheid, en recht, en billijkheden;
4 Om den slechten kloekzinnigheid te geven, den jongeling wetenschap en bedachtzaamheid.
5 Die wijs is, zal horen, en zal in lere toenemen; en die verstandig is, zal wijzen raad bekomen.
6 Om te verstaan een spreuk en de uitlegging, de woorden der wijzen en hun raadselen.
7 De vrees des HEEREN is het beginsel der wetenschap; de dwazen verachten wijsheid en tucht.
8 Mijn zoon! hoor de tucht uws vaders, en verlaat de leer uwer moeder niet;
9 Want zij zullen uw hoofd een aangenaam toevoegsel zijn, en ketenen aan uw hals.
10 Mijn zoon! indien de zondaars u aanlokken, bewillig niet;
11 Indien zij zeggen: Ga met ons, laat ons loeren op bloed, ons versteken tegen den onschuldige, zonder oorzaak;
12 Laat ons hen levend verslinden, als het graf; ja, geheel en al, gelijk die in den kuil nederdalen;
13 Alle kostelijk goed zullen wij vinden, onze huizen zullen wij met roof vullen.
14 Gij zult uw lot midden onder ons werpen; wij zullen allen een buidel hebben.
15 Mijn zoon! wandel niet met hen op den weg; weer uw voet van hun pad.
16 Want hun voeten lopen ten boze; en zij haasten zich om bloed te storten.
17 Zekerlijk, het net wordt tevergeefs gespreid voor de ogen van allerlei gevogelte;
18 En deze loeren op hun eigen bloed, en versteken zich tegen hun zielen.
19 Zo zijn de paden van een iegelijk, die gierigheid pleegt; zij zal de ziel van haar meester vangen.
20 De opperste Wijsheid roept overluid daar buiten; Zij verheft haar stem op de straten.
21 Zij roept in het voorste der woelingen; aan de deuren der poorten spreekt Zij Haar redenen in de stad;
22 Gij slechten! hoe lang zult gij de slechtigheid beminnen, en de spotters voor zich de spotternij begeren, en de zotten wetenschap haten?
23 Keert u tot Mijn bestraffing; ziet, Ik zal Mijn Geest ulieden overvloediglijk uitstorten; Ik zal Mijn woorden u bekend maken.
24 Dewijl Ik geroepen heb, en gijlieden geweigerd hebt; Mijn hand uitgestrekt heb, en er niemand was, die opmerkte;
25 En gij al Mijn raad verworpen, en Mijn bestraffing niet gewild hebt;
26 Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt.
27 Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt;
28 Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken, maar zullen Mij niet vinden;
29 Daarom, dat zij de wetenschap gehaat hebben, en de vreze des HEEREN niet hebben verkoren.
30 Zij hebben in Mijn raad niet bewilligd; al Mijn bestraffingen hebben zij versmaad;
31 Zo zullen zij eten van de vrucht van hun weg, en zich verzadigen met hun raadslagen.
32 Want de afkering der slechten zal hen doden, en de voorspoed der zotten zal hen verderven.
33 Maar die naar Mij hoort, zal zeker wonen, en hij zal gerust zijn van de vreze des kwaads.