Lucas 1 - Bíblia Online

Nademaal velen ter hand genomen hebben, om in orde te stellen een verhaal van de dingen, die onder ons volkomen zekerheid hebben; 
Gelijk ons overgeleverd hebben, die van den beginne zelven aanschouwers en dienaars des Woords geweest zijn; 
Zo heeft het ook mij goed gedacht, hebbende alles van voren aan naarstiglijk onderzocht, vervolgens aan u te schrijven, voortreffelijke Theofilus! 
Opdat gij moogt kennen de zekerheid der dingen, waarvan gij onderwezen zijt. 
In de dagen van Herodes, den koning van Judea, was een zeker priester, met name Zacharias, van de dagorde van Abia; en zijn vrouw was uit de dochteren van Aaron, en haar naam Elizabet. 
En zij waren beiden rechtvaardig voor God, wandelende in al de geboden en rechten des Heeren, onberispelijk. 
En zij hadden geen kind, omdat Elizabet onvruchtbaar was, en zij beiden verre op hun dagen gekomen waren. 
En het geschiedde, dat, als hij het priesterambt bediende voor God, in de beurt zijner dagorde. 
Naar de gewoonte der priesterlijke bediening, hem te lote was gevallen, dat hij zoude ingaan in den tempel des Heeren om te reukofferen. 
En al de menigte des volks was buiten, biddende, ten ure des reukoffers. 
En van hem werd gezien een engel des Heeren, staande ter rechter zijde van het altaar des reukoffers. 
En Zacharias, hem ziende, werd ontroerd, en vreze is op hem gevallen. 
Maar de engel zeide tot hem: Vrees niet, Zacharias! want uw gebed is verhoord, en uw vrouw Elizabet zal u een zoon baren, en gij zult zijn naam heten Johannes. 
En u zal blijdschap en verheuging zijn, en velen zullen zich over zijn geboorte verblijden. 
Want hij zal groot zijn voor den Heere; noch wijn, noch sterken drank zal hij drinken, en hij zal met den Heiligen Geest vervuld worden, ook van zijner moeders lijf aan. 
En hij zal velen der kinderen Israels bekeren tot den Heere, hun God. 
En hij zal voor Hem heengaan, in den geest en de kracht van Elias, om te bekeren de harten der vaderen tot de kinderen, en de ongehoorzamen tot de voorzichtigheid der rechtvaardigen, om den Heere te bereiden een toegerust volk. 
En Zacharias zeide tot den engel: Waarbij zal ik dat weten? Want ik ben oud, en mijn vrouw is verre op haar dagen gekomen. 
En de engel antwoordde en zeide tot hem: Ik ben Gabriel, die voor God sta, en ben uitgezonden, om tot u te spreken, en u deze dingen te verkondigen. 
En zie, gij zult zwijgen, en niet kunnen spreken, tot op den dag, dat deze dingen geschied zullen zijn; om dies wil, dat gij mijn woorden niet geloofd hebt, welke vervuld zullen worden op hun tijd. 
En het volk was wachtende op Zacharias, en zij waren verwonderd, dat hij zo lang vertoefde in den tempel. 
En als hij uitkwam, kon hij tot hen niet spreken; en zij bekenden, dat hij een gezicht in den tempel gezien had. En hij wenkte hun toe, en bleef stom. 
En het geschiedde, als de dagen zijner bediening vervuld waren, dat hij naar zijn huis ging. 
En na die dagen werd Elizabet, zijn vrouw, bevrucht; en zij verborg zich vijf maanden, zeggende: 
Alzo heeft mij de Heere gedaan, in de dagen, in welke Hij mij aangezien heeft, om mijn versmaadheid onder de mensen weg te nemen. 
En in de zesde maand werd de engel Gabriel van God gezonden naar een stad in Galilea, genaamd Nazareth; 
Tot een maagd, die ondertrouwd was met een man, wiens naam was Jozef, uit den huize Davids; en de naam der maagd was Maria. 
En de engel tot haar ingekomen zijnde, zeide: Wees gegroet, gij begenadigde; de Heere is met u; gij zijt gezegend onder de vrouwen. 
En als zij hem zag, werd zij zeer ontroerd over dit zijn woord, en overlegde, hoedanig deze groetenis mocht zijn. 
En de engel zeide tot haar: Vrees niet, Maria, want gij hebt genade bij God gevonden. 
En zie, gij zult bevrucht worden, en een Zoon baren, en zult Zijn naam heten JEZUS. 
Deze zal groot zijn, en de Zoon des Allerhoogsten genaamd worden; en God, de Heere, zal Hem den troon van Zijn vader David geven. 
En Hij zal over het huis Jakobs Koning zijn in der eeuwigheid, en Zijns Koninkrijks zal geen einde zijn. 
En Maria zeide tot den engel: Hoe zal dat wezen, dewijl ik geen man bekenne? 
En de engel, antwoordende, zeide tot haar: De Heilige Geest zal over u komen, en de kracht des Allerhoogsten zal u overschaduwen; daarom ook, dat Heilige, Dat uit u geboren zal worden, zal Gods Zoon genaamd worden. 
En zie, Elizabet, uw nicht, is ook zelve bevrucht, met een zoon, in haar ouderdom; en deze maand is haar, die onvruchtbaar genaamd was, de zesde. 
Want geen ding zal bij God onmogelijk zijn. 
En Maria zeide: Zie, de dienstmaagd des Heeren; mij geschiede naar uw woord. En de engel ging weg van haar. 
En Maria, opgestaan zijnde in diezelfde dagen, reisde met haast naar het gebergte, in een stad van Juda; 
En kwam in het huis van Zacharias, en groette Elizabet. 
En het geschiedde, als Elizabet de groetenis van Maria hoorde, zo sprong het kindeken op in haar buik; en Elizabet werd vervuld met den Heiligen Geest; 
En riep uit met een grote stem, en zeide: Gezegend zijt gij onder de vrouwen, en gezegend is de vrucht uws buiks! 
En van waar komt mij dit, dat de moeder mijns Heeren tot mij komt? 
Want zie, als de stem uwer groetenis in mijn oren geschiedde, zo sprong het kindeken van vreugde op in mijn buik. 
En zalig is zij, die geloofd heeft; want de dingen, die haar van den Heere gezegd zijn, zullen volbracht worden. 
En Maria zeide: Mijn ziel maakt groot den Heere; 
En mijn geest verheugt zich in God, mijn Zaligmaker; 
Omdat Hij de nederheid Zijner dienstmaagd heeft aangezien; want zie, van nu aan zullen mij zalig spreken al de geslachten. 
Want grote dingen heeft aan mij gedaan Hij, Die machtig is, en heilig is Zijn Naam. 
En Zijn barmhartigheid is van geslacht tot geslacht over degenen, die Hem vrezen. 
Hij heeft een krachtig werk gedaan door Zijn arm; Hij heeft verstrooid de hoogmoedigen in de gedachten hunner harten. 
Hij heeft machtigen van de tronen afgetrokken, en nederigen heeft Hij verhoogd. 
Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld; en rijken heeft Hij ledig weggezonden. 
Hij heeft Israel, Zijn knecht, opgenomen, opdat Hij gedachtig ware der barmhartigheid. 
(Gelijk Hij gesproken heeft tot onze vaderen, namelijk tot Abraham, en zijn zaad) in eeuwigheid. 
En Maria bleef bij haar omtrent drie maanden, en keerde weder tot haar huis. 
En de tijd van Elizabet werd vervuld, dat zij baren zoude, en zij baarde een zoon. 
En die daar rondom woonden, en haar magen hoorden, dat de Heere Zijn barmhartigheid grotelijks aan haar bewezen had, en waren met haar verblijd. 
En het geschiedde, dat zij op den achtsten dag kwamen, om het kindeken te besnijden, en noemden het Zacharias, naar den naam zijns vaders. 
En zijn moeder antwoordde en zeide: Niet alzo, maar hij zal Johannes heten. 
En zij zeiden tot haar: Er is niemand in uw maagschap, die met dien naam genaamd wordt. 
En zij wenkten zijn vader, hoe hij wilde, dat hij genaamd zou worden. 
En als hij een schrijftafeltje geeist had, schreef hij, zeggende: Johannes is zijn naam. En zij verwonderden zich allen. 
En terstond werd zijn mond geopend, en zijn tong losgemaakt; en hij sprak, God lovende. 
En er kwam vrees over allen, die rondom hen woonden; en in het gehele gebergte van Judea werd veel gesproken van al deze dingen. 
En allen, die het hoorden, namen het ter harte, zeggende: Wat zal toch dit kindeken wezen? En de hand des Heeren was met hem. 
En Zacharias, zijn vader, werd vervuld met den Heiligen Geest, en profeteerde, zeggende: 
Geloofd zij de Heere, de God Israels, want Hij heeft bezocht, en verlossing te weeg gebracht Zijn volke; 
En heeft een hoorn der zaligheid ons opgericht, in het huis van David, Zijn knecht; 
Gelijk Hij gesproken heeft door den mond Zijner heilige profeten, die van het begin der wereld geweest zijn; 
Namelijk een verlossing van onze vijanden, en van de hand al dergenen, die ons haten; 
Opdat Hij barmhartigheid deed aan onze vaderen, en gedachtig ware aan Zijn heilig verbond; 
En aan den eed, dien Hij Abraham, onzen vader, gezworen heeft, om ons te geven, 
Dat wij, verlost zijnde uit de hand onzer vijanden, Hem dienen zouden zonder vreze. 
In heiligheid en gerechtigheid voor Hem, al de dagen onzes levens. 
En gij, kindeken, zult een profeet des Allerhoogsten genaamd worden; want gij zult voor het aangezicht des Heeren heengaan, om Zijn wegen te bereiden; 
Om Zijn volk kennis der zaligheid te geven, in vergeving hunner zonden. 
Door de innerlijke bewegingen der barmhartigheid onzes Gods, met welke ons bezocht heeft de Opgang uit de hoogte; 
Om te verschijnen dengenen, die gezeten zijn in duisternis en schaduw des doods; om onze voeten te richten op den weg des vredes. 
En het kindeken wies op, en werd gesterkt in den geest, en was in de woestijnen, tot den dag zijner vertoning aan Israel. 

Visto que muitos têm empreendido fazer uma narração coordenada dos fatos que entre nós se realizaram, 
segundo no-los transmitiram os que desde o princípio foram testemunhas oculares e ministros da palavra, 
também a mim, depois de haver investido tudo cuidadosamente desde o começo, pareceu-me bem, ó excelentíssimo Teófilo, escrever-te uma narração em ordem. 
para que conheças plenamente a verdade das coisas em que foste instruído. 
Houve nos dias do Rei Herodes, rei da Judéia, um sacerdote chamado Zacarias, da turma de Abias; e sua mulher era descendente de Arão, e chamava-se Isabel. 
Ambos eram justos diante de Deus, andando irrepreensíveis em todos os mandamentos e preceitos do Senhor. 
Mas não tinham filhos, porque Isabel era estéril, e ambos avançados em idade. 
Ora, estando ele a exercer as funções sacerdotais perante Deus, na ordem da sua turma, 
segundo o costume do sacerdócio, coube-lhe por sorte entrar no santuário do Senhor, para oferecer o incenso; 
e toda a multidão do povo orava da parte de fora, à hora do incenso. 
Apareceu-lhe, então, um anjo do Senhor, em pé à direita do altar do incenso. 
E Zacarias, vendo-o, ficou turbado, e o temor o assaltou. 
Mas o anjo lhe disse: Não temais, Zacarias; porque a tua oração foi ouvida, e Isabel, tua mulher, te dará à luz um filho, e lhe porás o nome de João; 
e terás alegria e regozijo, e muitos se alegrarão com o seu nascimento; 
porque ele será grande diante do Senhor; não beberá vinho, nem bebida forte; e será cheio do Espírito Santo já desde o ventre de sua mãe; 
converterá muitos dos filhos de Israel ao Senhor seu Deus; 
irá adiante dele no espírito e poder de Elias, para converter os corações dos pais aos filhos, e os rebeldes à prudência dos justos, a fim de preparar para o Senhor um povo apercebido. 
Disse então Zacarias ao anjo: Como terei certeza disso? pois eu sou velho, e minha mulher também está avançada em idade. 
Ao que lhe respondeu o anjo: Eu sou Gabriel, que assisto diante de Deus, e fui enviado para te falar e te dar estas boas novas; 
e eis que ficarás mudo, e não poderás falar até o dia em que estas coisas aconteçam; porquanto não creste nas minhas palavras, que a seu tempo hão de cumprir-se. 
O povo estava esperando Zacarias, e se admirava da sua demora no santuário. 
Quando saiu, porém, não lhes podia falar, e perceberam que tivera uma visão no santuário. E falava-lhes por acenos, mas permanecia mudo. 
E, terminados os dias do seu ministério, voltou para casa. 
Depois desses dias Isabel, sua mulher, concebeu, e por cinco meses se ocultou, dizendo: 
Assim me fez o Senhor nos dias em que atentou para mim, a fim de acabar com o meu opróbrio diante dos homens. 
Ora, no sexto mês, foi o anjo Gabriel enviado por Deus a uma cidade da Galiléia, chamada Nazaré, 
a uma virgem desposada com um varão cujo nome era José, da casa de Davi; e o nome da virgem era Maria. 
E, entrando o anjo onde ela estava disse: Salve, agraciada; o Senhor é contigo. 
Ela, porém, ao ouvir estas palavras, turbou-se muito e pôs-se a pensar que saudação seria essa. 
Disse-lhe então o anjo: Não temas, Maria; pois achaste graça diante de Deus. 
Eis que conceberás e darás à luz um filho, ao qual porás o nome de Jesus. 
Este será grande e será chamado filho do Altíssimo; o Senhor Deus lhe dará o trono de Davi seu pai; 
e reinará eternamente sobre a casa de Jacó, e o seu reino não terá fim. 
Então Maria perguntou ao anjo: Como se fará isso, uma vez que não conheço varão? 
Respondeu-lhe o anjo: Virá sobre ti o Espírito Santo, e o poder do Altíssimo te cobrirá com a sua sombra; por isso o que há de nascer será chamado santo, Filho de Deus. 
Eis que também Isabel, tua parenta concebeu um filho em sua velhice; e é este o sexto mês para aquela que era chamada estéril; 
porque para Deus nada será impossível. 
Disse então Maria. Eis aqui a serva do Senhor; cumpra-se em mim segundo a tua palavra. E o anjo ausentou-se dela. 
Naqueles dias levantou-se Maria, foi apressadamente à região montanhosa, a uma cidade de Judá, 
entrou em casa de Zacarias e saudou a Isabel. 
Ao ouvir Isabel a saudação de Maria, saltou a criancinha no seu ventre, e Isabel ficou cheia do Espírito Santo, 
e exclamou em alta voz: Bendita és tu entre as mulheres, e bendito é o fruto do teu ventre! 
E donde me provém isto, que venha visitar-me a mãe do meu Senhor? 
Pois logo que me soou aos ouvidos a voz da tua saudação, a criancinha saltou de alegria dentro de mim. 
Bem-aventurada aquela que creu que se hão de cumprir as coisas que da parte do Senhor lhe foram ditas. 
Disse então Maria: A minha alma engrandece ao Senhor, 
e o meu espírito exulta em Deus meu Salvador; 
porque atentou na condição humilde de sua serva. Desde agora, pois, todas as gerações me chamarão bem-aventurada, 
porque o Poderoso me fez grandes coisas; e santo é o seu nome. 
E a sua misericórdia vai de geração em geração sobre os que o temem. 
Com o seu braço manifestou poder; dissipou os que eram soberbos nos pensamentos de seus corações; 
depôs dos tronos os poderosos, e elevou os humildes. 
Aos famintos encheu de bens, e vazios despediu os ricos. 
Auxiliou a Isabel, seu servo, lembrando-se de misericórdia 
{como falou a nossos pais} para com Abraão e a sua descendência para sempre. 
E Maria ficou com ela cerca de três meses; e depois voltou para sua casa. 
Ora, completou-se para Isabel o tempo de dar à luz, e teve um filho. 
Ouviram seus vizinhos e parentes que o Senhor lhe multiplicara a sua misericórdia, e se alegravam com ela. 
Sucedeu, pois, no oitavo dia, que vieram circuncidar o menino; e queriam dar-lhe o nome de seu pai, Zacarias. 
Respondeu, porém, sua mãe: De modo nenhum, mas será chamado João. 
Ao que lhe disseram: Ninguém há na tua parentela que se chame por este nome. 
E perguntaram por acenos ao pai como queria que se chamasse. 
E pedindo ele uma tabuinha, escreveu: Seu nome é João. E todos se admiraram. 
Imediatamente a boca se lhe abriu, e a língua se lhe soltou; louvando a Deus. 
Então veio temor sobre todos os seus vizinhos; e em toda a região montanhosa da Judéia foram divulgadas todas estas coisas. 
E todos os que delas souberam as guardavam no coração, dizendo: Que virá a ser, então, este menino? Pois a mão do Senhor estava com ele. 
Zacarias, seu pai, ficou cheio do Espírito Santo e profetizou, dizendo: 
Bendito, seja o Senhor Deus de Israel, porque visitou e remiu o seu povo, 
e para nós fez surgir uma salvação poderosa na casa de Davi, seu servo; 
assim como desde os tempos antigos tem anunciado pela boca dos seus santos profetas; 
para nos livrar dos nossos inimigos e da mão de todos os que nos odeiam; 
para usar de misericórdia com nossos pais, e lembrar-se do seu santo pacto 
e do juramento que fez a Abrão, nosso pai, 
de conceder-nos que, libertados da mão de nossos inimigos, o servíssemos sem temor, 
em santidade e justiça perante ele, todos os dias da nossa vida. 
E tu, menino, serás chamado profeta do Altíssimo, porque irás ante a face do Senhor, a preparar os seus caminhos; 
para dar ao seu povo conhecimento da salvação, na remissão dos seus pecados, 
graças à entranhável misericórdia do nosso Deus, pela qual nos há de visitar a aurora lá do alto, 
para alumiar aos que jazem nas trevas e na sombra da morte, a fim de dirigir os nossos pés no caminho da paz. 
Ora, o menino crescia, e se robustecia em espírito; e habitava nos desertos até o dia da sua manifestação a Israel. 

Lucas 2

Veja também

A Paz de Cristo no Natal: o verdadeiro significado da paz

Como construir um relacionamento saudável com base na Bíblia?