1 Ziet, dat alles heeft mijn oog gezien, mijn oor gehoord en verstaan.

2 Gelijk gijlieden het weet, weet ik het ook; ik zwicht niet voor u.

3 Maar ik zal tot den Almachtige spreken, en ben belust mij te verdedigen voor God.

4 Want gewisselijk, gij zijt leugenstoffeerders; gij allen zijt nietige medicijnmeesters.

5 Och, of gij gans stilzweegt! Dat zou ulieden voor wijsheid wezen.

6 Hoort toch mijn verdediging, en merkt op de twistingen mijner lippen.

7 Zult gij voor God onrecht spreken, en zult gij voor Hem bedriegerij spreken?

8 Zult gij Zijn aangezicht aannemen? Zult gij voor God twisten?

9 Zal het goed zijn, als Hij u zal onderzoeken? Zult gij met Hem spotten, gelijk men met een mens spot?

10 Hij zal u gewisselijk bestraffen, zo gij in het verborgene het aangezicht aanneemt.

11 Zal u niet Zijn hoogheid verschrikken, en Zijn vreze over u vallen?

12 Uw gedachtenissen zijn gelijk as, uw hoogten als hoogten van leem.

13 Houdt stil van mij, opdat ik spreke, en er ga over mij, wat het zij.

14 Waarom zou ik mijn vlees in mijn tanden nemen, en mijn ziel in mijn hand stellen?

15 Ziet, zo Hij mij doodde, zou ik niet hopen? Evenwel zal ik mijn wegen voor Zijn aangezicht verdedigen.

16 Ook zal Hij mij tot zaligheid zijn; maar een huichelaar zal voor Zijn aangezicht niet komen.

17 Hoort naarstiglijk mijn rede, en mijn aanwijzing met uw oren.

18 Ziet nu, ik heb het recht ordentelijk gesteld; ik weet, dat ik rechtvaardig zal verklaard worden.

19 Wie is hij, die met mij twist? Wanneer ik nu zweeg, zo zou ik den geest geven.

20 Alleenlijk doe twee dingen niet met mij; dan zal ik mij van Uw aangezicht niet verbergen.

21 Doe Uw hand verre van op mij, en Uw verschrikking make mij niet verbaasd.

22 Roep dan, en ik zal antwoorden; of ik zal spreken, en geef mij antwoord.

23 Hoeveel misdaden en zonden heb ik? Maak mijn overtreding en mijn zonden mij bekend.

24 Waarom verbergt Gij Uw aangezicht, en houdt mij voor Uw vijand?

25 Zult Gij een gedreven blad verbrijzelen, en zult Gij een drogen stoppel vervolgen?

26 Want Gij schrijft tegen mij bittere dingen; en Gij doet mij erven de misdaden mijner jonkheid.

27 Gij legt ook mijn voeten in den stok, en neemt waar al mijn paden; Gij drukt U in de wortelen mijner voeten,

28 En hij veroudert als een verrotting, als een kleed, dat de mot opeet.

1 Voici, mon oeil a vu tout cela; mon oreille l'a entendu et compris;

2 Ce que vous savez, je le sais aussi; je ne vous suis pas inférieur.

3 Mais je veux parler au Tout-Puissant, je veux plaider auprès de Dieu.

4 Mais vous, vous êtes des inventeurs de mensonges. Vous êtes tous des médecins de néant.

5 Puissiez-vous demeurer dans le silence, et que ce soit là votre sagesse!

6 Écoutez donc ma réprimande, et soyez attentifs à la réplique de mes lèvres.

7 Tiendrez-vous des discours injustes en faveur de Dieu? Et, pour le défendre, direz-vous des mensonges?

8 Ferez-vous acception de personnes en sa faveur? Prétendrez-vous plaider pour Dieu?

9 Vous en prendra-t-il bien, s'il vous sonde? Comme on trompe un homme, le tromperez-vous?

10 Certainement, il vous reprendra, si secrètement vous faites acception de personnes.

11 Sa majesté ne vous épouvantera-t-elle point, et sa frayeur ne tombera-t-elle pas sur vous?

12 Vos réminiscences sont des sentences de cendre, vos remparts sont des remparts de boue!

13 Taisez-vous, laissez-moi; je veux parler, et qu'il m'arrive ce qui pourra.

14 Pourquoi prendrais-je ma chair dans mes dents? Non, j'exposerai ma vie.

15 Quand même il me tuerait, je ne cesserai d'espérer en Lui. Du moins, je maintiendrai ma conduite devant lui.

16 Et cela me tournera à salut; car un hypocrite ne peut se tenir devant lui.

17 Écoutez, écoutez mes paroles, prêtez l'oreille à mes déclarations.

18 Voici, j'ai préparé ma cause. Je sais que je serai justifié.

19 Quelqu'un plaidera-t-il contre moi? Alors je me tais, et je meurs.

20 Seulement, ne me fais point deux choses, et alors je ne me cacherai pas loin de ta face:

21 Éloigne ta main de moi, et que ta terreur ne me trouble point.

22 Puis, appelle-moi et je répondrai. Ou bien, que je parle, et tu me répliqueras.

23 Combien ai-je commis d'iniquités et de péchés? Fais-moi connaître ma transgression et mon péché.

24 Pourquoi caches-tu ta face, et me tiens-tu pour ton ennemi?

25 Veux-tu effrayer une feuille que le vent emporte, et poursuivre une paille desséchée?

26 Pour que tu écrives contre moi d'amers arrêts, et que tu me fasses recevoir la peine des péchés de ma jeunesse;

27 Pour que tu mettes mes pieds dans des ceps, que tu épies tous mes chemins, et que tu traces une limite autour de la plante de mes pieds;

28 Et ce corps se détruit comme du bois vermoulu, comme un vêtement que la teigne a rongé.