1 Toen zeide Elisa: Hoort het woord des HEEREN; zo zegt de HEERE: Morgen omtrent dezen tijd zal een maat meelbloem verkocht worden voor een sikkel, en twee maten gerst voor een sikkel, in de poort van Samaria.
2 Maar een hoofdman, op wiens hand de koning leunde, antwoordde den man Gods, en zeide: Zie, zo de HEERE vensteren in den hemel maakte, zou die zaak kunnen geschieden? En hij zeide: Zie, gij zult het met uw ogen zien, doch daarvan niet eten.
3 Er waren nu vier melaatse mannen voor de deur der poort; die zeiden, de een tot den ander: Wat blijven wij hier, totdat wij sterven?
4 Indien wij zeggen: Laat ons in de stad komen, zo is de honger in de stad, en wij zullen daar sterven, en indien wij hier blijven, wij zullen ook sterven; nu dan, komt, en laat ons in het leger der Syriers vallen; indien zij ons laten leven, wij zullen leven; en indien zij ons doden, wij zullen maar sterven.
5 En zij stonden op in de schemering, om in het leger der Syriers te komen. Toen zij aan het uiterste van het leger der Syriers kwamen, ziet, toen was er niemand.
6 Want de HEERE had het heir der Syriers doen horen een geluid van wagenen, en een geluid van paarden, het geluid ener grote heirkracht; zodat zij zeiden de een tot den ander: Zie, de koning van Israel heeft tegen ons gehuurd de koningen der Hethieten, en de koningen der Egyptenaren, om tegen ons te komen.
7 Derhalve hadden zij zich opgemaakt, en waren in de schemering gevloden, en hadden hun tenten gelaten, en hun paarden, en hun ezelen, het leger gelijk als het was; en waren gevloden om huns levens wil.
8 Als nu deze melaatsen aan het uiterste des legers kwamen, zo gingen zij in een tent, en aten en dronken, en namen van daar zilver, en goud, en klederen, en gingen henen, en verborgen het; daarna keerden zij weder, en kwamen in een andere tent, namen van daar ook, en gingen henen, en verborgen het.
9 Toen zeiden zij, de een tot den ander: Wij doen niet recht; deze dag is een dag van goede boodschap, en wij zwijgen stil. Indien wij vertoeven tot den lichten morgen, zo zal ons de ongerechtigheid vinden; daarom nu, komt, laat ons gaan, en dit aan het huis des konings boodschappen.
10 Zo kwamen zij, en riepen tot den poortier der stad, en boodschapten hun, zeggende: Wij zijn gekomen tot het leger der Syriers, en ziet, niemand was daar, noch eens mensen stem; maar paarden aangebonden, en ezels aangebonden, en tenten, gelijk als zij waren.
11 En hij riep de poortiers; en zij deden de boodschap binnen in het huis des konings.
12 En de koning stond op in den nacht, en zeide tot zijn knechten: Ik zal u nu te kennen geven, wat de Syriers ons gedaan hebben; zij weten, dat wij hongerig zijn; daarom zijn zij uit het leger gegaan, om zich in het veld te versteken, zeggende: Als zij uit de stad gegaan zullen zijn, dan zullen wij hen levend grijpen, en wij zullen in de stad komen.
13 Toen antwoordde een van zijn knechten, en zeide: Dat men toch neme vijf van de overige paarden, die hierbinnen overgebleven zijn (zie, zij zijn als de gehele menigte der Israelieten, die hierbinnen overgebleven zijn; zie, zij zijn als de gehele menigte der Israelieten, die vergaan zijn), laat ons die zenden, en zien.
14 Zij namen dan twee wagenpaarden. En de koning zond het leger der Syriers achterna, zeggende: Gaat henen, en ziet.
15 En zij volgden hen na tot de Jordaan toe; en ziet, de ganse weg was vol van klederen en gereedschap, die de Syriers in hun verhaasten weggeworpen hadden. De boden nu keerden weder, en boodschapten het den koning.
16 Toen ging het volk uit, en beroofde het leger der Syriers; en een maat meelbloem werd verkocht voor een sikkel, en twee maten gerst voor een sikkel, naar het woord des HEEREN.
17 De koning nu had den hoofdman, op wiens hand hij leunde, over die poort gesteld; en het volk vertrad hem in de poort, dat hij stierf, gelijk de man Gods gesproken had, die het sprak, als de koning tot hem afgekomen was.
18 Want het was geschied, gelijk de man Gods gesproken had tot den koning, zeggende: Morgen omtrent dezen tijd zullen twee maten gerst voor een sikkel, en een maat meelbloem voor een sikkel verkocht worden, in de poort van Samaria.
19 En die hoofdman had den man Gods geantwoord en gezegd: Zie, zo de HEERE vensteren in den hemel maakte, zou het ook naar dit woord geschieden kunnen? En hij had gezegd: Zie, gij zult het met uw ogen zien, doch daarvan niet eten.
20 Even alzo geschiedde hem, want het volk vertrad hem in de poort, dat hij stierf.
1 以利沙说： "你们要听耶和华的话。耶和华这样说： ‘明日大约这个时候， 在撒玛利亚的城门， 三公斤面粉只卖十一克银子， 六公斤大麦也只是卖十一克银子。’"
2 但那搀扶王的官长回答神人， 说： "即使耶和华在天上开了窗户， 也不会有这事发生。"以利沙说： "看哪， 你要亲眼看见， 却吃不着。"
3 有四个痲风病人在城门口那里， 他们彼此说： "我们为什么坐在这里等死呢？
4 我们如果说： ‘我们进城去吧！ ’城里正有饥荒， 我们就要死在那里。我们如果坐在这里， 也是要死。现在， 让我们去投降亚兰人的军队吧； 如果他们饶我们一命， 我们就可以活着； 如果他们要杀死我们， 我们就死吧。"
5 于是他们在黄昏动身去到亚兰人的军营那里； 他们来到亚兰人的军营外边， 竟看不见一个人在那里。
6 因为主使亚兰人的军队听见战车、战马和大军的声音； 他们就彼此说： "看哪， 一定是以色列王雇用了赫人的众王和埃及人的众王来攻击我们。"
7 于是他们在黄昏的时候起来逃跑， 他们丢下他们的帐幕， 他们的马匹和他们的驴子； 军营仍在那里， 他们却只顾逃命去了。
8 这些患痲风病的人来到军营的外边， 他们进入其中一座帐幕， 又吃又喝， 并且从那里取去金子、银子和衣服， 然后离去， 把东西收藏起来。他们再回去， 进入另一座帐幕， 从那里拿走财物， 去收藏起来。
9 他们彼此说： "我们这样作是不对的。今天是报好消息的日子， 我们竟不出声， 如果我们等到早上天亮， 我们就算为有罪了。现在， 来吧， 我们要去通知王家。"
10 他们就去呼喊守城门的， 告诉他们说： "我们去过亚兰人的军营那里， 看见那里一个人也没有， 也没有人声。只有马仍拴着， 驴仍拴着， 帐幕都原封不动。"
11 守城门的就喊叫起来， 又往城内给王家报信。
12 王在夜间起来， 对他的臣仆说： "我告诉你们亚兰人对我们所作的是怎么一回事。他们知道我们闹饥荒， 所以出到军营外在田野埋伏， 心里说： ‘他们必从城里出来。我们就可以活捉他们， 进入城里去了。’"
13 他的一位臣仆回答， 说： "请叫人拉五匹剩下的马来； 看哪， 它们像所有剩下在这里的以色列人， 都要像所有死去的以色列人一样； 让我们打发人去看看吧。"
14 于是他们取了两辆战车和马匹， 王差人去追踪亚兰军， 吩咐他们： "去查看吧。"
15 他们就去追踪亚兰军直到约旦河。看哪， 沿途堆满了衣物器具， 就是亚兰人在匆忙逃走时丢弃的。于是使者回去向王报告。
16 众民就出去， 抢掠亚兰人的军营。于是三公斤面粉卖十一克银子， 六公斤大麦也卖十一克银子， 好像耶和华所说的。
17 王指派那官长， 就是那搀扶他的， 在城门口镇压。众民在城门那里把他践踏在地， 他就死了， 好像神人所说的， 就是王下来到神人那里时， 他所说的。
18 这是因为当神人对王说： "明天大约这个时分， 在撒玛利亚城门口， 六公斤大麦卖十一克银子， 三公斤面粉也卖十一克银子。"
19 那官长回答神人， 说： "即使耶和华在天上开了窗户， 也不会有这事发生。"神人说： "看哪， 你要亲眼看见， 却吃不着。"
20 这事果然发生在他身上： 众民把他践踏在地， 他就死了。