1 De koning Nebukadnezar aan alle volken, natien en tongen, die op den gansen aardbodem wonen: uw vrede worde vermenigvuldigd!
2 Het behaagt mij te verkondigen de tekenen en wonderen, die de allerhoogste God aan mij gedaan heeft.
3 Hoe groot zijn Zijn tekenen! en hoe machtig Zijn wonderen! Zijn Rijk is een eeuwig Rijk, en Zijn heerschappij is van geslacht tot geslacht.
4 Ik, Nebukadnezar, gerust zijnde in mijn huis, en in mijn paleis groenende,
5 Zag een droom, die mij vervaarde, en de gedachten, die ik op mijn bed had, en de gezichten mijns hoofds beroerden mij.
6 Daarom is er een bevel van mij gesteld, dat men voor mij zou inbrengen al de wijzen van Babel, opdat zij mij de uitlegging van dien droom zouden bekend maken.
7 Toen kwamen in de tovenaars, de sterrekijkers, de Chaldeen en de waarzeggers; en ik zeide den droom voor hen; maar zij maakten mij zijn uitlegging niet bekend;
8 Totdat ten laatste Daniel voor mij inkwam, wiens naam Beltsazar is, naar den naam mijns gods, in wien ook de geest der heilige goden is; en ik vertelde den droom voor hem, zeggende:
9 Beltsazar, gij overste der tovenaars! dewijl ik weet, dat de geest der heilige goden in u is, zo zeg de gezichten mijns drooms, dien ik gezien heb, te weten zijn uitlegging.
10 De gezichten nu mijns hoofds op mijn leger waren deze: Ik zag, en ziet, er was een boom in het midden der aarde, en zijn hoogte was groot.
11 De boom werd groot en sterk; en zijn hoogte reikte aan den hemel, en hij werd gezien tot aan het einde der ganse aarde;
12 Zijn loof was schoon, en zijn vruchten vele, en er was spijze aan denzelve voor allen; onder hem vond het gedierte des velds schaduw, en de vogelen des hemels woonden in haar takken, en alle vlees werd daarvan gevoed.
13 Ik zag verder in de gezichten mijns hoofds, op mijn leger; en ziet, een wachter, namelijk een heilige, kwam af van den hemel,
14 Roepende met kracht, en aldus zeggende: Houwt dien boom af, en kapt zijn takken af; stroopt zijn loof af, en verstrooit zijn vruchten, dat de dieren van onder hem wegzwerven, en de vogelen van zijn takken;
15 Doch laat den stam met zijn wortelen in de aarde, en met een ijzeren en koperen band in het tedere gras des velds; en laat hem in de dauw des hemels nat gemaakt worden, en zijn deel zij met het gedierte in het kruid der aarde.
16 Zijn hart worde veranderd, dat het geens mensen hart meer zij, en hem worde eens beesten hart gegeven, en laat zeven tijden over hem voorbijgaan.
17 Deze zaak is in het besluit der wachters, en deze begeerte is in het woord der heiligen; opdat de levenden bekennen, dat de Allerhoogste heerschappij heeft over de koninkrijken der mensen, en geeft ze aan wien Hij wil, ja, zet daarover den laagste onder de mensen.
18 Dezen droom heb ik, koning Nebukadnezar gezien; gij nu, Beltsazar! zeg de uitlegging van dien, dewijl als de wijzen mijns koninkrijks mij de uitlegging niet hebben kunnen bekend maken; maar gij kunt wel, dewijl de geest der heilige goden in u is.
19 Toen ontzette zich Daniel, wiens naam Beltsazar is, bij een uur lang, en zijn gedachten beroerden hem. De koning antwoordde en zeide: Beltsazar! laat u de droom en zijn uitlegging niet beroeren. Beltsazar antwoordde en zeide: Mijn heer! de droom wedervare uw hateren, en zijn uitlegging uw wederpartijders!
20 De boom, dien gij gezien hebt, die groot en sterk geworden was, en wiens hoogte tot aan den hemel reikte, en die over het ganse aardrijk gezien werd;
21 En wiens loof schoon, en wiens vruchten vele waren, en waar spijze aan was voor allen, onder wien het gedierte des velds woonde, en in wiens takken de vogelen des hemels nestelden;
22 Dat zijt gij, o koning! die groot en sterk zijt geworden; want uw grootheid is zo gewassen, dat zij reikt aan den hemel, en uw heerschappij aan het einde des aardrijks.
23 Dat nu de koning, een wachter, namelijk een heilige gezien heeft, van den hemel afkomende, die zeide: Houwt dezen boom af, en verderft hem; doch laat den stam met zijn wortelen in de aarde, en met een ijzeren en koperen band in het tedere gras des velds, en in de dauw des hemels nat gemaakt worden, en dat zijn deel zij met het gedierte des velds, totdat er zeven tijden over hem voorbijgaan;
24 Dit is de beduiding, o koning! en dit is een besluit des Allerhoogsten, hetwelk over mijn heer, den koning komen zal:
25 Te weten, men zal u van de mensen verstoten, en met het gedierte des velds zal uw woning zijn, en men zal u het kruid, als den ossen, te smaken geven; en gij zult van den dauw des hemels nat gemaakt worden, en er zullen zeven tijden over u voorbijgaan, totdat gij bekent, dat de Allerhoogste heerschappij heeft over de koninkrijken der mensen, en geeft ze, wien Hij wil.
26 Dat er ook gezegd is, dat men den stam met de wortelen van dien boom laten zou; uw koninkrijk zal u bestendig zijn, nadat gij zult bekend hebben, dat de Hemel heerst.
27 Daarom, o koning! laat mijn raad u behagen, en breek uw zonden af door gerechtigheid, en uw ongerechtigheid door genade te bewijzen aan de ellendigen, of er verlenging van uw vrede mocht wezen.
28 Dit alles overkwam den koning Nebukadnezar.
29 Want op het einde van twaalf maanden, toen hij op het koninklijk paleis van Babel wandelde,
30 Sprak de koning, en zeide: Is dit niet het grote Babel, dat ik gebouwd heb tot een huis des koninkrijks, door de sterkte mijner macht, en ter ere mijner heerlijkheid!
31 Dit woord nog zijnde in des konings mond, viel er een stem uit den hemel: U, o koning Nebukadnezar! wordt gezegd: Het koninkrijk is van u gegaan.
32 En men zal u van de mensen verstoten, en uw woning zal bij de beesten des velds zijn; men zal u gras te smaken geven, als den ossen, en er zullen zeven tijden over u voorbijgaan, totdat gij bekent, dat de Allerhoogste over de koninkrijken der mensen heerschappij heeft, en dat Hij ze geeft, aan wien Hij wil.
33 Ter zelfder ure werd dat woord volbracht over Nebukadnezar, want hij werd uit de mensen verstoten, en hij at gras als de ossen, en zijn lichaam werd van den dauw des hemels nat gemaakt, totdat zijn haar wies als der arenden vederen, en zijn nagelen als der vogelen.
34 Ten einde dezer dagen nu, hief ik, Nebukadnezar, mijn ogen op ten hemel, want mijn verstand kwam weer in mij; en ik loofde den Allerhoogste, en ik prees en verheerlijkte den Eeuwiglevende, omdat Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij, en Zijn Koninkrijk is van geslacht tot geslacht;
35 En al de inwoners der aarde zijn als niets geacht, en Hij doet naar Zijn wil met het heir des hemels en de inwoners der aarde, en er is niemand, die Zijn hand afslaan, of tot Hem zeggen kan: Wat doet Gij?
36 Ter zelfder tijd kwam mijn verstand weder in mij; ook kwam de heerlijkheid mijns koninkrijks, mijn majesteit en mijn glans weder op mij; en mijn raadsheren en mijn geweldigen zochten mij, en ik werd in mijn koninkrijk bevestigd; en mij werd groter heerlijkheid toegevoegd.
37 Nu prijs ik, Nebukadnezar, en verhoog, en verheerlijk den Koning des hemels, omdat al Zijn werken waarheid, en Zijn paden gerichten zijn; en Hij is machtig te vernederen degenen, die in hoogmoed wandelen.
1 尼布甲尼撒王向住在全地的各国、各族和说各种语言的人宣告说： "愿你们大享平安！
2 我乐意把至高的 神向我所行的神迹奇事宣扬出来。
3 他的神迹多么伟大， 他的奇事多么有力； 他的国是永远的国， 他的统治直到万代！ （本章第1-3节在《马索拉抄本》为3:31-33）
4 "我尼布甲尼撒安逸地住在家中， 在宫里享受荣华富贵。（本节在《马索拉抄本》为4:1）
5 我作了一个梦， 这梦使我惧怕； 我在床上所见的梦幻和我脑海中出现的异象， 都使我惊惶。
6 我就下令把巴比伦所有的智慧人， 都带到我面前来， 要他们把梦的意思向我说明。
7 于是术士、用法术的、迦勒底人和占星家都进来； 我当面把那梦告诉了他们， 可是他们却不能把梦的意思向我说明。
8 "最后， 那照着我神的名， 称为伯提沙撒的但以理， 来到我面前， 他里面有圣神的灵， 我就把梦告诉他：
9 ‘术士的领袖伯提沙撒啊！ 因为我知道你里面有圣神的灵， 没有什么隐秘的事能难倒你； 因此， 你要把我梦中所见的异象和梦的意思告诉我。
10 我躺在床上时脑海中所见的异象是这样： 我看见大地中间， 有一棵树， 十分高大。
11 那树渐长， 而且坚强， 高达于天， 地极所有的人都看得到。
12 它的叶子美丽， 果实繁多， 所有的生物都从它得到食物； 野地的走兽在它下面歇息， 空中的飞鸟栖宿在它的枝头上； 各种生物都从它得着供养。
13 "‘我躺在床上， 在我脑海出现的异象中， 我看见有一位守望者， 就是圣者， 从天上下来，
14 大声呼叫， 这样说： 你们要砍下这树， 削断枝子， 摇落叶子， 打散果子， 把树下的走兽赶散， 把树枝上的飞鸟赶走。
15 然而， 树根的余干却要留在地上， 用铁和铜的链子围住， 留在野地的青草中， 使他被天露滴湿； 使他像走兽一样在地上的草丛中得他的分。
16 使他的心改变， 不再是人的心， 给他一个兽心， 使他经过七年的时期。
17 这是守望者宣告的裁决， 是圣者颁布的决定， 好使世人都知道： 至高者在世人的国中掌权， 他喜欢把国赐给谁， 就赐给谁， 甚至立最卑微的人执掌国权。
18 "‘这就是我尼布甲尼撒王所作的梦。伯提沙撒啊！ 你要把这梦的意思告诉我， 因为我国中所有的智慧人都不能把梦的意思向我说明； 只有你能， 因为你里面有圣神的灵。’"
19 于是那称为伯提沙撒的但以理惊愕片时， 他想到的事使他惊惶。王对他说： "伯提沙撒啊！ 别让这梦和梦的意思使你惊惶。"伯提沙撒回答说： "我主啊！ 愿这梦归给憎恨你的人， 梦的意思归给你的敌人。
20 你所见的树渐长， 而且坚强， 高达于天， 全地的人都看得到。
21 它的叶子美丽， 果实繁多， 所有的生物都从它得到食物； 野地的走兽住在它下面， 空中的飞鸟栖在它的枝头上。
22 王啊！ 你就是那树， 越来越伟大坚强； 你的威势渐长， 高达于天； 你的权柄直到地极。
23 王既然看见一位守望者， 就是圣者， 从天上下来， 说： ‘你们要砍下毁坏这树， 树根的余干却要留在地上， 用铁和铜的链子围住， 留在野地的青草中， 使他被天露滴湿； 使他的分和野地的走兽一样， 直到他经过那七年的时期。’
24 王啊！ 梦的意思就是这样： 这临到我主我王的事， 是至高者的裁决。
25 你必被赶逐， 离开人群， 和野地的走兽同住； 你必像牛一样吃草， 被天露滴湿， 要经过七年的时期； 等到你承认至高者在世人的国中掌权， 他喜欢把国赐给谁， 就赐给谁。
26 守望者既然吩咐要留下树根的余干， 所以， 等到你承认上天的至高者是掌权的， 你的国就必再归给你。
27 因此， 王啊！ 请你接纳我的劝告， 施行公义， 断绝罪过， 怜悯受欺压者， 断绝罪孽， 你的平安或者可以延长。"
28 这一切事都在尼布甲尼撒王身上实现了。
29 过了十二个月， 王在巴比伦王宫的平顶上散步的时候，
30 他说： "这大巴比伦城不是我用大能大力建造作我的京都， 为显我威严的荣耀吗？"
31 这话在王的口中还没有说完， 就有声音从天上传下来， 说： "尼布甲尼撒王啊！ 你的王权被褫夺了。
32 你必被赶逐， 离开人群， 和野地的走兽同住； 你必像牛一样吃草， 要经过七年的时期； 等到你承认至高者在世人的国中掌权， 他喜欢把国赐给谁， 就赐给谁。"
33 这话立刻就应验在尼布甲尼撒身上； 他被赶逐， 离开人群， 像牛一样吃草， 身体被天露滴湿， 直到他的头发长得像鹰毛， 指甲像鸟爪。
34 "七年的日子满了， 我尼布甲尼撒举目望天， 我的理智恢复过来， 我就称颂至高者， 赞美尊崇活到永远的 神。他的统治永无穷尽， 他的国度直到万代。
35 地上所有的居民， 在他来说都是虚无； 在天上的万军中， 他凭自己的意旨行事； 在地上的居民中， 也是这样； 没有人能拦住他的手， 或问他说： ‘你作什么？’
36 "那时， 我的理智恢复过来后， 为着我国的光荣， 我的威严和光辉也都恢复过来了。我的谋臣和官员仍来求见我， 我的王权重新坚立， 我的权势越发增加。
37 现在我尼布甲尼撒赞美、尊崇、荣耀天上的王， 因为他所作的一切都正确， 他所行的也都公平； 行为骄傲的， 他都能贬低。"