1 Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:
2 Zal ook een man Gode voordelig zijn? Maar voor zichzelven zal de verstandige voordelig zijn.
3 Is het voor den Almachtige nuttigheid, dat gij rechtvaardig zijt; of gewin, dat gij uw wegen volmaakt?
4 Is het om uw vreze, dat Hij u bestraft, dat Hij met u in het gericht komt?
5 Is niet uw boosheid groot, en uwer ongerechtigheden geen einde?
6 Want gij hebt uw broederen zonder oorzaak pand afgenomen, en de klederen der naakten hebt gij uitgetogen.
7 Den moede hebt gij geen water te drinken gegeven, en van den hongerige hebt gij het brood onthouden.
8 Maar was er een man van geweld, voor dien was het land, en een aanzienlijk persoon woonde daarin.
9 De weduwen hebt gij ledig weggezonden, en de armen der wezen zijn verbrijzeld.
10 Daarom zijn strikken rondom u, en vervaardheid heeft u haastelijk beroerd.
11 Of gij ziet de duisternis niet, en des water overvloed bedekt u.
12 Is niet God in de hoogte der hemelen? Zie toch het opperste der sterren aan, dat zij verheven zijn.
13 Daarom zegt gij: Wat weet er God van? Zal Hij door de donkerheid oordelen?
14 De wolken zijn Hem een verberging, dat Hij niet ziet; en Hij bewandelt den omgang der hemelen.
15 Hebt gij het pad der eeuw waargenomen, dat de ongerechtige lieden betreden hebben?
16 Die rimpelachtig gemaakt zijn, als het de tijd niet was; een vloed is over hun grond uitgestort;
17 Die zeiden tot God: Wijk van ons! En wat had de Almachtige hun gedaan?
18 Hij had immers hun huizen met goed gevuld; daarom is de raad der goddelozen verre van mij.
19 De rechtvaardigen zagen het, en waren blijde, en de onschuldige bespotte hen;
20 Dewijl onze stand niet verdelgd is, maar het vuur hun overblijfsel verteerd heeft.
21 Gewen u toch aan Hem, en heb vrede; daardoor zal u het goede overkomen.
22 Ontvang toch de wet uit Zijn mond, en leg Zijn redenen in uw hart.
23 Zo gij u bekeert tot den Almachtige, gij zult gebouwd worden; doe het onrecht verre van uw tenten.
24 Dan zult gij het goud op het stof leggen, en het goud van Ofir bij den rotssteen der beken;
25 Ja, de Almachtige zal uw overvloedig goud zijn, en uw krachtig zilver zijn;
26 Want dan zult gij u over den Almachtige verlustigen, en gij zult tot God uw aangezicht opheffen.
27 Gij zult tot Hem ernstiglijk bidden, en Hij zal u verhoren; en gij zult uw geloften betalen.
28 Als gij een zaak besluit, zo zal zij u bestendig zijn; en op uw wegen zal het licht schijnen.
29 Als men iemand vernederen zal, en gij zeggen zult: Het zij verhoging; dan zal God den nederige van ogen behouden.
30 Ja, Hij zal dien bevrijden, die niet onschuldig is, want hij wordt bevrijd door de zuiverheid uwer handen.
1 Temanas Elifazas atsakydamas tarė:
2 "Ar gali žmogus būti naudingas Dievui? Išminčiaus nauda yra jam pačiam.
3 Ar Visagaliui malonu, jei esi teisus? Ar Jis turi naudos, jei tavo kelias nepeiktinas?
4 Ar dėl to, kad Jo bijai, Jis bara tave ir patraukia tave į teismą?
5 Ar ne dėl tavo didelės nedorybės ir nesuskaičiuojamų kalčių?
6 Ėmei užstatą iš savo brolių už nieką, nuplėšei nuogiesiems drabužius,
7 nepagirdei ištroškusio, alkano nepamaitinai.
8 Savo jėga įsigijai nuosavybę, būdamas galingas, pasilaikei ją.
9 Našles išvarei be nieko ir našlaičius palikai tuščiomis rankomis.
10 Todėl tu patekai į spąstus ir netikėta baimė vargina tave,
11 tamsoje tu negali matyti; vandens gausybė apdengė tave.
12 Argi Dievo nėra dangaus aukštybėje? Žiūrėk, kaip aukštai yra žvaigždės.
13 Tu sakai: ‘Ką Dievas žino? Ar Jis gali teisti pro tamsius debesis?
14 Tamsūs debesys dengia Jį, Jis nieko nemato vaikščiodamas dangaus skliautu’.
15 Ar vis dar laikaisi seno kelio, kuriuo piktadariai vaikščiojo?
16 Todėl jie nelaiku žuvo, jų pamatą nunešė tvanas.
17 Jie sakė Dievui: ‘Atsitrauk nuo mūsų’. Ką Visagalis padarys jiems?
18 Jis pripildė jų namus gėrybių, tačiau nedorėlių patarimas yra toli nuo manęs.
19 Teisusis mato tai ir džiaugiasi, nekaltieji tyčiojasi iš jų:
20 ‘Mūsų turtai nepražuvo, o tai, ką jie turėjo, suėdė ugnis’.
21 Susitaikyk su Juo ir nusiramink; tuomet ateis tau gerovė.
22 Priimk Jo pamokymus ir įsidėk Jo žodžius į širdį.
23 Jei grįši prie Visagalio, būsi sutvirtintas ir pašalinsi nedorybę iš savo palapinių,
24 tada krausi auksą kaip dulkes, Ofyro auksą kaip upelių akmenis.
25 Visagalis bus tau apsauga ir tu turėsi gausybę sidabro.
26 Tada gėrėsies Visagaliu ir pakelsi savo akis į Dievą.
27 Kai tu melsi Jį, Jis tave išklausys, ir tu ištesėsi savo įžadus.
28 Tu nuspręsi, ir bus tau, šviesa švies tau kelyje.
29 Kai žmogus pažemintas, tu sakysi: ‘Yra išaukštinimas’, ir Jis išgelbės nuolankų žmogų.
30 Jis išgelbės ir kaltą; jis bus išgelbėtas dėl tavo rankų švarumo".