1 Roept de Wijsheid niet, en verheft niet de Verstandigheid Haar stem?

2 Op de spits der hoge plaatsen, aan den weg, ter plaatse, waar paden zijn, staat Zij;

3 Aan de zijde der poorten, voor aan de stad, aan den ingang der deuren roept Zij overluid:

4 Tot u, o mannen! roep Ik, en Mijn stem is tot de mensenkinderen.

5 Gij slechten! verstaat kloekzinnigheid, en gij zotten! verstaat met het hart.

6 Hoort, want ik zal vorstelijke dingen spreken, en de opening Mijner lippen zal enkel billijkheid zijn.

7 Want Mijn gehemelte zal de waarheid bedachtelijk uitspreken, en de goddeloosheid is Mijn lippen een gruwel.

8 Al de redenen Mijns monds zijn in gerechtigheid; er is niets verdraaids, noch verkeerds in.

9 Zij zijn alle recht voor dengene, die verstandig is, en rechtmatig voor degenen, die wetenschap vinden.

10 Neemt Mijn tucht aan, en niet zilver, en wetenschap, meer dan het uitgelezen uitgegraven goud.

11 Want wijsheid is beter dan robijnen, en al wat men begeren mag, is met haar niet te vergelijken.

12 Ik, Wijsheid, woon bij de kloekzinnigheid, en vinde de kennis van alle bedachtzaamheid.

13 De vreze des HEEREN is, te haten het kwade, de hovaardigheid, en den hoogmoed, en den kwaden weg; Ik haat ook den mond der verkeerdheden.

14 Raad en het wezen zijn Mijne; Ik ben het Verstand, Mijne is de Sterkte.

15 Door Mij regeren de koningen, en de vorsten stellen gerechtigheid.

16 Door Mij heersen de heersers, en de prinsen, al de rechters der aarde.

17 Ik heb lief, die Mij liefhebben; en die Mij vroeg zoeken, zullen Mij vinden.

18 Rijkdom en eer is bij Mij, duurachtig goed en gerechtigheid.

19 Mijn vrucht is beter dan uitgegraven goud, en dan dicht goud; en Mijn inkomen dan uitgelezen zilver.

20 Ik doe wandelen op den weg der gerechtigheid, in het midden van de paden des rechts;

21 Opdat Ik Mijn liefhebbers doe beerven dat bestendig is, en Ik zal hun schatkameren vervullen.

22 De HEERE bezat Mij in het beginsel Zijns wegs, voor Zijn werken, van toen aan.

23 Ik ben van eeuwigheid af gezalfd geweest; van den aanvang, van de oudheden der aarde aan.

24 Ik was geboren, als de afgronden nog niet waren, als nog geen fonteinen waren, zwaar van water;

25 Aleer de bergen ingevest waren, voor de heuvelen was Ik geboren.

26 Hij had de aarde nog niet gemaakt, noch de velden, noch de aanvang van de stofjes der wereld.

27 Toen Hij de hemelen bereidde, was Ik daar; toen Hij een cirkel over het vlakke des afgronds beschreef;

28 Toen Hij de opperwolken van boven vestigde; toen Hij de fonteinen des afgronds vastmaakte;

29 Toen Hij der zee haar perk zette, opdat de wateren Zijn bevel niet zouden overtreden; toen Hij de grondvesten der aarde stelde;

30 Toen was Ik een voedsterling bij Hem, en Ik was dagelijks Zijn vermakingen, te aller tijd voor Zijn aangezicht spelende;

31 Spelende in de wereld Zijns aardrijks, en Mijn vermakingen zijn met de mensenkinderen.

32 Nu dan, kinderen! hoort naar Mij; want welgelukzalig zijn zij, die Mijn wegen bewaren.

33 Hoort de tucht, en wordt wijs, en verwerpt die niet.

34 Welgelukzalig is de mens, die naar Mij hoort, dagelijks wakende aan Mijn poorten, waarnemende de posten Mijner deuren.

35 Want die Mij vindt, vindt het leven, en trekt een welgevallen van den HEERE.

36 Maar die tegen Mij zondigt, doet zijn ziel geweld aan; allen, die Mij haten, hebben den dood lief.

1 Argi išmintis nešaukia ir supratimas nekelia savo balso?

2 Aukštumose, prie kelių ir prie takų ji stovi.

3 Prie miesto vartų, prie įėjimo į miestą, prie durų šaukia:

4 "Žmonės, į jus aš kreipiuosi, jums šaukiu, žmonių sūnūs.

5 Jūs neišmanėliai, mokykitės išminties; jūs kvailiai, įgykite supratingą širdį.

6 Klausykite, nes aš kalbėsiu apie didingus dalykus, mano lūpos skelbs teisumą.

7 Mano burna kalbės tiesą, ir nedorybė yra pasibjaurėjimas mano lūpoms.

8 Visi mano žodžiai yra teisingi, juose nėra klastos ir iškraipymo.

9 Jie yra aiškūs išmanantiems ir teisingi suprantantiems.

10 Priimkite mano pamokymą, o ne sidabrą; pažinimą, o ne gryną auksą.

11 Išmintis yra brangesnė už deimantus, su ja nesulyginama visa, ko galima trokšti.

12 Aš, išmintis, gyvenu su protingumu, atrandu pažinimą bei nuovokumą.

13 Viešpaties baimė­nekęsti pikto. Išdidumo, puikybės, piktų kelių ir klastingos burnos aš neapkenčiu.

14 Manyje patarimas ir sveikas protas, aš turiu supratimą ir jėgą.

15 Manimi karaliai karaliauja ir kunigaikščiai leidžia įstatymus.

16 Manimi kunigaikščiai, kilmingieji ir teisėjai valdo kraštą.

17 Aš myliu tuos, kurie mane myli. Kas anksti manęs ieško, suras mane.

18 Aš turiu turtus ir garbę, išliekančius turtus ir teisumą.

19 Mano vaisius yra brangesnis už gryną auksą, ir pelno iš manęs daugiau negu iš rinktinio sidabro.

20 Aš vedu teisumo keliu, viduriu teisingumo tako,

21 kad mane mylintiems duočiau paveldėti turtus ir pripildyčiau jų sandėlius.

22 Viešpats turėjo mane savo kelio pradžioje, prieš visus savo darbus.

23 Nuo amžių aš įtvirtinta, nuo pradžios, prieš pasaulio sutvėrimą.

24 Aš buvau pagimdyta, kai dar netryško vandens šaltiniai, nebuvo gelmių.

25 Pirma kalnų ir kalvų iškilimo aš buvau pagimdyta,

26 kai Jis dar nebuvo padaręs žemės, jos laukų ir pirmųjų žemės dulkių.

27 Kai Jis paruošė dangus, aš ten buvau. Kai Jis nubrėžė ribą virš gelmių,

28 įtvirtino debesis viršuje ir sustiprino gelmių šaltinius,

29 davė jūrai nurodymą, kad vandenys neperžengtų Jo įsakymo, ir dėjo žemės pamatus,

30 aš buvau šalia Jo kaip įgudęs menininkas, gėrėjausi kas dieną ir džiūgavau Jo akivaizdoje.

31 Džiaugiausi Jo apgyvendintame pasaulyje ir grožėjausi žmonių vaikais.

32 Dabar, vaikai, klausykite manęs. Palaiminti, kurie eina mano keliais.

33 Klausykite pamokymų ir būkite išmintingi, neatmeskite jų.

34 Palaimintas žmogus, kuris klauso manęs, kasdien budi prie mano vartų ir laukia prie mano durų.

35 Kas randa mane, randa gyvenimą ir įgis Viešpaties palankumą.

36 Kas nusideda prieš mane, tas kenkia pats sau. Kas manęs nekenčia, myli mirtį".