Lucas 20 - Bíblia Online

En het geschiedde in een van die dagen, als Hij in den tempel het volk leerde, en het Evangelie verkondigde, dat de overpriesters, en Schriftgeleerden, met de ouderlingen daarover kwamen, 
En spraken tot Hem zeggende: Zeg ons, door wat macht Gij deze dingen doet; of wie Hij is, Die U deze macht heeft gegeven? 
En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Ik zal u ook een woord vragen, en zegt Mij: 
De doop van Johannes, was die uit den Hemel, of uit de mensen? 
En zij overleiden onder zich, zeggende: Indien wij zeggen: Uit den Hemel; zo zal Hij zeggen: Waarom hebt gij dan hem niet geloofd? 
En indien wij zeggen: Uit de mensen; zo zal ons al het volk stenigen; want zij houden voor zeker, dat Johannes een profeet was. 
En zij antwoordden, dat zij niet wisten, vanwaar die was. 
En Jezus zeide tot hen: Zo zeg Ik u ook niet, door wat macht Ik deze dingen doe. 
En Hij begon tot het volk deze gelijkenis te zeggen: Een zeker mens plantte een wijngaard, en hij verhuurde dien aan landlieden, en trok een langen tijd buitenslands. 
En als het de tijd was, zond hij tot de landlieden een dienstknecht, opdat zij hem van de vrucht des wijngaards geven zouden; maar de landlieden sloegen denzelven, en zonden hem ledig heen. 
En wederom zond hij nog een anderen dienstknecht; maar ook dien geslagen en smadelijk behandeld hebbende, zonden zij hem ledig heen. 
En wederom zond hij nog een derden; maar zij verwondden ook dezen, en wierpen hem uit. 
En de heer des wijngaards zeide: Wat zal ik doen? Ik zal mijn geliefden zoon zenden; mogelijk dezen ziende, zullen zij hem ontzien. 
Maar als de landlieden hem zagen, overleiden zij onder elkander, en zeiden: Deze is de erfgenaam; komt, laat ons hem doden, opdat de erfenis onze worde. 
En als zij hem buiten den wijngaard uitgeworpen hadden, doodden zij hem. Wat zal dan de heer des wijngaards hun doen? 
Hij zal komen en deze landlieden verderven, en zal den wijngaard aan anderen geven. En als zij dat hoorden, zeiden zij: Dat zij verre! 
Maar Hij zag hen aan, en zeide: Wat is dan dit, hetwelk geschreven staat: De steen, dien de bouwlieden verworpen hebben, deze is tot een hoofd des hoeks geworden? 
Een iegelijk, die op dien steen valt, zal verpletterd worden, en op wien hij valt, dien zal hij vermorzelen. 
En de overpriesteren en de Schriftgeleerden zochten te dierzelver ure de handen aan Hem te slaan; maar zij vreesden het volk; want zij verstonden, dat Hij deze gelijkenis tegen hen gesproken had. 
En zij namen Hem waar, en zonden verspieders uit, die zichzelven veinsden rechtvaardig te zijn; opdat zij Hem in Zijn rede vangen mochten, om Hem aan de heerschappij en de macht des stadhouders over te leveren. 
En zij vraagden Hem, zeggende: Meester, wij weten, dat Gij recht spreekt en leert, en den persoon niet aanneemt, maar den weg Gods leert in der waarheid. 
Is het ons geoorloofd den keizer schatting te geven, of niet? 
En Hij, hun arglistigheid bemerkende, zeide tot hen: Wat verzoekt gij Mij? 
Toont Mij een penning; wiens beeld en opschrift heeft hij? En zij, antwoordende, zeiden: Des keizers. 
En Hij zeide tot hen: Geeft dan den keizer, dat des keizers is, en Gode, dat Gods is. 
En zij konden Hem in Zijn woord niet vatten voor het volk; en zich verwonderende over Zijn antwoord, zwegen zij stil. 
En tot Hem kwamen sommigen der Sadduceen, welke tegensprekende zeggen, dat er geen opstanding is, en vraagden Hem. 
Zeggende: Meester! Mozes heeft ons geschreven: Zo iemands broeder sterft, die een vrouw heeft, en hij sterft zonder kinderen, dat zijn broeder de vrouw nemen zal, en zijn broeder zaad verwekken. 
Er waren nu zeven broeders; en de eerste nam een vrouw, en hij stierf zonder kinderen. 
En de tweede nam die vrouw, en ook deze stierf zonder kinderen. 
En de derde nam dezelve vrouw; en desgelijks ook de zeven, en hebben geen kinderen nagelaten, en zijn gestorven. 
En ten laatste na allen stierf ook de vrouw. 
In de opstanding dan, wiens vrouw van dezen zal zij zijn? Want die zeven hebben dezelve tot een vrouw gehad. 
En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: De kinderen dezer eeuw trouwen, en worden ten huwelijk uitgegeven; 
Maar die waardig zullen geacht zijn die eeuw te verwerven en de opstanding uit de doden, zullen noch trouwen, noch ten huwelijk uitgegeven worden; 
Want zij kunnen niet meer sterven, want zij zijn den engelen gelijk; en zij zijn kinderen Gods, dewijl zij kinderen der opstanding zijn. 
En dat de doden opgewekt zullen worden, heeft ook Mozes aangewezen bij het doornenbos, als hij den Heere noemt den God Abrahams, en den God Izaks, en den God Jakobs. 
God nu is niet een God der doden, maar der levenden; want zij leven Hem allen. 
En sommigen der Schriftgeleerden, antwoordende, zeiden: Meester! Gij hebt wel gezegd. 
En zij durfden Hem niet meer iets vragen. 
En Hij zeide tot hen: Hoe zeggen zij, dat de Christus Davids Zoon is? 
En David zelf zegt in het boek der psalmen: De Heere heeft gezegd tot mijn Heere: Zit aan Mijn rechter hand, 
Totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten. 
David dan noemt Hem zijn Heere; en hoe is Hij zijn Zoon? 
En daar al het volk het hoorde, zeide Hij tot Zijn discipelen: 
Wacht u van de Schriftgeleerden, die daar willen wandelen in lange klederen, en beminnen de groetingen op de markten, en de voorgestoelten in de synagogen, en de vooraanzittingen in de maaltijden; 
Die der weduwen huizen opeten, en onder een schijn lange gebeden doen; dezen zullen zwaarder oordeel ontvangen. 

В один из тех дней, когда Он учил народ в храме и благовествовал, приступили первосвященники и книжники со старейшинами, 
и сказали Ему: скажи нам, какою властью Ты это делаешь, или кто дал Тебе власть сию? 
Он сказал им в ответ: спрошу и Я вас об одном, и скажите Мне: 
крещение Иоанново с небес было, или от человеков? 
Они же, рассуждая между собою, говорили: если скажем: с небес, то скажет: почему же вы не поверили ему? 
а если скажем: от человеков, то весь народ побьет нас камнями, ибо он уверен, что Иоанн есть пророк. 
И отвечали: не знаем откуда. 
Иисус сказал им: и Я не скажу вам, какою властью это делаю. 
И начал Он говорить к народу притчу сию: один человек насадил виноградник и отдал его виноградарям, и отлучился на долгое время; 
и в свое время послал к виноградарям раба, чтобы они дали ему плодов из виноградника; но виноградари, прибив его, отослали ни с чем. 
Еще послал другого раба; но они и этого, прибив и обругав, отослали ни с чем. 
И еще послал третьего; но они и того, изранив, выгнали. 
Тогда сказал господин виноградника: что мне делать? Пошлю сына моего возлюбленного; может быть, увидев его, постыдятся. 
Но виноградари, увидев его, рассуждали между собою, говоря: это наследник; пойдем, убьем его, и наследство его будет наше. 
И, выведя его вон из виноградника, убили. Что же сделает с ними господин виноградника? 
Придет и погубит виноградарей тех, и отдаст виноградник другим. Слышавшие же это сказали: да не будет! 
Но Он, взглянув на них, сказал: что значит сие написанное: камень, который отвергли строители, тот самый сделался главою угла? 
Всякий, кто упадет на тот камень, разобьется, а на кого он упадет, того раздавит. 
И искали в это время первосвященники и книжники, чтобы наложить на Него руки, но побоялись народа, ибо поняли, что о них сказал Он эту притчу. 
И, наблюдая за Ним, подослали лукавых людей, которые, притворившись благочестивыми, уловили бы Его в каком–либо слове, чтобы предать Его начальству и власти правителя. 
И они спросили Его: Учитель! мы знаем, что Ты правдиво говоришь и учишь и не смотришь на лице, но истинно пути Божию учишь; 
позволительно ли нам давать подать кесарю, или нет? 
Он же, уразумев лукавство их, сказал им: что вы Меня искушаете? 
Покажите Мне динарий: чье на нем изображение и надпись? Они отвечали: кесаревы. 
Он сказал им: итак, отдавайте кесарево кесарю, а Божие Богу. 
И не могли уловить Его в слове перед народом, и, удивившись ответу Его, замолчали. 
Тогда пришли некоторые из саддукеев, отвергающих воскресение, и спросили Его: 
Учитель! Моисей написал нам, что если у кого умрет брат, имевший жену, и умрет бездетным, то брат его должен взять его жену и восставить семя брату своему. 
Было семь братьев, первый, взяв жену, умер бездетным; 
взял ту жену второй, и тот умер бездетным; 
взял ее третий; также и все семеро, и умерли, не оставив детей; 
после всех умерла и жена; 
итак, в воскресение которого из них будет она женою, ибо семеро имели ее женою? 
Иисус сказал им в ответ: чада века сего женятся и выходят замуж; 
а сподобившиеся достигнуть того века и воскресения из мертвых ни женятся, ни замуж не выходят, 
и умереть уже не могут, ибо они равны Ангелам и суть сыны Божии, будучи сынами воскресения. 
А что мертвые воскреснут, и Моисей показал при купине, когда назвал Господа Богом Авраама и Богом Исаака и Богом Иакова. 
Бог же не есть [Бог] мертвых, но живых, ибо у Него все живы. 
На это некоторые из книжников сказали: Учитель! Ты хорошо сказал. 
И уже не смели спрашивать Его ни о чем. Он же сказал им: 
как говорят, что Христос есть Сын Давидов, 
а сам Давид говорит в книге псалмов: сказал Господь Господу моему: седи одесную Меня, 
доколе положу врагов Твоих в подножие ног Твоих? 
Итак, Давид Господом называет Его; как же Он Сын ему? 
И когда слушал весь народ, Он сказал ученикам Своим: 
остерегайтесь книжников, которые любят ходить в длинных одеждах и любят приветствия в народных собраниях, председания в синагогах и предвозлежания на пиршествах, 
которые поедают домы вдов и лицемерно долго молятся; они примут тем большее осуждение. 

Lucas 21

Veja também

Como viver o Natal à luz dos ensinamentos de Jesus?

O que a Bíblia diz sobre o perdão? 7 versículos para refletir