2 Samuel 22 - Bíblia Online

Und David redete zu Jahwe die Worte dieses Liedes an dem Tage, da Jahwe ihn aus der Hand aller seiner Feinde und aus der Hand Sauls errettet hatte; und er sprach: Vergl. [Ps 18] 
Jahwe ist mein Fels W. mir mein Fels und meine Burg und mein Erretter. 
Gott ist mein Fels, W. Gott meines Felsens auf ihn werde ich trauen, mein Schild und das Horn meines Heils, meine hohe Feste und meine Zuflucht. Mein Retter, von Gewalttat wirst du mich retten! 
Ich werde Jahwe anrufen, der zu loben ist, und ich werde gerettet werden von meinen Feinden. 
Denn mich umfingen die Wogen des Todes, die Ströme Eig. Wildbäche Belials erschreckten mich; 
die Bande des Scheols umringten mich, es ereilten mich die Fallstricke des Todes. 
In meiner Bedrängnis rief ich zu Jahwe, und ich rief zu meinem Gott; und er hörte aus seinem Tempel Eig. Palast meine Stimme, und mein Schrei kam in seine Ohren. 
Da wankte und bebte die Erde; die Grundfesten des Himmels zitterten und wankten, weil er entbrannt war. 
Rauch stieg auf von seiner Nase, und Feuer fraß aus seinem Munde; glühende Kohlen brannten aus ihm. 
Und er neigte die Himmel und fuhr hernieder, und Dunkel war unter seinen Füßen. 
Und er fuhr auf einem Cherub und flog daher, und er erschien auf den Fittichen des Windes. 
Und Finsternis machte er rings um sich her zum Gezelt, Sammlung der Wasser, dichtes Himmelsgewölk. 
Aus dem Glanze vor ihm brannten feurige Kohlen. 
Es donnerte Jahwe vom Himmel her, und der Höchste ließ seine Stimme erschallen. 
Und er schoß Pfeile und zerstreute sie, dh. die Feinde seinen Blitz, und verwirrte sie. dh. die Feinde 
Da wurden gesehen die Betten des Meeres, aufgedeckt die Grundfesten des Erdkreises durch das Schelten Jahwes, vor dem Schnauben des Hauches seiner Nase. 
Er streckte seine Hand aus von der Höhe, er nahm mich, er zog mich aus großen Wassern; 
Er errettete mich von meinem starken Feinde, von meinen Hassern; denn sie waren mächtiger als ich. 
Sie ereilten mich am Tage meines Unglücks, aber Jahwe ward mir zur Stütze. 
Und er führte mich heraus ins Weite, er befreite mich, weil er Lust an mir hatte. 
Jahwe vergalt mir nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände erstattete er mir. 
Denn ich habe bewahrt die Wege Jahwes, und bin von meinem Gott nicht frevelhaft abgewichen. 
Denn alle seine Rechte waren vor mir, und seine Satzungen, ich bin nicht davon gewichen; 
Und ich war vollkommen O. redlich, untadelig, lauter; so auch [V. 26.31.33] gegen ihn und hütete mich vor meiner Ungerechtigkeit. 
Und Jahwe erstattete mir nach meiner Gerechtigkeit, nach meiner Reinheit vor seinen Augen. 
Gegen den Gütigen erzeigst du dich gütig, gegen den vollkommenen Mann erzeigst du dich vollkommen; 
gegen den Reinen erzeigst du dich rein, und gegen den Verkehrten erzeigst du dich entgegenstreitend. Eig. verdreht 
Und du wirst retten das elende Volk; aber deine Augen sind wider die Hoffärtigen, Eig. Hohen, Stolzen die du erniedrigen wirst. 
Denn du bist meine Leuchte, Jahwe; und Jahwe erhellt meine Finsternis. 
Denn mit dir werde ich gegen eine Schar anrennen, mit meinem Gott werde ich eine Mauer überspringen. 
Gott, El sein Weg ist vollkommen; Jahwes Wort ist geläutert; ein Schild ist er allen, die auf ihn trauen. 
Denn wer ist Gott, El außer Jahwe, und wer ein Fels, außer unserem Gott? 
Gott El ist meine starke Feste, und er lenkt Wahrsch. ist nach [Ps 18,32] zu l.: er macht vollkommen meinen Weg. 
Er macht meine Füße denen der Hindinnen gleich, und stellt mich hin auf meine Höhen. 
Er lehrt meine Hände den Streit, und meine Arme spannen den ehernen Bogen. 
Und du gabst mir den Schild deines Heils, und deine Herablassung machte mich groß. 
Du machtest Raum meinen Schritten unter mir, und meine Knöchel haben nicht gewankt. 
Meinen Feinden jagte ich nach und vertilgte sie; und ich kehrte nicht um, bis sie aufgerieben waren. 
Und ich rieb sie auf und zerschmetterte sie; und sie standen nicht wieder auf, und sie fielen unter meine Füße. 
Und du umgürtetest mich mit Kraft zum Streit, beugtest unter mich, die wider mich aufstanden. 
Und du gabst mir den Rücken meiner Feinde; meine Hasser, ich vernichtete sie. 
Sie blickten umher, und kein Retter war da zu Jahwe, und er antwortete ihnen nicht. 
Und ich zermalmte sie wie Staub der Erde; wie Straßenkot zertrat, zerstampfte ich sie. 
Und du errettetest mich aus den Streitigkeiten meines Volkes; du bewahrtest mich auf zum Haupte der Nationen; ein Volk, das ich nicht kannte, dient mir. O. diente mir 
Die Söhne der Fremde unterwarfen sich mir mit Schmeichelei; Eig. heuchelten mir dh. Gehorsam beim Hören des Ohres gehorchten sie mir. 
Die Söhne der Fremde sanken hin und zitterten hervor aus ihren Schlössern. 
Jahwe lebt, und gepriesen sei mein Fels! Und erhoben werde der Gott, der Fels W. des Felsens meines Heils! 
Der Gott, El der mir Rache gab und die Völker unter mich niederwarf; 
und der mich herausführte aus der Mitte meiner Feinde. Ja, du erhöhtest mich über die, welche wider mich aufstanden, von dem Manne der Gewalttat befreitest du mich. 
Darum, Jahwe, will ich dich preisen unter den Nationen und Psalmen singen Eig. und singspielen deinem Namen, 
Dich, der groß macht die Rettungen seines Königs, und Güte erweist seinem Gesalbten, David und seinem Samen ewiglich. 

Kaj David eldiris antaŭ la Eternulo la vortojn de la sekvanta kanto, kiam la Eternulo lin savis el la manoj de ĉiuj liaj malamikoj kaj el la mano de Saul. 
Li diris: La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortikaĵo, kaj mia Savanto. 
Dion, mian Rokon, mi fidas; Mia ŝildo, kaj la korno de mia savo, mia fortigo, kaj mia rifuĝejo; Mia Savanto, kiu helpas min kontraŭ maljusteco. 
Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi saviĝas de miaj malamikoj. 
Ĉar ĉirkaŭis min la ondoj de la morto, Torentoj pereigaj min teruris; 
La ŝnuroj de Ŝeol min ĉirkaŭis; La retoj de la morto min atingis. 
En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi vokis; Kaj el Sia templo Li aŭdis mian voĉon, Kaj mia krio atingis Liajn orelojn. 
Ektremis kaj ekskuiĝis la tero, La fundamentoj de la ĉielo ekmoviĝis Kaj ekŝanceliĝis, ĉar Li koleris. 
Leviĝis fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia buŝo; Karboj ekflamis de ĝi. 
Li klinis la ĉielon kaj iris malsupren, Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj. 
Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li portiĝis sur la flugiloj de la vento. 
Li ĉirkaŭigis Sin per mallumo kiel per tendo, Per densaj nuboj, plenaj de akvo. 
De la brilo antaŭ Li Ekbrulis karboj per fajro. 
El la ĉielo ektondris la Eternulo, Kaj la Plejaltulo aŭdigis Sian voĉon. 
Li ĵetis sagojn, kaj dispelis ilin; fulmon, kaj konfuzis ilin. 
Kaj malkovriĝis la kuŝujoj de la maro, Nudiĝis la fundamentoj de la universo, De la minaca voĉo de la Eternulo, De la kolera spirado de Lia nazo. 
Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj; 
Li savas min de mia potenca malamiko, De miaj malamantoj, ĉar ili estas pli fortaj ol mi. 
Ili atingis min en la tago de mia malfeliĉo; Sed la Eternulo fariĝis mia subteno. 
Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, ĉar Li estas favora al mi. 
La Eternulo rekompencas min laŭ mia justeco; Laŭ la pureco de miaj manoj Li repagas al mi. 
Ĉar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon antaŭ mia Dio. 
Ĉar ĉiuj Liaj leĝoj estis antaŭ mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi. 
Mi estis senkulpa antaŭ Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku. 
Kaj la Eternulo rekompencis min laŭ mia justeco, Laŭ mia pureco antaŭ Liaj okuloj. 
Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia; 
Kun purulo Vi agas laŭ lia pureco, Kaj kun maliculo laŭ lia maliceco. 
Popolon humilan Vi helpas; Kaj per Viaj okuloj Vi malaltigas la fierulojn. 
Ĉar Vi estas mia lumilo, ho Eternulo; La Eternulo lumigas mian mallumon. 
Ĉar kun Vi mi forkurigas militistaron; Kun mia Dio mi transsaltas muron. 
La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas ŝildo por ĉiuj, kiuj Lin fidas. 
Ĉar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio? 
Dio fortikigas min per forto; Kaj Li perfektigas mian vojon. 
Li similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj altaĵoj. 
Li instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn streĉi kupran pafarkon. 
Vi donis al mi la ŝildon de Via savo; Kaj Via favoro min grandigas. 
Vi larĝigas mian paŝon sub mi, Por ke ne ŝanceliĝu miaj piedoj. 
Mi persekutas miajn malamikojn, kaj ekstermas ilin; Kaj mi ne revenas, ĝis mi ilin pereigas. 
Mi pereigas kaj frakasas ilin, ke ili ne povas plu leviĝi; Ili falas sub miajn piedojn. 
Vi ĉirkaŭzonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi ĵetas sub min. 
Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas. 
Ili rigardas ĉirkaŭen, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili. 
Mi disfrotas ilin simile al polvo de la tero; Kiel stratan koton mi ilin disbatas kaj dispremas. 
Vi savas min de la ribeloj de mia popolo; Vi gardas min, ke mi estu ĉefo super la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min. 
Aligentuloj respektegas min; Ili obeas min per atentaj oreloj. 
Aligentuloj senfortiĝas, Kaj kuras terurite el siaj fortikaĵoj. 
Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Alte glorata estu mia Dio, la Roko de mia savo: 
Tiu Dio, kiu donas al mi venĝon Kaj submetas al mi popolojn; 
Kiu forkondukas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo. 
Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas. 
Li donas grandan helpon al Sia reĝo, Kaj faras favoraĵon al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne. 

2 Samuel 23

Veja também

A História do Apóstolo Paulo

A importância da Anunciação: Lições de Maria e do Anjo Gabriel