Lucas 24 - Bíblia Online

An dem ersten Wochentage aber, ganz in der Frühe, kamen sie zu der Gruft und brachten die Spezereien, die sie bereitet hatten. 
Sie fanden aber den Stein von der Gruft weggewälzt; 
und als sie hineingingen, fanden sie den Leib des Herrn Jesus nicht. 
Und es geschah, als sie darüber in Verlegenheit waren, siehe, da standen zwei Männer in strahlenden Kleidern bei ihnen. 
Als sie aber von Furcht erfüllt wurden und das Angesicht zur Erde neigten, sprachen sie zu ihnen: Was suchet ihr den Lebendigen unter den Toten? 
Er ist nicht hier, sondern ist auferstanden. Gedenket daran, wie er zu euch geredet hat, als er noch in Galiläa war, indem er sagte: 
Der Sohn des Menschen muß in die Hände sündiger Menschen überliefert und gekreuzigt werden und am dritten Tage auferstehen. 
Und sie gedachten an seine Worte; 
und sie kehrten von der Gruft zurück und verkündigten dies alles den Elfen und den übrigen allen. 
Es waren aber die Maria Magdalene di. von Magdala und Johanna und Maria, des Jakobus Mutter, und die übrigen mit ihnen, welche dies zu den Aposteln sagten. 
Und ihre Reden schienen vor ihnen wie ein Märchen, und sie glaubten ihnen nicht. 
Petrus aber stand auf und lief zu der Gruft; und sich hineinbückend, sieht er die leinenen Tücher allein liegen, und er ging weg nach Hause und verwunderte sich über das, was geschehen war. 
Und siehe, zwei von ihnen gingen an selbigem Tage nach einem Dorfe, mit Namen Emmaus, sechzig Stadien etwa zweieinhalb Wegstunden von Jerusalem entfernt. 
Und sie unterhielten sich miteinander über alles dieses, was sich zugetragen hatte. 
Und es geschah, indem sie sich unterhielten und miteinander überlegten, O. verhandelten daß Jesus selbst nahte und mit ihnen ging; 
aber ihre Augen wurden gehalten, damit sie ihn nicht erkennten. O. so daß sie ihn nicht erkannten 
Er sprach aber zu ihnen: Was sind das für Reden, die ihr wandelnd miteinander wechselt, und seid niedergeschlagen? 
Einer aber, mit Namen Kleopas, antwortete und sprach zu ihm: Bist du der einzige, der in Jerusalem weilt O. sich als Fremdling aufhält und nicht weiß, W. Du allein weilst in Jerusalem und weißt nicht was in ihr geschehen ist in diesen Tagen? 
Und er sprach zu ihnen: Was denn? Sie aber sprachen zu ihm: Das von Jesus, dem Nazaräer, der ein Prophet war, mächtig im Werk und Wort vor Gott und dem ganzen Volke; 
und wie ihn die Hohenpriester und unsere Obersten überlieferten, um zum Tode verurteilt zu werden, und ihn kreuzigten. 
Wir aber hofften, daß er der sei, der Israel erlösen solle. Doch auch bei alledem ist es heute der dritte Tag, Und. üb.: bei alledem bringt er [Jesus] nun den dritten Tag zu seitdem dies geschehen ist. 
Aber auch etliche Weiber von uns haben uns außer uns gebracht, die am frühen Morgen bei der Gruft gewesen sind, 
und, als sie seinen Leib nicht fanden, kamen und sagten, daß sie auch ein Gesicht von Engeln gesehen hätten, welche sagen, daß er lebe. 
Und etliche von denen, die mit uns sind, gingen zu der Gruft und fanden es so, wie auch die Weiber gesagt hatten; ihn aber sahen sie nicht. 
Und er sprach zu ihnen: O ihr Unverständigen und trägen Herzens, zu glauben an alles, was die Propheten geredet haben! 
Mußte nicht der Christus dies leiden und in seine Herrlichkeit eingehen? 
Und von Moses und von allen Propheten anfangend, erklärte er ihnen in allen Schriften das, was ihn betraf. 
Und sie nahten dem Dorfe, wohin sie gingen; und er stellte sich, als wolle er weitergehen. 
Und sie nötigten ihn und sagten: Bleibe bei uns, denn es ist gegen Abend, und der Tag hat sich schon geneigt. Und er ging hinein, um bei ihnen zu bleiben. 
Und es geschah, als er mit ihnen zu Tische lag, nahm er das Brot und segnete es; O. lobpries und dankte und als er es gebrochen hatte, reichte er es ihnen. 
Ihre Augen aber wurden aufgetan, und sie erkannten ihn; und er wurde ihnen unsichtbar. O. er verschwand vor ihnen 
Und sie sprachen zueinander: Brannte nicht unser Herz in uns, als er auf dem Wege zu uns redete, und als er uns die Schriften öffnete? 
Und sie standen zur selbigen Stunde auf und kehrten nach Jerusalem zurück. Und sie fanden die Elfe und die mit ihnen waren versammelt, 
welche sagten: Der Herr ist wirklich auferweckt worden und dem Simon erschienen. 
Und sie erzählten, was auf dem Wege geschehen war, und wie er von ihnen erkannt worden war an dem Brechen des Brotes. 
Während sie aber dieses redeten, stand er selbst in ihrer Mitte und spricht zu ihnen: Friede euch! 
Sie aber erschraken und wurden von Furcht erfüllt und meinten, sie sähen einen Geist. 
Und er sprach zu ihnen: Was seid ihr bestürzt, und warum steigen Gedanken auf in euren Herzen? 
Sehet meine Hände und meine Füße, daß ich es selbst bin; betastet mich und sehet, denn ein Geist hat nicht Fleisch und Bein, wie ihr sehet, daß ich habe. 
Und als er dies gesagt hatte, zeigte er ihnen die Hände und die Füße. 
Als sie aber noch nicht glaubten vor Freude und sich verwunderten, sprach er zu ihnen: Habt ihr hier etwas zu essen? 
Sie aber reichten ihm ein Stück gebratenen Fisch und von einer Honigscheibe; 
und er nahm und aß vor ihnen. 
Er sprach aber zu ihnen: Dies sind die Worte, die ich zu euch redete, als ich noch bei euch war, daß alles erfüllt werden muß, was über mich geschrieben steht in dem Gesetz Moses' und den Propheten und Psalmen. 
Dann öffnete er ihnen das Verständnis, um die Schriften zu verstehen, 
und sprach zu ihnen: Also steht geschrieben, und also mußte der Christus leiden und am dritten Tage auferstehen aus den Toten, 
und in seinem Namen Eig. auf Grund seines Namens Buße und Vergebung der Sünden gepredigt werden allen Nationen, anfangend von Jerusalem. 
Ihr aber seid Zeugen hiervon; 
und siehe, ich sende die Verheißung meines Vaters auf euch. Ihr aber, bleibet in der Stadt, bis ihr angetan werdet mit O. angezogen habt Kraft aus der Höhe. 
Er führte sie aber hinaus bis nach Bethanien und hob seine Hände auf und segnete sie. 
Und es geschah, indem er sie segnete, schied er von ihnen und wurde hinaufgetragen in den Himmel. 
Und sie warfen sich vor ihm nieder und kehrten nach Jerusalem zurück mit großer Freude; 
und sie waren allezeit im Tempel, Gott lobend und preisend. 

Kaj la unuan tagon de la semajno, ĉe frua tagiĝo, ili venis al la tombo, alportante la aromaĵojn, kiujn ili preparis. 
Kaj ili trovis la ŝtonon derulita for de la tombo. 
Kaj enirinte, ili ne trovis la korpon de la Sinjoro Jesuo. 
Kaj dum ili embarasiĝis pri tio, jen apud ili staris du viroj en brilaj vestoj; 
kaj dum ili timis kaj kliniĝis vizaĝaltere, tiuj demandis ilin:Kial vi serĉas la vivanton inter la mortintoj? 
Li ne estas ĉi tie, sed leviĝis; memoru, kiamaniere li parolis al vi, kiam li estis ankoraŭ en Galileo, 
dirante, ke la Filo de homo devas esti transdonita en la manojn de pekuloj kaj esti krucumita, kaj la trian tagon releviĝi. 
Kaj ili rememoris liajn vortojn; 
kaj reveninte de la tombo, ili rakontis ĉion tion al la dek unu kaj al ĉiuj ceteraj. 
Kaj ili estis Maria Magdalena, kaj Joana, kaj Maria, la patrino de Jakobo; kaj la ceteraj virinoj kun ili rakontis tion al la apostoloj. 
Kaj tiuj vortoj ŝajnis al ili kiel babilado, kaj ili ne kredis al la virinoj. 
Sed Petro leviĝis kaj kuris al la tombo, kaj kliniĝinte, vidis la tolaĵojn solajn, kaj li foriris, mirante en si pri tio, kio okazis. 
Kaj jen du el ili iris en tiu sama tago al vilaĝo nomata Emaus, kiu estas malproksime de Jerusalem sesdek stadiojn. 
Kaj ili interparolis inter si pri ĉio tio, kio okazis. 
Kaj dum ili interparolis kaj diskutis inter si, Jesuo mem alproksimiĝis kaj iris kun ili. 
Sed iliaj okuloj estis malhelpataj tiel, ke ili lin ne rekonis. 
Kaj li diris al ili:Kiaj vortoj estas tiuj, kiujn vi interŝanĝas, dum vi iras? Kaj ili haltis, kun malgaja mieno. 
Kaj unu el ili, nomata Kleopas, responde diris al li:Ĉu nur vi sola loĝas en Jerusalem, kaj ne scias tion, kio tie okazis en ĉi tiuj tagoj? 
Kaj li diris al ili:Kion? Kaj ili diris al li:Pri Jesuo, la Nazaretano, kiu estis profeto potenca age kaj parole antaŭ Dio kaj la tuta popolo; 
kaj kiel la ĉefpastroj kaj niaj regantoj transdonis lin por kondamno al morto, kaj lin krucumis. 
Sed ni esperis, ke li estas tiu, kiu elaĉetos Izraelon. Kaj plie, krom ĉio tio, hodiaŭ estas jam la tria tago, de kiam tio okazis. 
Ankaŭ mirigis nin iuj virinoj el inter ni, kiuj estis frumatene apud la tombo, 
kaj ne trovinte lian korpon, revenis, dirante, ke ili ankaŭ vidis vizion de anĝeloj, kiuj diris, ke li vivas. 
Kaj iuj el nia kunularo iris al la tombo, kaj trovis tiel, kiel diris la virinoj; sed lin ili ne vidis. 
Kaj li diris al ili:Ho malsaĝuloj kaj kore malviglaj por kredi ĉion, kion la profetoj antaŭparolis! 
Ĉu la Kristo ne devis suferi ĉion tion, kaj eniri en sian gloron? 
Kaj komencante de Moseo kaj de ĉiuj profetoj, li klarigis al ili el ĉiuj Skriboj la dirojn pri li mem. 
Kaj ili alproksimiĝis al la vilaĝo, kien ili iris, kaj li ŝajnigis al ili, kvazaŭ li pluen iros. 
Kaj ili retenis lin, dirante:Restu ĉe ni, ĉar estas preskaŭ vespere, kaj la tago jam malkreskas. Kaj li eniris, por resti ĉe ili. 
Kaj dum li sidis kun ili ĉe manĝo, li prenis panon, kaj ĝin benis kaj dispecigis kaj donis al ili. 
Kaj iliaj okuloj malfermiĝis, kaj ili rekonis lin, kaj li fariĝis nevidebla por ili. 
Kaj ili diris unu al alia:Ĉu nia koro ne brulis en ni, dum li parolis kun ni sur la vojo, dum li klarigis al ni la Skribojn? 
Kaj leviĝinte en tiu sama horo, ili reiris al Jerusalem, kaj trovis la dek unu kunvenintaj, kun siaj kunuloj, kaj dirantaj: 
La Sinjoro vere leviĝis, kaj aperis al Simon. 
Kaj ili rakontis tion, kio okazis sur la vojo, kaj kiamaniere li rekoniĝis al ili en la dispecigo de pano. 
Kaj dum ili priparolis tion, li mem staris meze de ili, kaj diris al ili:Paco al vi. 
Sed terurite kaj timigite, ili supozis, ke ili vidas spiriton. 
Kaj li diris al ili:Kial vi maltrankviliĝas? kaj kial diskutoj leviĝas en viaj koroj? 
Vidu miajn manojn kaj miajn piedojn, ke ĝi estas mi mem; palpu min kaj vidu; ĉar spirito ne havas karnon kaj ostojn, kiel vi vidas min havanta. 
Kaj tion dirinte, li montris al ili siajn manojn kaj siajn piedojn. 
Kaj dum ili ankoraŭ ne kredis pro ĝojo, kaj miris, li demandis ilin:Ĉu vi havas ian manĝaĵon ĉi tie? 
Kaj ili donis al li pecon de rostita fiŝo. 
Kaj li prenis, kaj manĝis antaŭ ili. 
Kaj li diris al ili:Jen estas miaj vortoj, kiujn mi parolis al vi, kiam mi ankoraŭ estis ĉe vi, ke devas plenumiĝi ĉio, kio estas skribita pri mi en la leĝo de Moseo kaj en la profetoj kaj en la psalmoj. 
Tiam li malfermis ilian menson, por ke ili komprenu la Skribojn; 
kaj li diris al ili:Tiel estas skribite, ke la Kristo devas suferi, kaj leviĝi el la mortintoj la trian tagon; 
kaj ke pento kaj pardonado de pekoj estu predikataj en lia nomo al ĉiuj nacioj, komencante ĉe Jerusalem. 
Vi estas atestantoj pri tio. 
Kaj jen mi elsendos sur vin la promeson de mia Patro; sed restu en la urbo, ĝis vi vestiĝos per potenco de supre. 
Kaj li elkondukis ilin ĝis apud Betania, kaj, levinte siajn manojn, li benis ilin. 
Kaj dum li benis ilin, li foriĝis de ili kaj estis suprenportita en la ĉielon. 
Kaj adorkliniĝinte al li, ili revenis al Jerusalem kun granda ĝojo; 
kaj estis konstante en la templo, glorante Dion. 

João 1

Veja também

A oração e o poder da fé inabalável

Como lidar com o medo, segundo a Bíblia: Encontre força e paz