1 Post la morto de Saul, kiam David revenis de la venkobato de Amalek, kaj David estis en Ciklag de du tagoj,
2 okazis, ke en la tria tago iu viro venis el la tendaro, de Saul, kaj liaj vestoj estis disŝiritaj kaj terpolvo estis sur lia kapo; kaj kiam li alvenis al David, li ĵetis sin sur la teron kaj adorkliniĝis.
3 Kaj David diris al li:De kie vi venas? Kaj tiu diris al li:El la tendaro de la Izraelidoj mi forsavis min.
4 Kaj David diris al li:Kiel estis la afero? diru al mi, mi petas. Kaj tiu diris, ke la popolo forkuris el la batalo, ke multaj falis el la popolo kaj mortis, kaj ke ankaŭ Saul kaj lia filo Jonatan mortis.
5 Kaj David diris al la junulo, kiu raportis al li:Kiamaniere vi eksciis, ke mortis Saul kaj lia filo Jonatan?
6 Kaj la junulo raportanta al li diris:Okaze mi venis sur la monton Gilboa, kaj jen mi vidis, ke Saul apogas sin sur sia glavo kaj la ĉaroj kaj rajdantoj atingas lin.
7 Kaj li ekrigardis malantaŭen, kaj ekvidis min kaj vokis min; kaj mi diris:Jen mi estas.
8 Kaj li diris al mi:Kiu vi estas? Kaj mi diris al li:Mi estas Amalekido.
9 Kaj li diris al mi:Stariĝu, mi petas, super mi, kaj mortigu min, ĉar kaptis min agonio; ĉar mia animo ĝis nun ankoraŭ estas en mi.
10 Tiam mi stariĝis super li kaj mortigis lin, ĉar mi sciis, ke li ne vivos post sia falo; kaj mi prenis la kronon, kiu estis sur lia kapo, kaj la brakornamon, kiu estis sur lia brako, kaj mi alportis ilin al mia sinjoro ĉi tien.
11 Tiam David kaptis siajn vestojn kaj disŝiris ilin, ankaŭ ĉiuj homoj, kiuj estis kun li.
12 Kaj ili funebris kaj ploris kaj fastis ĝis la vespero, pro Saul, kaj pro Jonatan, lia filo, kaj pro la popolo de la Eternulo, kaj pro la domo de Izrael, ke ili falis de glavo.
13 Kaj David diris al la junulo, kiu raportis al li:De kie vi estas? Kaj tiu respondis:Mi estas filo de fremdulo Amalekido.
14 Tiam David diris al li:Kiel vi ne timis etendi vian manon, por pereigi la sanktoleiton de la Eternulo?
15 Kaj David alvokis unu el la servantoj, kaj diris:Alproksimiĝu, kaj frapu lin. Kaj tiu frapis lin, kaj li mortis.
16 Kaj David diris al li:Via sango estu sur via kapo; ĉar via buŝo atestas kontraŭ vi per tio, ke vi diris:Mi mortigis la sanktoleiton de la Eternulo.
17 Kaj David eldiris la sekvantan funebran parolon pri Saul kaj pri lia filo Jonatan
18 (kaj li ordonis instrui al la Judoj la uzadon de pafarko, kiel estas skribite en la libro de la Justulo):
19 La beleco de Izrael estas mortigita sur viaj altaĵoj! Kiel falis la herooj!
20 Ne sciigu en Gat, Ne anoncu sur la stratoj de Aŝkelon; Por ke ne ĝoju la filinoj de la Filiŝtoj, Por ke ne ĝojkriu la filinoj de la necirkumciditoj.
21 Montoj en Gilboa, Nek roso nek pluvo estu sur vi, nek kampoj fruktodonaj; Ĉar tie estas malhonorita la ŝildo de herooj, La ŝildo de Saul, kvazaŭ li ne estus oleita per sankta oleo.
22 Sen sango de mortigitoj, sen sebo de fortuloj, La pafarko de Jonatan neniam venis returne, Kaj la glavo de Saul ne revenis vane.
23 Saul kaj Jonatan, amindaj kaj ĉarmaj ĉe sia vivo, Eĉ ĉe sia morto ne disiĝis; Pli rapidaj ili estis ol agloj, Pli fortaj ol leonoj.
24 Filinoj de Izrael, ploru pri Saul, Kiu vestis vin per purpuro kun ornamaĵoj, Kiu metis orajn ornamojn sur viajn vestojn.
25 Kiel falis herooj meze de la batalo! Mortigita estas Jonatan sur viaj altaĵoj.
26 Mi malĝojas pro vi, mia frato Jonatan; Vi estis al mi tre kara; Via amo estis al mi pli kara, Ol la amo de virinoj.
27 Kiel falis herooj, Kaj pereis batalaj armiloj!
1 And it came to pass after the death of Saul, when David was returned from the slaughter of the Amalekites, and David had abode two days in Ziklag; 2 it came to pass on the third day, that, behold, a man came out of the camp from Saul, with his clothes rent, and earth upon his head: and so it was, when he came to David, that he fell to the earth, and did obeisance. 3 And David said unto him, From whence comest thou? And he said unto him, Out of the camp of Israel am I escaped. 4 And David said unto him, How went the matter? I pray thee, tell me. And he answered, The people are fled from the battle, and many of the people also are fallen and dead; and Saul and Jonathan his son are dead also. 5 And David said unto the young man that told him, How knowest thou that Saul and Jonathan his son are dead? 6 And the young man that told him said, As I happened by chance upon mount Gilboa, behold, Saul was leaning upon his spear; and, lo, the chariots and the horsemen followed hard after him. 7 And when he looked behind him, he saw me, and called unto me. And I answered, Here am I. 8 And he said unto me, Who art thou? And I answered him, I am an Amalekite. 9 And he said unto me, Stand, I pray thee, beside me, and slay me; for anguish hath taken hold of me, because my life is yet whole in me. 10 So I stood beside him, and slew him, because I was sure that he could not live after that he was fallen: and I took the crown that was upon his head, and the bracelet that was on his arm, and have brought them hither unto my lord.
11 Then David took hold on his clothes, and rent them; and likewise all the men that were with him: 12 and they mourned, and wept, and fasted until even, for Saul, and for Jonathan his son, and for the people of Jehovah, and for the house of Israel; because they were fallen by the sword. 13 And David said unto the young man that told him, Whence art thou? And he answered, I am the son of a sojourner, an Amalekite. 14 And David said unto him, How wast thou not afraid to put forth thy hand to destroy Jehovah’s anointed? 15 And David called one of the young men, and said, Go near, and fall upon him. And he smote him, so that he died. 16 And David said unto him, Thy blood be upon thy head; for thy mouth hath testified against thee, saying, I have slain Jehovah’s anointed.
17 And David lamented with this lamentation over Saul and over Jonathan his son 18 (and he bade them teach the children of Judah the song of the bow: behold, it is written in the book of Jashar):
19 Thy glory, O Israel, is slain upon thy high places!
How are the mighty fallen!
20 Tell it not in Gath,
Publish it not in the streets of Ashkelon;
Lest the daughters of the Philistines rejoice,
Lest the daughters of the uncircumcised triumph.
21 Ye mountains of Gilboa,
Let there be no dew nor rain upon you, neither fields of offerings:
For there the shield of the mighty was vilely cast away,
The shield of Saul, not anointed with oil.
22 From the blood of the slain, from the fat of the mighty,
The bow of Jonathan turned not back,
And the sword of Saul returned not empty.
23 Saul and Jonathan were lovely and pleasant in their lives,
And in their death they were not divided:
They were swifter than eagles,
They were stronger than lions.
24 Ye daughters of Israel, weep over Saul,
Who clothed you in scarlet delicately,
Who put ornaments of gold upon your apparel.
25 How are the mighty fallen in the midst of the battle!
Jonathan is slain upon thy high places.
26 I am distressed for thee, my brother Jonathan:
Very pleasant hast thou been unto me:
Thy love to me was wonderful,
Passing the love of women.
27 How are the mighty fallen,
And the weapons of war perished!