1 Elihu parolis plue, kaj diris:
2 Ĉu tion vi opinias justa, ke vi diras: Mi estas pli prava ol Dio?
3 Ĉar vi diras:Kiom tio utilas al vi? Kian profiton mi havas kompare kun tiu okazo, se mi pekus?
4 Mi respondos al vi, Kaj kune ankaŭ al viaj amikoj:
5 Rigardu la ĉielon, kaj vidu; Rigardu la nubojn, kiel tro alte ili estas por vi.
6 Se vi pekas, kiom vi malutilas al Li? Kaj se viaj malbonagoj estas multaj, kion vi faras al Li?
7 Se vi estas virta, kion vi donas al Li? Aŭ kion Li prenas el via mano?
8 Al homo, simila al vi, povas ion fari via malbonago, Kaj via virteco havas signifon nur por homido.
9 Pro multe da premado oni krias; Oni ĝemas pro la brako de potenculoj.
10 Sed oni ne diras:Kie estas Dio, kiu min kreis, Kiu donas kantojn en la nokto,
11 Kiu instruas nin pli ol la brutojn sur la tero, Prudentigas nin pli ol la birdojn de la ĉielo?
12 Tie ili krias pri la fiereco de la malbonuloj, Sed Li ne respondas.
13 Tamen malvere estas, ke Dio ne aŭdas Kaj ke la Plejpotenculo ne vidas.
14 Kvankam vi diras, ke vi Lin ne vidas, Ekzistas tamen juĝo ĉe Li; Kaj vi atendu Lin.
15 Sed ĉar Li nun ne montras Sian koleron Kaj ne atentas la tro grandan malvirtecon,
16 Tial Ijob vante malfermis sian buŝon Kaj tre multe parolas malprudente.
1 Elihu poursuivit encore son discours, et dit :
2 As-tu pensé rendre ta cause bonne, [quand] tu as dit : Ma justice [est] au-dessus de celle du [Dieu] Fort?
3 Si tu demandes de quoi elle te profitera, [disant] : Que m'en reviendra-t-il, de même que de mon péché?
4 Je te répondrai en ces termes, et à tes amis qui sont avec toi.
5 Regarde les cieux, et les contemple; vois les nuées, elles sont plus hautes que toi.
6 Si tu pèches, quel mal fais-tu à Dieu? et quand tes péchés se multiplieront, quel mal en recevra-t-il?
7 Si tu es juste, que lui donnes-tu? et qu'est-ce qu'il reçoit de ta main?
8 C'est à un homme, comme tu es, que ta méchanceté [peut nuire]; et c'est au fils d'un homme que ta justice [peut être utile].
9 On fait crier les opprimés par la grandeur [des maux qu'on leur fait]; ils crient à cause de la violence des grands.
10 Et on ne dit point : où est le Dieu qui m'a fait, [et] qui donne de quoi chanter pendant la nuit;
11 Qui nous rend plus éclairés que les animaux de la terre, et plus intelligents que les oiseaux des cieux?
12 On crie donc à cause de la fierté des méchants; mais Dieu ne les exauce point.
13 Cependant [tu ne dois pas dire] que ce soit en vain; que le [Dieu] Fort n'écoute point, et que le Tout-puissant n'y a nul égard.
14 Encore moins lui dois-tu dire; tu ne le vois point; car le jugement est devant lui; attends-le donc.
15 Mais maintenant, ce n'est rien ce que sa colère exécute, et il n'est point entré fort avant en connaissance de toutes les choses que tu as faites.
16 Job donc a ouvert sans raison sa bouche [pour se plaindre], et il a entassé paroles sur paroles, sans connaissance.