1 Ποσον αγαπηται ειναι αι σκηναι σου, Κυριε των δυναμεων

2 Επιποθει και μαλιστα λιποθυμει ψυχη μου δια τας αυλας του Κυριου· η καρδια μου και η σαρξ μου αγαλλιωνται δια τον Θεον τον ζωντα.

3 Ναι, το στρουθιον ευρηκε κατοικιαν, και η τρυγων φωλεαν εις εαυτην, οπου θετει τους νεοσσους αυτης, τα θυσιαστηρια σου, Κυριε των δυναμεων, Βασιλευ μου και Θεε μου.

4 Μακαριοι οι κατοικουντες εν τω οικω σου· παντοτε θελουσι σε αινει. Διαψαλμα.