1 Ευηρεστηθης, Κυριε, εις την γην σου· εφερες απο της αιχμαλωσιας τον Ιακωβ.

2 Συνεχωρησας την ανομιαν του λαου σου· εσκεπασας πασας τας αμαρτιας αυτων. Διαψαλμα.

3 Κατεπαυσας πασαν την οργην σου· απεστρεψας απο της οργης του θυμου σου.

4 Επιστρεψον ημας, Θεε της σωτηριας ημων, και καταπαυσον τον καθ' ημων θυμον σου.

5 Θελεις εισθαι διαπαντος ωργισμενος εις ημας; θελεις επεκτεινει την οργην σου απο γενεας εις γενεαν;

6 Δεν θελεις παλιν ζωοποιησει ημας, δια να ευφραινηται ο λαος σου εις σε;

7 Δειξον εις ημας, Κυριε, το ελεος σου και δος εις ημας την σωτηριαν σου.

8 Θελω ακουσει τι θελει λαλησει Κυριος ο Θεος· διοτι θελει λαλησει ειρηνην προς τον λαον αυτου και προς τους οσιους αυτου· και ας μη επιστρεψωσιν εις αφροσυνην.

9 Βεβαιως πλησιον των φοβουμενων αυτον ειναι η σωτηρια αυτου, δια να κατοικη δοξα εν τη γη ημων.

10 Ελεος και αληθεια συναπηντηθησαν· δικαιοσυνη και ειρηνη εφιληθησαν.

11 Αληθεια εκ της γης θελει αναβλαστησει· και δικαιοσυνη εξ ουρανου θελει κυψει.

12 Ο Κυριος βεβαιως θελει δωσει το αγαθον· και η γη ημων θελει δωσει τον καρπον αυτης.

13 Δικαιοσυνη εμπροσθεν αυτου θελει προπορευεσθαι, και θελει βαλει αυτην εις την οδον των διαβηματων αυτου.