1 Allora Bildad di Suach rispose e disse:

2 "Quando porrete fine alle parole? Fate senno, e poi parleremo.

3 Perché siamo considerati come bruti e perché siamo agli occhi vostri degli esseri impuri?

4 O tu, che nel tuo cruccio laceri te stesso, dovrà la terra, per cagion tua, essere abbandonata e la roccia esser rimossa dal suo luogo?

5 Sì, la luce dell’empio si spegne, e la fiamma del suo fuoco non brilla.

6 La luce si oscura nella sua tenda, e la lampada che gli sta sopra si spegne.

7 I passi che facea nella sua forza si raccorciano, e i suoi propri disegni lo menano a ruina.

8 Poiché i suoi piedi lo traggon nel tranello, e va camminando sulle reti.

9 Il laccio l’afferra pel tallone, e la trappola lo ghermisce.

10 Sta nascosta in terra per lui un’insidia, e sul sentiero lo aspetta un agguato.

11 Paure lo atterriscono d’ogn’intorno, lo inseguono, gli stanno alle calcagna.

12 La sua forza vien meno dalla fame, la calamità gli sta pronta al fianco.

13 Gli divora a pezzo a pezzo la pelle, gli divora le membra il primogenito della morte.

14 Egli è strappato dalla sua tenda che credea sicura, e fatto scendere verso il re degli spaventi.

15 Nella sua tenda dimora chi non è de’ suoi, e la sua casa è cosparsa di zolfo.

16 In basso s’inaridiscono le sue radici, in alto son tagliati i suoi rami.

17 La sua memoria scompare dal paese, più non s’ode il suo nome per le campagne.

18 E’ cacciato dalla luce nelle tenebre, ed è bandito dal mondo.

19 Non lascia tra il suo popolo né figli, né nipoti, nessun superstite dov’egli soggiornava.

20 Quei d’occidente son stupiti della sua sorte, e quei d’oriente ne son presi d’orrore.

21 Certo son tali le dimore dei perversi e tale è il luogo di chi non conosce Iddio".

1 Ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

2 Kiam vi ĉesos ĵetadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.

3 Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?

4 Ho vi, kiu disŝiras sian animon en sia kolero, Ĉu por vi estu forlasata la tero, Kaj roko forŝoviĝu de sia loko?

5 La lumo de la malpiulo estingiĝos, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.

6 La lumo mallumiĝos en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingiĝos.

7 Mallongiĝos liaj fortaj paŝoj, Kaj lia propra intenco lin faligos.

8 Ĉar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li moviĝas en kaptilo.

9 La maŝo enkroĉigos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.

10 Kaŝita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontraŭ li estas sur la vojo.

11 De ĉiuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.

12 Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.

13 Konsumiĝos la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.

14 Lia espero estos elŝirita el lia tendo, Kaj ĝi pelos lin al la reĝo de teruroj.

15 Nenio restos en lia tendo; Sur lian loĝejon ŝutiĝos sulfuro.

16 Malsupre sekiĝos liaj radikoj, Kaj supre detranĉiĝos liaj branĉoj.

17 La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.

18 Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpuŝita.

19 Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos ĉe li en lia loĝloko.

20 La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la antaŭulojn kaptos timo.

21 Tia estas la loĝejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.