1 Oracle sur Damas. Voici, Damas ne sera plus une ville, Elle ne sera qu'un monceau de ruines.

2 Les villes d'Aroër sont abandonnées, Elles sont livrées aux troupeaux; Ils s'y couchent, et personne ne les effraie.

3 C'en est fait de la forteresse d'Ephraïm, Et du royaume de Damas, et du reste de la Syrie: Il en sera comme de la gloire des enfants d'Israël, Dit l'Eternel des armées.

4 En ce jour, la gloire de Jacob sera affaiblie, Et la graisse de sa chair s'évanouira.

5 Il en sera comme quand le moissonneur récolte les blés, Et que son bras coupe les épis; Comme quand on ramasse les épis, Dans la vallée de Rephaïm.

6 Il en restera un grappillage, comme quand on secoue l'olivier, Deux, trois olives, au haut de la cime, Quatre, cinq, dans ses branches à fruits, Dit l'Eternel, le Dieu d'Israël.

7 En ce jour, l'homme regardera vers son créateur, Et ses yeux se tourneront vers le Saint d'Israël;

8 Il ne regardera plus vers les autels, Ouvrage de ses mains, Et il ne contemplera plus ce que ses doigts ont fabriqué, Les idoles d'Astarté et les statues du soleil.

9 En ce jour, ses villes fortes seront Comme des débris dans la forêt et sur la cime des montagnes, Abandonnés devant les enfants d'Israël: Et ce sera un désert.

10 Car tu as oublié le Dieu de ton salut, Tu ne t'es pas souvenu du rocher de ton refuge. Aussi tu as fait des plantations d'agrément, Tu as planté des ceps étrangers;

11 Lorsque tu les plantas, tu les entouras d'une haie, Et bientôt tu les fis venir en fleurs. Mais la récolte a fui, au moment de la jouissance: Et la douleur est sans remède.

12 Oh! quelle rumeur de peuples nombreux! Ils mugissent comme mugit la mer. Quel tumulte de nations! Elles grondent comme grondent les eaux puissantes.

13 Les nations grondent comme grondent les grandes eaux... Il les menace, et elles fuient au loin, Chassées comme la balle des montagnes au souffle du vent, Comme la poussière par un tourbillon.

14 Quand vient le soir, voici, c'est une ruine soudaine; Avant le matin, ils ne sont plus! Voilà le partage de ceux qui nous dépouillent, Le sort de ceux qui nous pillent.

1 Şamla ilgili bildiri: İşte Şam kent olmaktan çıkacak, 2 Enkaz yığınına dönecek.

2 Aroer kentleri terk edilecek, 2 Hayvan sürüleri orada yatacak, 2 Onları ürküten olmayacak.

3 Efrayimde surlu kent kalmayacak, 2 Şamın egemenliği yok olacak. 2 Sağ kalan Aramlıların onuru 2 İsrailin onuru gibi kırılacak. 2 Her Şeye Egemen RAB böyle diyor.

4 O gün Yakup soyunun görkemi sönecek, 2 Hepsi bir deri bir kemik kalacak.

5 İsrail, ekinin elle biçilip 2 Başakların devşirildiği bir tarla, 2 Refaim Vadisinde hasattan sonra 2 Başakların toplandığı bir tarla gibi olacak.

6 Çok az kişi kurtulacak. 2 Artakalanların sayısı, dövüldükten sonra tepesinde iki üç, 2 Dal uçlarında dört beş zeytin tanesi kalan 2 Zeytin ağacı gibi olacak. 2 İsrailin Tanrısı RAB böyle diyor.

7 O gün insanlar kendilerini yaratana bakacaklar, gözleri İsrailin Kutsalını görecek.

8 Elleriyle yaptıkları sunaklara, parmaklarıyla biçim verdikleri Aşera putlarına, buhur sunaklarına bakmayacaklar.

9 O gün İsrailin güçlü kentleri 2 İsraillilerden kaçan Amorlularla Hivlilerin 2 Terk ettiği kentler gibi ıssız olacak. ‹‹Orman ve dağ başı››.

10 Çünkü, ey İsrail, seni kurtaran Tanrıyı unuttun, 2 Sığındığın Kayayı anmaz oldun. 2 Bunun yerine, güzel fidanlar, ithal asmalar dikiyorsun. başka ulusların putları ya da başka uluslarla yapılan antlaşmalar kastediliyor.

11 Onlar diktiğin gün filizlenip 2 Ertesi sabah tomurcuklanabilir. 2 Ama hastalık ve dinmez acı gününde meyve vermeyecekler.

12 Eyvah, çok sayıda ulus kükrüyor, 2 Azgın deniz gibi gürlüyorlar. 2 Halklar güçlü sular gibi çağlıyor.

13 Halklar kabaran sular gibi çağlayabilir, 2 Ama Tanrı onları azarlayınca uzaklara kaçacaklar. 2 Rüzgarın önünde dağdaki saman ufağı gibi, 2 Kasırganın önünde diken yumağı gibi savrulacaklar.

14 Akşam dehşet saçıyorlardı, 2 Sabah olmadan yok olup gittiler. 2 Bizi yağmalayanların, bizi soyanların sonu budur.