A parábola do leão enjaulado

1 — Quanto a você, faça uma lamentação sobre os príncipes de Israel. 2 Diga:

"Que bela leoa entre os leões

era a sua mãe!

Deitada entre os leõezinhos,

criou os seus filhotes.

3 Criou um dos seus filhotinhos, que,

ao se tornar um leãozinho,

aprendeu a despedaçar a presa;

chegou a devorar gente.

4 Quando as nações

ouviram falar dele,

o apanharam na cova que fizeram,

e ele foi levado com ganchos

para a terra do Egito.

5 Vendo frustrada

e perdida a sua esperança,

a leoa pegou

outro dos seus filhotes

e o fez leãozinho.

6 Este, andando entre os leões,

veio a ser um leãozinho

e aprendeu a despedaçar a presa;

chegou a devorar gente.

7 Destruiu palácios

e arrasou cidades.

A terra e os seus moradores

ficaram assustados,

ao ouvirem o seu rugido.

8 Então se ajuntaram contra ele

os povos das províncias vizinhas.

Estenderam sobre ele a rede,

e ele foi apanhado

na cova que fizeram.

9 Com ganchos, meteram-no

dentro de uma jaula

e o levaram ao rei da Babilônia.

Deixaram-no preso,

para que nunca mais se ouvisse

o seu rugido nos montes de Israel."

A parábola da videira arruinada

10 "Sua mãe era como uma videira

dentro da vinha,

plantada junto às águas;

ela frutificou

e se encheu de ramos,

por causa das muitas águas.

11 Os galhos fortes se tornaram

para ela cetros de dominadores.

A sua estatura

se elevou até as nuvens,

e na sua altura era visível

com a multidão dos seus ramos.

12 Mas ela foi arrancada com furor

e jogada no chão.

O vento leste secou os seus frutos.

Seus fortes galhos

foram quebrados e secaram;

o fogo os consumiu.

13 Agora, a videira está plantada

no deserto,

numa terra seca e sedenta.

14 Do ramo principal saiu fogo

que consumiu o seu fruto,

de maneira que já não há nela

galho forte

que sirva de cetro para dominar."

Esta é uma lamentação e ficará servindo de lamentação.

1 ואתה שא קינה אל נשיאי ישראל׃

2 ואמרת מה אמך לביא בין אריות רבצה בתוך כפרים רבתה גוריה׃

3 ותעל אחד מגריה כפיר היה וילמד לטרף טרף אדם אכל׃

4 וישמעו אליו גוים בשחתם נתפש ויבאהו בחחים אל ארץ מצרים׃

5 ותרא כי נוחלה אבדה תקותה ותקח אחד מגריה כפיר שמתהו׃

6 ויתהלך בתוך אריות כפיר היה וילמד לטרף טרף אדם אכל׃

7 וידע אלמנותיו ועריהם החריב ותשם ארץ ומלאה מקול שאגתו׃

8 ויתנו עליו גוים סביב ממדינות ויפרשו עליו רשתם בשחתם נתפש׃

9 ויתנהו בסוגר בחחים ויבאהו אל מלך בבל יבאהו במצדות למען לא ישמע קולו עוד אל הרי ישראל׃

10 אמך כגפן בדמך על מים שתולה פריה וענפה היתה ממים רבים׃

11 ויהיו לה מטות עז אל שבטי משלים ותגבה קומתו על בין עבתים וירא בגבהו ברב דליתיו׃

12 ותתש בחמה לארץ השלכה ורוח הקדים הוביש פריה התפרקו ויבשו מטה עזה אש אכלתהו׃

13 ועתה שתולה במדבר בארץ ציה וצמא׃

14 ותצא אש ממטה בדיה פריה אכלה ולא היה בה מטה עז שבט למשול קינה היא ותהי לקינה׃