1 Quando o Senhor estava para tomar Elias ao céu num redemoinho, Elias saiu de Gilgal em companhia de Eliseu. 2 E Elias disse a Eliseu:
— Fique aqui, porque o Senhor me enviou a Betel.
Mas Eliseu disse:
— Tão certo como vive o Senhor, e como você vive, não o deixarei ir sozinho.
E, assim, foram até Betel. 3 Os discípulos dos profetas que estavam em Betel saíram ao encontro de Eliseu e lhe perguntaram:
— Você sabia que hoje o Senhor levará o seu mestre, elevando-o por sobre a sua cabeça?
Ele respondeu:
— Sim, também eu já sei. Mas não digam nada.
4 Então Elias disse a Eliseu:
— Fique aqui, porque o Senhor me enviou a Jericó.
Mas Eliseu disse:
— Tão certo como vive o Senhor, e como você vive, não o deixarei ir sozinho.
E, assim, foram a Jericó. 5 Então os discípulos dos profetas que estavam em Jericó se aproximaram de Eliseu e lhe perguntaram:
— Você sabia que hoje o Senhor levará o seu mestre, elevando-o por sobre a sua cabeça?
Ele respondeu:
— Sim, também eu já sei. Mas não digam nada.
6 Mais uma vez Elias disse a Eliseu:
— Fique aqui, porque o Senhor me enviou ao Jordão.
Mas Eliseu disse:
— Tão certo como vive o Senhor, e como você vive, não o deixarei ir sozinho.
E, assim, os dois foram juntos. 7 Cinquenta homens dos discípulos dos profetas foram e ficaram a certa distância, quando ambos pararam junto ao Jordão. 8 Então Elias pegou o seu manto, enrolou-o e bateu com ele nas águas, as quais se dividiram para os dois lados; e ambos passaram em seco.
9 Quando eles tinham passado o Jordão, Elias disse a Eliseu:
— Diga o que você quer que eu faça por você, antes que eu seja levado embora.
Eliseu disse:
— Quero receber por herança porção dobrada do seu espírito.
10 Elias respondeu:
— Você fez um pedido difícil. Mas, se você me vir quando eu for levado embora, será como você pede; porém, se você não me vir, não será assim.
11 Enquanto iam caminhando e falando, eis que um carro de fogo, com cavalos de fogo, os separou um do outro, e Elias subiu ao céu num redemoinho. 12 Ao ver isso, Eliseu gritou:
— Meu pai, meu pai! Carros de Israel e seus cavaleiros!
E nunca mais ele viu Elias. E, pegando a sua própria roupa, rasgou-a em duas partes. 13 Então levantou o manto de Elias, que havia caído, e voltou para a margem do Jordão. 14 Pegou o manto de Elias, que havia caído, bateu com ele nas águas e disse:
— Onde está o Senhor, Deus de Elias?
Quando ele bateu nas águas, elas se dividiram para os dois lados, e Eliseu passou.
15 Os discípulos dos profetas que estavam defronte, em Jericó, viram isso e disseram:
— O espírito de Elias repousa sobre Eliseu.
Foram ao encontro de Eliseu e se prostraram diante dele em terra. 16 E disseram a Eliseu:
— Eis que entre os seus servos há cinquenta homens valentes. Deixe-os ir em procura do seu mestre. Pode ser que o Espírito do Senhor o tenha levado e lançado em algum dos montes ou em algum dos vales.
Porém ele respondeu:
— Não! Não mandem ninguém.
17 Mas eles insistiram com ele, até que, constrangido, lhes disse:
— Podem enviar os homens.
E enviaram cinquenta homens, que o procuraram durante três dias, porém não o acharam. 18 Então voltaram para junto de Eliseu, que tinha ficado em Jericó. E ele lhes disse:
— Eu não disse que vocês não deveriam ir?
19 Os homens da cidade disseram a Eliseu:
— Eis que esta cidade é bem-situada, como o senhor pode ver, porém a água não é boa, e a terra é estéril.
20 Ele disse:
— Tragam-me um prato novo e ponham nele sal.
E eles trouxeram. 21 Então Eliseu foi até a fonte e jogou o sal na água. E disse:
— Assim diz o Senhor: "Tornei saudável esta água; ela não será mais causa de morte nem de esterilidade."
22 E aquela água ficou saudável, até o dia de hoje, segundo a palavra que Eliseu tinha dito.
23 Então Eliseu partiu dali para ir a Betel. Estando ele a caminho, uns rapazinhos saíram da cidade, e zombavam dele, dizendo:
— Suba, seu careca! Suba, seu careca!
24 Eliseu se virou para trás, viu os rapazinhos e os amaldiçoou em nome do Senhor. Então duas ursas saíram do bosque e despedaçaram quarenta e dois deles. 25 Dali Eliseu foi para o monte Carmelo, de onde voltou para Samaria.
1 factum est autem cum levare vellet Dominus Heliam per turbinem in caelum ibant Helias et Heliseus de Galgalis
2 dixitque Helias ad Heliseum sede hic quia Dominus misit me usque Bethel cui ait Heliseus vivit Dominus et vivit anima tua quia non derelinquam te cumque descendissent Bethel
3 egressi sunt filii prophetarum qui erant Bethel ad Heliseum et dixerunt ei numquid nosti quia hodie Dominus tollat dominum tuum a te qui respondit et ego novi silete
4 dixit autem Helias ad Heliseum sede hic quia Dominus misit me in Hiericho et ille ait vivit Dominus et vivit anima tua quia non derelinquam te cumque venissent Hierichum
5 accesserunt filii prophetarum qui erant in Hiericho ad Heliseum et dixerunt ei numquid nosti quia hodie Dominus tollet dominum tuum a te et ait et ego novi silete
6 dixit autem ei Helias sede hic quia Dominus misit me ad Iordanem qui ait vivit Dominus et vivit anima tua quia non derelinquam te ierunt igitur ambo pariter
7 et quinquaginta viri de filiis prophetarum secuti sunt qui et steterunt e contra longe illi autem ambo stabant super Iordanem
8 tulitque Helias pallium suum et involvit illud et percussit aquas quae divisae sunt in utramque partem et transierunt ambo per siccum
9 cumque transissent Helias dixit ad Heliseum postula quod vis ut faciam tibi antequam tollar a te dixitque Heliseus obsecro ut fiat duplex spiritus tuus in me
10 qui respondit rem difficilem postulasti attamen si videris me quando tollor a te erit quod petisti si autem non videris non erit
11 cumque pergerent et incedentes sermocinarentur ecce currus igneus et equi ignei diviserunt utrumque et ascendit Helias per turbinem in caelum
12 Heliseus autem videbat et clamabat pater mi pater mi currus Israhel et auriga eius et non vidit eum amplius adprehenditque vestimenta sua et scidit illa in duas partes
13 et levavit pallium Heliae quod ceciderat ei reversusque stetit super ripam Iordanis
14 et pallio Heliae quod ceciderat ei percussit aquas et dixit ubi est Deus Heliae etiam nunc percussitque aquas et divisae sunt huc atque illuc et transiit Heliseus
15 videntes autem filii prophetarum qui erant in Hiericho de contra dixerunt requievit spiritus Heliae super Heliseum et venientes in occursum eius adoraverunt eum proni in terram
16 dixeruntque illi ecce cum servis tuis sunt quinquaginta viri fortes qui possint ire et quaerere dominum tuum ne forte tulerit eum spiritus Domini et proiecerit in uno montium aut in una vallium qui ait nolite mittere
17 coegeruntque eum donec adquiesceret et diceret mittite et miserunt quinquaginta viros qui cum quaesissent tribus diebus non invenerunt
18 et reversi sunt ad eum at ille habitabat in Hiericho dixitque eis numquid non dixi vobis nolite ire
19 dixerunt quoque viri civitatis ad Heliseum ecce habitatio civitatis huius optima est sicut tu ipse domine perspicis sed aquae pessimae sunt et terra sterilis
20 at ille ait adferte mihi vas novum et mittite in illud sal qui cum adtulissent
21 egressus ad fontem aquarum misit in eum sal et ait haec dicit Dominus sanavi aquas has et non erit ultra in eis mors neque sterilitas
22 sanatae sunt ergo aquae usque ad diem hanc iuxta verbum Helisei quod locutus est
23 ascendit autem inde Bethel cumque ascenderet per viam pueri parvi egressi sunt de civitate et inludebant ei dicentes ascende calve ascende calve
24 qui cum se respexisset vidit eos et maledixit eis in nomine Domini egressique sunt duo ursi de saltu et laceraverunt ex eis quadraginta duos pueros
25 abiit autem inde in montem Carmeli et inde reversus est Samariam