A morte de Absalão

1 Davi contou os soldados que tinha consigo e pôs sobre eles capitães de mil e capitães de cem. 2 Então Davi enviou o povo: uma terça parte sob o comando de Joabe, outra sob o comando de Abisai, filho de Zeruia e irmão de Joabe, e a outra sob o comando de Itai, o geteu. E o rei disse ao povo:

— Eu também irei com vocês.

3 Mas eles disseram:

— O senhor não deveria ir, porque, se formos obrigados a fugir, não se importarão conosco, nem ainda que metade de nós morra; mas o senhor vale por dez mil de nós. Será melhor que da cidade o senhor nos preste socorro.

4 Davi respondeu:

— O que vocês acharem melhor, isso farei.

O rei se pôs ao lado do portão da cidade, e todo o povo saiu a centenas e a milhares. 5 E o rei deu ordem a Joabe, a Abisai e a Itai, dizendo:

— Por amor a mim, tratem com brandura o jovem Absalão.

Todo o povo ouviu quando o rei dava a ordem a todos os capitães a respeito de Absalão.

6 Assim, o povo saiu ao campo, a encontrar-se com Israel, e a batalha teve lugar na floresta de Efraim. 7 Ali, o povo de Israel foi batido diante dos servos de Davi; e, naquele mesmo dia, houve ali grande derrota, com a perda de vinte mil homens. 8 A batalha se estendeu por toda aquela região, e, naquele dia, a floresta consumiu mais gente do que a espada.

9 Absalão, montado em sua mula, encontrou-se com os homens de Davi. Quando a mula passou debaixo dos ramos de um grande carvalho, a cabeça de Absalão ficou presa nos ramos. Ele ficou pendurado entre o céu e a terra, enquanto a mula, que ele montava, passou adiante. 10 Um homem viu isso e foi dizer a Joabe:

— Eu vi Absalão pendurado num carvalho.

11 Então Joabe disse ao homem que lhe trouxe a notícia:

— O quê?! Você o viu? E por que não o abateu ali mesmo, derrubando-o por terra? Eu teria dado a você dez moedas de prata e um cinto.

12 Mas o homem disse a Joabe:

— Ainda que me pusessem nas mãos mil moedas de prata, não estenderia a mão contra o filho do rei, pois ouvimos muito bem que o rei deu uma ordem ao senhor, a Abisai e a Itai, dizendo: "Poupem o jovem Absalão". 13 Se eu tivesse agido traiçoeiramente contra a vida dele, nada disso poderia ser escondido do rei, e nem mesmo o senhor me defenderia.

14 Então Joabe disse:

— Não vou perder mais tempo com você.

Joabe pegou três dardos e com eles traspassou o coração de Absalão, enquanto ele ainda estava vivo, pendurado no carvalho. 15 Dez jovens, que levavam as armas de Joabe, cercaram Absalão e acabaram de matá-lo. 16 Então Joabe tocou a trombeta, e o povo voltou de perseguir Israel, porque Joabe deteve o povo. 17 Levaram Absalão e o jogaram numa grande cova na floresta. E levantaram sobre ele um enorme monte de pedras. E todo o Israel fugiu, cada um para a sua casa.

18 Ora, quando ainda vivia, Absalão tinha levantado para si uma coluna, que está no vale do Rei, porque dizia: "Não tenho nenhum filho para conservar a memória do meu nome." E deu o seu próprio nome à coluna, que até hoje se chama o Monumento de Absalão.

Davi chora a morte de Absalão

19 Então Aimaás, filho de Zadoque, disse a Joabe:

— Deixe que eu vá correndo dar ao rei a notícia de que o Senhor Deus já o livrou das mãos de seus inimigos.

20 Mas Joabe lhe disse:

— Hoje você não será o portador de boas notícias. Você poderá fazer isso outro dia, mas hoje não, porque está morto o filho do rei.

21 Então Joabe disse a um etíope:

— Vá e diga ao rei o que você viu.

Ele inclinou-se diante de Joabe e saiu correndo. 22 Porém Aimaás, filho de Zadoque, tornou a falar com Joabe:

— Aconteça o que acontecer, deixe-me também correr atrás do etíope.

Joabe perguntou:

— Por que você quer correr, meu filho, se não terá recompensa pela notícia?

23 Aimaás respondeu:

— Aconteça o que acontecer, vou correr.

Então Joabe lhe disse:

— Corra.

Aimaás correu pelo caminho da planície e passou o etíope.

24 Davi estava sentado entre os dois portões da entrada da cidade. A sentinela subiu ao terraço do portão sobre a muralha e, levantando os olhos, viu que um homem vinha correndo sozinho. 25 A sentinela gritou e avisou o rei. O rei disse:

— Se vem sozinho, traz boas notícias.

E vinha andando e chegando. 26 Então a sentinela viu outro homem que corria e gritou para o porteiro:

— Eis que vem outro homem correndo sozinho.

Então o rei disse:

— Também este traz boas notícias.

27 A sentinela continuou:

— Vejo o jeito de correr do primeiro. Parece ser o jeito de correr de Aimaás, filho de Zadoque.

Então o rei disse:

— Este homem é de bem e trará boas notícias.

28 Aimaás gritou e disse ao rei:

— Paz!

Inclinou-se diante do rei com o rosto em terra e disse:

— Bendito seja o Senhor, seu Deus, que nos entregou os homens que levantaram a mão contra o rei, meu senhor.

29 Então o rei perguntou:

— Vai bem o jovem Absalão?

Aimaás respondeu:

— Vi um grande alvoroço, quando Joabe enviou este seu servo, ó rei, porém não sei o que era.

30 O rei disse:

— Fique ali ao lado e espere.

Ele ficou ao lado e esperou. 31 Então o etíope chegou e disse:

— Boas notícias para o rei, meu senhor! Hoje o Senhor Deus livrou o rei das mãos de todos os que se levantaram contra ele.

32 Então o rei perguntou ao etíope:

— Vai bem o jovem Absalão?

O etíope respondeu:

— Que aquilo que aconteceu com aquele jovem aconteça com os inimigos do rei, meu senhor, e todos os que se levantam contra ele.

33 Então o rei, profundamente comovido, subiu à sala que estava por cima do portão e chorou. E, andando, dizia:

— Meu filho Absalão, meu filho, meu filho Absalão! Quem me dera que eu tivesse morrido em seu lugar, Absalão, meu filho, meu filho!

1 igitur considerato David populo suo constituit super eum tribunos et centuriones

2 et dedit populi tertiam partem sub manu Ioab et tertiam in manu Abisai filii Sarviae fratris Ioab et tertiam sub manu Ethai qui erat de Geth dixitque rex ad populum egrediar et ego vobiscum

3 et respondit populus non exibis sive enim fugerimus non magnopere ad eos de nobis pertinebit sive media pars ceciderit e nobis non satis curabunt quia tu unus pro decem milibus conputaris melius est igitur ut sis nobis in urbe praesidio

4 ad quos rex ait quod vobis rectum videtur hoc faciam stetit ergo rex iuxta portam egrediebaturque populus per turmas suas centeni et milleni

5 et praecepit rex Ioab et Abisai et Ethai dicens servate mihi puerum Absalom et omnis populus audiebat praecipientem regem cunctis principibus pro Absalom

6 itaque egressus est populus in campum contra Israhel et factum est proelium in saltu Ephraim

7 et caesus est ibi populus Israhel ab exercitu David factaque est ibi plaga magna in die illa viginti milium

8 fuit autem ibi proelium dispersum super faciem omnis terrae et multo plures erant quos saltus consumpserat de populo quam hii quos voraverat gladius in die illa

9 accidit autem ut occurreret Absalom servis David sedens mulo cumque ingressus fuisset mulus subter condensam quercum et magnam adhesit caput eius quercui et illo suspenso inter caelum et terram mulus cui sederat pertransivit

10 vidit autem hoc quispiam et nuntiavit Ioab dicens vidi Absalom pendere de quercu

11 et ait Ioab viro qui nuntiaverat ei si vidisti quare non confodisti eum cum terra et ego dedissem tibi decem argenti siclos et unum balteum

12 qui dixit ad Ioab si adpenderes in manibus meis mille argenteos nequaquam mitterem manum meam in filium regis audientibus enim nobis praecepit rex tibi et Abisai et Ethai dicens custodite mihi puerum Absalom

13 sed et si fecissem contra animam meam audacter nequaquam hoc regem latere potuisset et tu stares ex adverso

14 et ait Ioab non sicut tu vis sed adgrediar eum coram te tulit ergo tres lanceas in manu sua et infixit eas in corde Absalom cumque adhuc palpitaret herens in quercu

15 cucurrerunt decem iuvenes armigeri Ioab et percutientes interfecerunt eum

16 cecinit autem Ioab bucina et retinuit populum ne persequeretur fugientem Israhel volens parcere multitudini

17 et tulerunt Absalom et proiecerunt eum in saltu in foveam grandem et conportaverunt super eum acervum lapidum magnum nimis omnis autem Israhel fugit in tabernacula sua

18 porro Absalom erexerat sibi cum adhuc viveret titulum qui est in valle Regis dixerat enim non habeo filium et hoc erit monumentum nominis mei vocavitque titulum nomine suo et appellatur manus Absalom usque ad hanc diem

19 Achimaas autem filius Sadoc ait curram et nuntiabo regi quia iudicium fecerit ei Dominus de manu inimicorum eius

20 ad quem Ioab dixit non eris nuntius in hac die sed nuntiabis in alia hodie nolo te nuntiare filius enim regis est mortuus

21 et ait Ioab Chusi vade et nuntia regi quae vidisti adoravit Chusi Ioab et cucurrit

22 rursum autem Achimaas filius Sadoc dixit ad Ioab quid inpedit si etiam ego curram post Chusi dixitque Ioab quid vis currere fili mi non eris boni nuntii baiulus

23 qui respondit quid enim si cucurrero et ait ei curre currens ergo Achimaas per viam conpendii transivit Chusi

24 David autem sedebat inter duas portas speculator vero qui erat in fastigio portae super murum elevans oculos vidit hominem currentem solum

25 et exclamans indicavit regi dixitque rex si solus est bonus est nuntius in ore eius properante autem illo et accedente propius

26 vidit speculator hominem alterum currentem et vociferans in culmine ait apparet mihi homo currens solus dixitque rex et iste bonus est nuntius

27 speculator autem contemplor ait cursum prioris quasi cursum Achimaas filii Sadoc et ait rex vir bonus est et nuntium portans bonum venit

28 clamans autem Achimaas dixit ad regem salve et adorans regem coram eo pronus in terram ait benedictus Dominus Deus tuus qui conclusit homines qui levaverunt manus suas contra dominum meum regem

29 et ait rex estne pax puero Absalom dixitque Achimaas vidi tumultum magnum cum mitteret Ioab servus tuus o rex me servum tuum nescio aliud

30 ad quem rex transi ait et sta hic cumque ille transisset et staret

31 apparuit Chusi et veniens ait bonum adporto nuntium domine mi rex iudicavit enim pro te Dominus hodie de manu omnium qui surrexerunt contra te

32 dixit autem rex ad Chusi estne pax puero Absalom cui respondens Chusi fiant inquit sicut puer inimici domini mei regis et universi qui consurgunt adversum eum in malum

33 contristatus itaque rex ascendit cenaculum portae et flevit et sic loquebatur vadens fili mi Absalom fili mi Absalom quis mihi tribuat ut ego moriar pro te Absalom fili mi fili mi