11 Du vil kunngjera meg livsens veg; ei nøgd med gleda er for di åsyn, fagnad ved di høgre hand til æveleg tid.
7 Mange segjer: «Kven vil syna oss noko godt?» Lyft du yver oss ljoset frå di åsyn, Herre!
13 For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.
14 Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.
15 Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.
16 Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.
17 Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!
7 Alt ved deg er fagert, min hugnad, du lytelaus er.»
13 For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.
14 Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.
15 Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.
16 Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.
6 På deg hev eg studt meg alt frå morsfanget; du er den som drog meg ut or morslivet, um deg vil eg alltid syngja min lovsong.
45 Ja, sæl er ho som leit på Herrens ord, at det han hadde lova, laut gå fram!»
5 Syng lov til Herren, de hans trugne, og prisa hans heilage namn!
10 Ja, du er den som drog meg fram frå morslivet, som let meg kvila trygt ved morsbrjostet.
24 «Herren velsigne deg og vare deg!
25 Herren late sit andlit lysa mot deg, og vere deg nådig!
26 Herren lyfte si åsyn på deg, og gjeve deg fred!»»
3 Eg takkar min Gud so tidt eg tenkjer på dykk,
2 Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!
1 Ein salme, ein song til kviledagen.
2 Det er godt å prisa Herren, og å syngja ditt namn lov, du Høgste,
6 Me vil fagna oss ved di frelsa og i vår Guds namn lyfta sigermerket. Herren uppfylle alle dine bøner!
7 No veit eg at Herren frelser den han salva; han svarar honom frå sin heilage himmel med frelsande storverk av si høgre hand.
8 Desse prisar vogner, og hine prisar hestar, men me prisar namnet åt Herren, vår Gud.
4 For Herren, dykkar Gud, gjeng med dykk, og vil strida for dykk mot fienden og hjelpa dykk.»
2 Kjære ven! Eg ynskjer at du i alle måtar må liva vel og hava helsa, liksom di sjæl liver vel.
25 Kraft og vyrdnad er klædnaden hennar, og ho lær åt dagen som kjem.
26 Ho let upp munnen med visdom, mild upplæring ho gjev med si tunga.
4 Eg takkar alltid min Gud for dykk, for den Guds nåde som er dykk gjeven i Kristus Jesus,
4 Mitt hjarta brann i min barm; ved mi grunding kveiktest eld - eg tala med mi tunga.
5 Herre, lat meg få vita min ende og målet på mine dagar, kva det er; lat meg vita kor snargjengd eg er!
31 Grå hår er fager krans! Han er å vinna på rettferds veg.
7 Eg hev stridt den gode striden, eg hev fullenda laupet, eg hev halde trui.
1 Av David. Lova vere Herren, mitt berg, som lærde mine hender strid og mine fingrar ufred,
2 mi miskunn og mi festning, mi borg og min bergar, min skjold og den eg flyr til, han som tvingar mitt folk under meg!
14 Men Gud vere takk, som alltid fører oss fram på sigerferd i Kristus og ved oss openberrar angen av kunnskapen um honom på kvar stad!
24 Dette er dagen som Herren hev gjort, lat oss fegnast og gleda oss no!
6 Berre lukka og miskunn skal fylgja meg alle mine livdagar, og eg skal bu i Herrens hus i ævelengd.
9 «Legg det på Herren! han frelse honom, han berge honom, sidan han hev hugnad i honom!»
10 Ja, du er den som drog meg fram frå morslivet, som let meg kvila trygt ved morsbrjostet.
4 Eitt hev eg bede Herren um, det stundar eg etter: at eg må bu i Herrens hus alle mine livdagar, so eg kann skoda Herrens ynde og grunda i hans tempel.
30 Vænleik er fals og fagerskap fåfengd; ei kona som ottast Herren, skal prisast.
3 Men Herren er trufast, han skal styrkja dykk og vara dykk frå det vonde.
1 Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
3 «Eg, Herren, er vaktaren hans. Kvar augneblink vatnar eg honom, at ikkje nokon skal heimsøkja honom, vaktar eg honom dag og natt.
12 Å telja våre dagar, det lære du oss, at me kann få visdom i hjarta.